Entradas

A AELG entrega os seus galardóns a mellores obras do 2011

A Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG) celebrou este sábado a Cea das Letras, onde fixo entrega dos seus premios anuais a obras e autores. Se a novela arousana de Antón Riveiro Coello Laura no deserto fíxose co premio a mellor narrativa, Agustín Fernández Paz continuou co seu ronsel de premios, recibindo o de mellor obra da literatura infantil e xuvenil por Fantasmas de luz. Os premios honorarios recaeron para os Equipos de Normalización Lingüística, na categoría de Institucións, e na de Escritor Galego Universal, para José Luis Sampedro.

Literatura Infanto-Xuvenil
Fantasmas de luz, Agustín Fernández Paz, Xerais.

Mellor traxectoria de Xornalismo Cultural en 2011
Bieito Iglesias.

Mellor Blog Literario
As crebas, Miro Villar.

Tradución
Sonetos de Shakespeare, Ramón Gutiérrez Izquierdo, Xerais.

Narrativa
Laura no deserto, Antón Riveiro Coello, Galaxia.

Teatro
Chegamos despois a unha terra gris, Raúl Dans, Xerais.

Ensaio
Vivir, unha aventura irrepetíbel. Biografía de Mª do Carme Kruckenberg, Mercedes Queixas Zas, Galaxia.

Poesía
Leopardo son, Pilar Pallarés, Espiral Maior.

Fonte: Culturagalega

Unha empresa galega, líder en vendas de aplicacións para Apple

Chámase Memorize Idi, foi creada pola empresa galega IDi Creative e colocouse líder de vendas no mercado español para o Iphone dentro das aplicacións de ámbito educativo. Desde o pasado xoves, cando está disponible para o teléfono e para Ipad, a devandita aplicación foi aumentando as descargas até colocarse líder logo de ser adquirida non só no conxunto do Estado, senón tamén en Francia, Italia e incluso Rusia grazas ás versións en distintos idiomas.

Memorize IDi transforma calquera número en sinxelas imaxes, o que permite “unha fácil memorización independentemente da cantidade de díxitos que conteña”, como explica a empresa nun comunicado. Francia, país de orixe do inventor da teoría na que se basea a aplicación, é o segundo país que máis xerou da app.

Para a creación deste enxeño, un equipo de programadores informáticos encabezados polo pedagogo galego José Ramón García Guinarte desenvolveu de forma tecnolóxica o antigo método creado polo matemático e astrónomo francés Pierre Hérigone no século XVII, consistente en converter os números en palabras, “fórmula que aínda a día de hoxe é a máis utilizada polos grandes prodixios da memoria para competir en campionatos mundiais, dado que permite desenvolver unha prodixiosa velocidade na retención mental de datos”.

O Memorize IDi, ou Calculadora Mnemotécncia, “multiplica a eficacia do antigo método ao transformar de forma automática calquera número en sinxelas imaxes, o que permite unha fácil memorización independentemente da cantidade de díxitos que conteña”. Deste xeito, a aplicación permite converter alquera usuario cun coeficiente intelectual normal nun xenio da memorización numérica tras un pequeno adestramento previo.

A empresa galega desenvolveu tres aplicacións diferentes para a tecnoloxía Apple adaptadas ao español, inglés e francés. Pódese descargar en calquera Iphone ou Ipad con tecnoloxía IOS a través de Apple Store e proximamente estará lista tamén para Android.

Fonte: Praza.com

Este sábado a Asociación de Escritora e Escritores en Lingua Galega fará a entrega de Premios AELG 2012

O Consello Directivo da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega informa que a Cea das Letras será o 5 demaio, sábado, no Hotel Porta do Camiño (Rúa Miguel Ferro Caaveiro, s/n -San Lázaro-Santiago de Compostela).

Cea na que se fallarán os Premios AELG 2012, nas modalidades de Ensaio, Literatura Infantil e Xuvenil, Poesía, Narrativa, Tradución, Teatro, Xornalismo Cultural e Mellor Blog Literario ás mellores obras de 2011. Así mesmo, entregarase o premio “Escritor Galego Universal” a José Luis Sampedro, e mais o Premio AELG para Institucións aos Equipos de Normalización Lingüística dos centros de ensino e mais os Servizos de Normalización Lingüísica dos Concellos. A obra Fábula galénica, de Inácio Vilariño é finalista no apartado de Teatro.

Hoxe se inaugura na Coruña o Museo Nacional de Ciencia e Tecnoloxía

Catro anos de intenso de traballo e preto de tres décadas recompilando as pezas craves na historia da ciencia española foron necesarios para que hoxe abra as súas portas na Coruña o Museo Nacional de Ciencia e Tecnoloxía, máis coñecido como Muncyt. Farao seis meses máis tarde do previsto, porque as eleccións do pasado 20-N frearon a súa apertura ao público. Pero ese tempo non pasou en balde. Nas súas salas, que suman máis de 5.000 metros cadrados repartidos en nove plantas, danse cita obxectos en grao sumo peculiar. Desde martelos de diversa natureza e utilidade ata a cabina do Boeing 747 que trasladou o Guernica de Picasso desde Nova York a Madrid en 1981.

Todo iso para pór de relevo a importancia da tecnoloxía no día a día da cidadanía e para confirmar que «sen ciencia non hai cultura, pero sen cultura, a ciencia é imposible».

Para facelo, o Muncyt desmonta a idea tradicional da «cultura do monumento» e deixa paso a unha forma máis dinámica e activa de participación. É a filosofía do manipular, do experimentar; a dun museo no que os carteis de «prohibido tocar» non teñen lugar. Nun percorrido polas súas instalacións, pensadas para que todas as salas estean conectadas visualmente entre si, os visitantes toparanse con fitos fundamentais no devir tecnolóxico do último século, caso do primeiro computador que chegou a España no década dos anos 50 e que foi utilizado por Renfe para levar a nómina dos seus empregados. A súa memoria era de 1kb.

Un impoñente prisma de cristal con forma de cubo e situado a beiras do Atlántico albergará de agora en diante os fondos que esta institución museística foi recompilando ao longo dos anos, pero non os almacenará. E é que a esencia deste museo pasa porque as exposicións que conforman a súa oferta varíen para dar saída a todas as pezas e para ofrecer ao público un motivo para volver. Ademais, o Muncyt conta con ramificacións nas principais cidades españolas polas que itinerarán algunhas das súas mostras máis representantivas. Son as coñecidas como fiestras do Muncyt.

Tras a inauguración de hoxe, que contará co apoio dos Príncipes de Asturias, mañá terá lugar unha xornada de portas abertas, «a proba de lume», segundo o director do museo, Ramón Núñez. Despois, iniciarase unha etapa de rodaxe con visitas guiadas a grupos ata que o próximo 1 de xuño o Muncyt ábrase definitivamente ao público en xeral. Calcúlase que o número de visitantes anuais rolde os 200.000.

Fonte: ABC

As axudas á tradución baixan a 168.000 euros

Dos 300.000 euros de 2010 aos 168.000 de 2012. As axudas á tradución de obras desde e para o galego que convoca a Consellaría de Cultura manteñen nos útimos anos unha curva descendente. A convocatoria deste ano distribúese en dúas anualidades, con 84.000 euros nos orzamentos deste ano e outro tanto nos de 2013, e establece un límite máximo de 6.000 euros de axuda por cada obra.

No caso de traducións desde o galego, establécese un custo de entre 20 e 30 euros por páxina no caso de linguas peninsulares, e entre 25 e 50 para outros idiomas. Nas versións para a nosa lingua, os subsidio cubrirá entre 50% e o 75% do custo da tradución. Os interesados en participar na convocatoria teñen ata o vindeiro 4 de xuño.

Fonte: Culturagalega

Festa da Lingua na Cidade da Cultura

O EDIFICIO DO MUSEO da Cidade da Cultura acollerá hoxe e mañá A Festa da Lingua, organizada polas Escolas Católicas en Santiago. Nesta ocasión, esta celebración será para os nenos de Educación Primaria, e reunirá durante cada xornada a uns 520 nenos de diferentes colexios de toda Galicia.

De feito, na edición deste ano do premio Frei Martín Sarmiento participan dez mil rapaces, que dependendo das súas idades leron diferentes libros. Así, na primeira categoría, de 1º e 2º de Educación Primaria, os títulos elixidos foron As espiñas do porco espiño, de Abraham Carreiro e Editorial A Nosa Terra; María, de María Corleone e Edicións Everest e Xurxiño quere ser…, de Miguel Vázquez Freire e Baía Edicións. Na segunda categoría, de 3º e 4º de Educación Primaria, os libros escollidos foron: A peripecia de Roi, de Carlos López Gómez e Editorial Edelvives; Xoa, de Antonio Yánez Casal e Edicións Xerais e Contos para nenos que dormen deseguida, de Pinto & Chinto, de Editorial Kalandraka.

Na terceira categoría, de 5º e 6º de Primaria, os nenos leron A filla do ladrón de bicicletas, de Teresa González Costa, de Edicións Xerais; Os tratantes de papagaios, de Leticia Vila Sexto, de Editorial Galaxia e Brais e os demais, de Manuel Darriva e Editorial Galaxia.

Tanto onte como hoxe, as actividades deron comezo ás 10.30 horas, coa acollida de todos os participantes e a representación da cadeira voadora, coa que se agruparán aos nenos dos diferentes colexios.

Onte ás 11.15 horas pronunciou unhas palabras Xosé Francisco Martínez Reboiras; mentres que o hoxe á mesma hora o fará o secretario xeral de Politíca Linguística, Valentín García. Ademais, leranse os nomes dos autores gañadores para cada categoría.

Despois, entre as 11.30 e as 14.00 horas desenvolveranse diferentes faladoiros cos escritores e haberá obradoiros rotativos, polos que pasarán todos os alumnos divididos en grupos por idades. Así, no taller de creación artística estará Francisco Castro; no de música, Susa Ferreiro e no de narración oral, Merche Rozas. Ademais, haberá dous talleres de destrezas manuais.

Para rematar, entre as 14.00 e 16.00 horas ofrecerase aos nenos a posibilidade de quedar a comer na Cidade da Cultura. A comida é opcional, e durante a mesma tamén haberá obradoiros variados para os nenos.

Fonte: Santiagoteespera.com

A Academia de Belas Artes esixe “xustiza e equidade”

A Real Academia Galega, a de maior proxección social e máis activa, non está soa na súa pelexa contra os recortes orzamentarios. Onte foi a de Belas Artes, con sede na Coruña, a que emitiu un manifesto-comunicado titulado Xustiza e equidade para as Academias no que esixe “apoio non só moral senón tamén económico da Administración á que se atopa vinculada”. É dicir, da Xunta, que recibiu as transferencias da Galega, Ciencias, Medicamento, Xurisprudencia e de Belas Artes desde o Goberno central en 2003. En 2011, e segundo as cifras que a propia institución, a Real Academia Galega de Belas Artes recibiu 16.000 euros da Dirección Xeral de Patrimonio, 40.000 do Ministerio de Educación, 10.000 da Deputación da Coruña e 6.000 da Fundación Barrié da Maza para a edición dunha revista.

Para o curso en exercicio, e logo dunha moción parlamentaria de BNG e PSdeG aprobada por unanimidade, serán 40.000 os euros achegados pola Xunta. “Aínda que non se sabe do mantemento das outras axudas nin cando se fará efectivo o pago de tan exigua dotación”, sinala a nota, que tamén especifica que unicamente solicita “a axuda necesaria para levar adiante o seu labor con dignidade”. E a continuación aposta por “dunha vez por todas” recoñecer “o papel que ocupan TODAS [sic] as Academias no armazón cultural da Comunidade e arbitrar os medios económicos necesarios e equitativos, aínda que axustados nun momento de crise como o actual, para que poidan levar adiante o seu labor coa diginidad que merecen”.

Fonte: EL País

Foto: Real Academia de Belas Artes, en la Casa del Consulado, en A Coruña. / Eduardo Vicente

As peaxes nas autovías e o problema da periferia galega

Nin si, nin non, nin todo o contrario. Fomento medita cobrar peaxe nas autovías a partir do vindeiro 2013. Semella decidido, pero non hai membro do Goberno que se atreva a confirmar unha decisión que saben que sería unha importante pinga máis no vaso do descontento social polos recortes e o aumento do cobro en determinados servizos públicos como educación ou sanidade. Incluso a titular do ministerio implicado, Ana Pastor, saíu pola tanxente cando se lle preguntou por esa posibilidade.

“Traballamos por un transporte en España que sexa máis eficiente e de calidade e que supoña a menor carga posible ao erario público; é todo o que podo dicir a día de hoxe”, asegurou a ministra de Fomento en Asturias. O que cala outorga, disque. En Galicia, o portavoz parlamentario do PP, Pedro Puy, non desmentiu a posibilidade dese cobro extra nas autovías até o de agora gratuítas, pero coidouse moito de ampliala a nivel galego. “A Xunta non ten previsto aplicar peaxes nas autovías de titularidade autonómica”, dixo no Parlamento tras as preguntas da oposición, pero non puido negar que esa sexa a idea para as de titularidade estatal: “É algo que se está a considerar pero, en todo caso, (o cobro) estaría vinculado ao mantemento destas propias autovías e consistiría en que o usuario contribúa a financiar o mantemento destas estradas”.

Se facemos caso ás palabras de Puy, os condutores non terían que pagar peaxe nas autovías autonómicas, pero si o farían nas de titularidade estatal: a Autovía do Noroeste e a das Rías Baixas, que suman un total de 465 quilómetros, bastante máis da metade do total de quilómetros de autovías, que suman preto dos 700. O pago nestas estradas uniríase ao que xa se fai nas autopistas que percorren o país e que superan os 300 quilómetros.O 43% da rede de alta capacidade de Galicia é de pago, fronte ao 25% no conxunto de España

Galicia xa conta cunha porcentaxe de autopistas de pago en relación ás autovías gratuítas moito maior que no conxunto de Estado. O 43% da rede de alta capacidade de Galicia é de pago, fronte ao 25% a nivel estatal (3.000 quilómetros de pago fronte aos preto de 12.400 de autovías). A implantación do que xa se denomina “peaxe branda” nas autovías prexudicaría de maneira clara a Galicia, non só pola relevancia que teñen na vertebración do país, senón polo carácter periférico da comunidade autónoma.

Así o cre tamén Carlos Nárdiz, experto na temática e decano do Colexio de Enxeñeiros, Canles, Camiños e Portos de Galicia.  “Somos unha rexión periférica dentro dun Estado periférico”, advirte, tras destacar que “a competitividade económica ten tamén moito que ver cunha dotación de infraestruturas axeitadas”. “De aplicarse esta peaxe branda, debería facerse de xeito igualitario en todo o territorio español, pero establecendo unhas marxes que puidesen aplicar as autonomías e que permitise ter certa flexibilidade para que as zonas periféricas aplicasen unha taxa mínima que se limitase unicamente aos gastos de conservación”, explica Nárdiz, que cre que sería unha forma de non afectar “a competitividade económica de Galicia”.O Colexio de Enxeñeiros propón flexibilidade na aplicación da peaxe para que non afecte a competitividade dunha rexión periférica como Galicia

A construción de autovías en España, como tamén lembra Nárdiz, fíxose con fondos europeos e co obxectivo de integrar zonas periféricas como a Península Ibérica na área central máis potente economicamente. A instauración de peaxes, de facerse de maneira unitaria, suporía un revés para unha Galicia “coa dobre condición periférica”. O decano do Colexio de Enxeñeiros recoñece que a decisión do Goberno “é complexa”, pero entende que é o lóxico de seguir a senda do resto de países europeos. “Hai que profundar en establecer algún tipo de tarifas porque España ten un modelo singular que xa non existe na Unión Europea, que leva tempo aplicando a Euroviñeta”, di Nárdiz, en referencia ao pago que grava o transporte pesado e non os particulares, xusto o contrario do que se está a propoñer desde o Goberno central.

Para Carlos Nárdiz, a Administración “debería explicar moi ben a proposta”, xa que a medida “é impopular, e máis nesta crise que está a afectar de maneira inxusta a uns sectores máis que a outros”. De todos os xeitos, o decano do Colexio de Enxeñeiro entende que a cidadanía “debería sentir que, de aplicarse a medida, tamén repercutiría favorablemente na conservación de todas as estradas, non só das que se vexan afectadas pola peaxe, senón nas estradas alternativas que deberían ser mellores e máis seguras”.

Podería ser, pero a experiencia en Galicia non é moi positiva. As queixas polos elevados custos das peaxes nas autopistas galegas son constantes, ao igual que polas deficiencias no seu mantemento. Hai catro anos, un colapso mantivo incomunicadas durante catro horas as principais cidades de Galicia tras unha xeada que cubriu a AP-9. Abríronse expedientes xudiciais sobre a responsabilidade penal de Audasa, empresa concesionaria, por neglixencias graves e incluso se abriu o debate sobre a nacionalización da Autoestrada do Atlántico. Todas as forzas políticas galegas responsabilizaron a empresa pola súa malia xestión e reclamaron a súa titularidade pública. A día de hoxe, percorrer en ida e volta a AP-9 de norte a sur (de Ferrol a Tui) costa 35 euros e a concesión esténdese até o ano 2045.

As protestas pola implantación da peaxe no tramo A Coruña-A Barcala da AG-55 tamén foron constantes durante anos, ao igual que as dúbidas sobre a eficiencia da autoestrada de peaxe entre Santiago e Ourense, cuxo tramo costa 5,50 euros e cuxa concesión non remata até o ano 2074. En Cataluña, a concesionaria Albertis calcula que 2.500 condutores, un 1,5% dos usuarios sa AP-7 e da AP-2, secundaron a campaña #novullpagar, iniciada por un condutor que hai quince días colgou un vídeo en internet na que se negaba a pagar a peaxe. A protesta, apoiada por Esquerra e Solidaritat, denuncia o que consideran unha inxustiza polo elevado e masivo das peaxes.

En Galicia, a oposición xa deixou claro o seu rexeitamento á proposta de pago nas autovías. Dende o PSdeG Abel Losada lembra que estas infraestruturas viarias “construíronse cos impostos de todos os cidadáns”, “moitas delas con fondos europeos”, polo que, de aplicarse, trataríase dun “novo repago despois de cobrar impostos”. “Se o Estado precisa fondos, o que ten que facer é unha reforma fiscal progresiva, equitativa e xusta”, xa que “calquera outra alternativa” non supón outra cousa que “abrir a porta ao negocio privado”. Na mesma liña, a voceira do BNG, Ana Pontón, advirte que, de concretarse, este sería “un novo imposto regresivo” para os cidadáns, como xa o é o IVE, que ademais “suporía un problema para a reactivación da economía” e non suporía solución ningunha para a crise económica. A decisión, o vindeiro venres no Consello de Ministros, do que se espera agora un pagamento para as autovías que antes eran gratuítas.

Fonte: PrazaPublica

Os Seráns do TAC voltan ao Gaiás

O vindeiro 21 de maio comeza na Cidade da Cultura unha nova edición dos seráns do TAC. Desta volta, o Taller Atlántico Contemporáneo achegará, ao longo de cinco concertos, o traballo de Varèse, Schoenberg, Cage, Raquel García Tomás ou Eduardo Soutullo, facendo unha aproximación á música máis vangardista. Cada un dos recitais estará introducido por un monólogo a cargo de Carlos Blanco, Quico Cadaval e Julián Hernández, e completarase coa degustación de tapas de alta cociña a cargo de recoñecidos establecementos como Abastos 2.0, Eirado de Leña, Pepe Solla, Culler de Pau e Yayo Dacosta. As entradas están xa á venda a un prezo de 5 euros.

Fonte: Culturagalega

Soñar en branco e negro

Ás veces perdo a ollada nalgún punto, non sei canto tempo podo pasar así, só sei que é coma facer unha viaxe no tempo. Volvo atrás, a un punto concreto coma lugar de partida para espallar as lembranzas e entón, bótome a escribir coma unha tola. Escribín Soñar en branco e negro esparexendo e volvendo a xuntar  na memoria anacos doutros momentos, que non por pasados foron máis fermosos, pero si tinguidos cunha capa de pintura que só deixou ao descuberto os momentos felices. Será por iso que pensamos que calquera tempo pasado foi mellor. Soñar en branco e negro é unha especie de homenaxe persoal a esas pequenas cousas que gardamos sen que teñan outra finalidade que traernos de novo a visión, o recendo e o recordo de vivencias que foron especiais no seu momento. De sobra sei que o que xa sucedeu nunca volve, nin as persoas somos como antes, que evolucionamos e que de seguro non volveríamos cometer os mesmos erros que antano, pero de todos xeitos sentei na cama para mergullarme, nunha morriña tépeda con olor a naftalina. Desempoei fotos, cualificacións, abrigos, entradas do cine, pequenas pedras… na miña derradeira mudanza. Foi como facer balance, negándome a que o seguinte paso sería o meu presente, aferrándome a aquelas reliquias con toda a forza que tiña ao meu alcance. Ate que todo rematou e deixei atrás a casa onde chegara a ser tan feliz e con ela desprendinme de obxectos que recendían nostalxia. Foi terrible, pero pasou e non morrín. Daquel momento tan duro naceu Soñar en branco e negro, que acadou o 1º Premio Vila de Mugardos a finais do 2010 e que foi un punto de inflexión na miña vida. Entrei na miña nova casa en xaneiro do 2011. Aquí sigo e de novo soño a toda cor.

Se queres ler o texto clica aquí Soñar en branco e negro

Texto: Clara do Roxo