aCadaCanto crea a súa música para a tenda da esquina

aCadaCanto é unha locución adverbial. Un bergantín feito a man, desde a primeira nota ata a súa produción, para enfrontarse ao Goliat das ideas marchitas. Música popular ou un verso de Álvarez Blázquez.

Ata o momento, Guadi Galego e Xabier Díaz quentaran as súas voces xunto ao guitarrista Guillerme Fernández baixo a luz tenue dos bares. A aquel popurrí únese un acordeón, o de Xosé Lois Romeu, quen admite tamén a responsabilidade de percutir os arabescos do seu instrumento para dar ritmo a aCadaCanto. O que antes era un divertimento, agora adopta o ton serio das camisas brancas e os selos discográficos. Este álbum –que interpretarán mañá no Teatro Principal de Santiago–, é o sexto de Músicas de Salitre, a compañía que Díaz e Fernández erixiron da nada en 2005.

Os seus acordes vernáculos non se pon á venda a calquera prezo. Estes compañeiros casuais noutros grupos como Espido ou Nova Galega de Danza acordaron despachar o seu disco só naqueles comercios nos que “valoren o que facemos”, lonxe do anonimato dos grandes almacéns. E procuran que o seu mecenas sexa o auditorio. Case todas as pezas son de creación propia, e, con todo, algúns refráns comezaron a conxugarse tras horas e horas manexando a aixada baixo un sol de xustiza en Moscoso (Pontevedra). Anos despois, Xabier Díaz rescataríaos de entre os toques que ganduxaban con cafés e galletas a señora Rosa e a súa irmá, para encaixalos neste disco con vocación transitoria.

Fonte: El País