Entradas

Héctor Cajaraville Araujo gaña o VII Premio Meiga Moira 2016 de Literatura Infantil-Xuvenil por “Denébola, a Roxa”

O Xurado, formado polas escritoras Andrea Maceiras (gañadora dos 4.º Premio (2010) e 6.º Premio (2014) coa obras Violeta tamurana e Miña querida Sherezade, respectivamente) e Conchi Regueiro, María Dores Fernández López,  profesora de Ensino Medio de Lingua e Literatura Galega na Coruña, a tamén escritora Marica Campo, que actuou de Presidenta, e a directora editorial de Baía Edicións, María Belén López Vázquez, como secretaria, reunido o martes  día 11 de outubro de 2016 resolveu conceder por unanimidade o 7.º Premio Meiga Moira de Literatura Infantil-Xuvenil á obra presentada baixo o lema “Briolanxa”.

Abertas as plicas, a mesma resultou corresponder a presentada polo escritor compostelán Héctor Cajaraville Araujo, que leva como título Denébola a Roxa e proposta para lectoras e lectores a partir de 12 anos.

O Xurado manifestou, entre outros aspectos, o seguinte:

«Denébola a Roxa é unha novela de aventuras de estrutura áxil e dinámica, ambientada no século XVII que relata o desafío dunha muller afouta nun mundo de homes.

A protagonista, Denébola, que comparte nome coa estrela máis brillante da constelación de Leo, loitará pola procura dun destino máis luminoso que o que seu pai elixiu para ela.

Marcada desde o nacemento pola superstición asociada á súa cabeleira roxa, tentará rexerse polos seus propios principios e tomar as rédeas da súa propia vida».

A obra será publicada por Baía Edicións na súa colección Meiga Moira antes de finalizar o ano e a autora recibirá 2.500 euros, cantidade coa que está dotado o Premio.

Noutra orde de cousas, o Xurado valorou a alta calidade das obras presentadas, das que catorce alcanzaron a selección final, o que evidencia máis unha vez o extraordinario momento que vive a literatura en galego dirixida ao público infantil e o importante xermolo de escritoras e escritores que está dando o país para seguir facendo avanzar o galego como idioma literario e de uso vehicular entre as nosas nenas e nenos.

Foto

Medios que falan da noticia:

Galiciana é a biblioteca dixital de Galicia impulsada pola Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria da Xunta de Galicia

Galiciana é a biblioteca dixital de Galicia impulsada pola Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria da Xunta de Galicia. Está xestionada pola Biblioteca de Galicia, coa misión de difundir e preservar o rico patrimonio documental e bibliográfico galego.

O proxecto ten como obxectivo non só a dixitalización dos fondos patrimoniais máis relevantes para Galicia, senón tamén a normalización do acceso mediante a aplicación das últimas directrices e estándares nacionais e internacionais. A súa finalidade é lograr a máxima visibilidade dos recursos dixitais integrados nela e a interoperabilidade cos principais proxectos de dixitalización existentes hoxe en día. Xa que logo, Galiciana está presente desde os seus inicios en Hispana, directorio e recolector de recursos dixitais españois, e en Europeana, a biblioteca dixital europea, xurdida como unha forma de contribuír á preservación e difusión da riqueza cultural dos pobos de Europa.

Galiciana integra actualmente, ademais de fondos propios da Biblioteca de Galicia, obras dixitalizadas en colaboración coas principais bibliotecas patrimoniais galegas. Nela pódense consultar recursos dixitalizados en institucións culturais tan importantes para Galicia como a Universidade de Santiago de Compostela, o Museo do Pobo Galego, a Fundación Penzol de Vigo, e a Real Academia Galega. Esta vontade de cooperación ampliouse recentemente coa incorporación de fondos dixitalizados procedentes das bibliotecas do Seminario de Mondoñedo e da de Estudos Locais da Coruña. En definitiva, trátase de conseguir que Galiciana sexa a plataforma global para o acceso na web do importante patrimonio cultural de Galicia.

Fonte: Galiciana

Loita lingüística entre a RAG e A Mesa

Un recente estudo advertía esta semana dos serios perigos aos que se enfronta o galego, con tan só un 13% dos rapaces entre 5 e 13 anos que teñen como primeira lingua o galego, fronte a máis dun 50% que usa xa como única lingua o español. E, fronte esa dura e difícil situación para o futuro da lingua, dúas entidades da relevancia da Real Academia Galega (RAG) e A Mesa pola Normalización Lingüística manteñen camiños diferentes e, mesmo enfrontados, nesa necesaria unión que precisa a lingua nestes duros momentos.

Desta volta foi o presidente da RAG, Xesús Alonso Montero, quen cargou duramente contra A Mesa e os seus procedementos. “Todos os que non pensan como eles son imbéciles e escuros”, criticou hoxe en alusión a un verso do himno de Pondal. “E non hai que chamarlle a ninguén imbécil nin escuro”, engadiu.

Por iso, insistiu na necesidade de que se empregue a “pedagoxía da persuasión”. “O galego non é do Bloque, nin de Esquerda Unida, nin dos comunistas, nin dos de dereitas. Cando os que máis din defender o galego saiban que é de todos,  será bo”, engadiu nunha entrevista na Radio Galega.

As diferencias entre a RAG e A Mesa veñen de lonxe e se agudizaron tras a elección de Alonso Montero coma presidente da Academia Galega. Desde A Mesa entenden que a militancia comunista de Alonso Montero nunha formación non nacionalista como é EU, non suscita confianza ao entender que esta formación é “españolista”. Pola súa banda, non é primeira vez que desde EU acusan á Mesa de ser o “brazo lingüístico” da UPG e de tentar “torpedear” todo o que non teña que ver coa súa “ortodoxia lingüística”.

De feito, Alonso Montero inseriu nesta estratexia do partido que dirixe Francisco Rodríguez a oposición do BNG na dedicación do Día dás Letras Galegas de 2015 a Xosé Filgueira Valverde. Neste sentido criticou o “sectarismo” e o “fanatismo” dos que criticaron dita dedicación e suliñou que “non hai biografías inmaculadas”.

Críticas á Xunta

Con todo, o presidente da RAG responsabilizou da actual situación do galego ao Goberno galego. “Quen máis responsabilidade ten é a Xunta”. “Debería facer un pronunciamento público, desde as máis altas autoridades, sobre a enquisa do coñecemento e uso do galego elaborada polo Instituto Galego de Estatística (IGE)”, indicou.

Por iso, fixo un chamamento aos “axentes a favor do idioma” para “empezar a actuar” porque, mantivo, “a cultura debería ser a columna vertebral do país”.

Fonte: Galicia Confidencial

A consellería de Cultura e Educación programa para decembro no CGAC diversas actividades

A Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria programa no Centro Galego de Arte Contemporánea, CGAC, un conxunto de actividades dirixidas a diferentes públicos arredor das artistas emerxentes, o cinema documental, a música contemporánea, talleres creativos para cativos e un mercado de nadal, que se desenvolverán ao longo do mes de decembro.

A partires do 2 de decembro o CGAC acolle o proxecto de visualización de novas creadoras ‘ARTISTAS’. A proposta busca impulsar a traxectoria das mulleres recén tituladas en Belas Artes e en Ciencias da Comunicación da Universidade de Vigo. Un total de 32 creadoras emerxentes foron seleccionadas para ilustrar unha colección de postais coa intención de ofrecerlles a posibilidade de abrirse camiño no mundo da arte, maioritariamente masculino. Ademais de no CGAC, as postais serán distribuídas gratuitamente no MARCO e nas facultades dos tres campus da Universidade de Vigo.

‘O Documental do mes’ é unha iniciativa da produtora Parallel 40 que ten como obxectivo achegar o xénero documental ao maior número de espectadores posibles e incrementar a presenza do documental europeo nas pantallas cinematográficas. O proxecto inclúe a estrea dun filme documental de calidade, de temática e procedencia diversa unha vez ao mes en múltiples espazos do mundo.

Cine

Doutra banda, neste mes de decembro, o CGAC programa as dúas derradeiras películas do ciclo. O martes 9 – xunto con outras 40 salas de diferentes cidades españolas e do contexto internacional- exhibirase o filme ‘Master of the Universe (Confesións dun banqueiro)’ dirixido polo alemán Marc Bauder. Ademais, como peche especial do ciclo, o xoves 11 proxectarase a película de animación ‘Approved for Adoption’ de Jung Henin e Laurent Boileau.

Ciclo ‘Música e Arte’

O 16 de decembro ás 20,30 h terá lugar o derradeiro concerto do ciclo ‘Música e arte. Correspondencias sonoras’ do ano 2014 organizado polo CGAC. A ensemble contemporánea galega Vertixe Sonora tomará como referencia a exposición ‘A orde das primeiras cousas’ do artista Carlos León. O concerto ofrecerá catro estreas absolutas a cargo de Lou Michelle (Estados Unidos, 1975), Andrés Nuño de Buen (México, 1988), Santiago Quintáns (España, 1975) e Stefan Beyer (Alemaña, 1981).

Ás 20,00 h, en colaboración co Ateneo de Santiago e a Universidade compostelá, haberá un encontro previo ao concerto no que o director artístico do ciclo Ramón Souto e os compositores explicarán as pezas musicais e o seu proceso creativo.

Feira Creativa

A fin de semana do 20 e 21 de decembro, o CGAC acolle o proxecto do ‘Mercado da Estrela’. Nesta terceira edición da feira creativa amosarase o traballo de artesáns, produtores e emprendedores que darán a coñecer as súas coleccións de ilustración, moda, bixutería, complementos, fotografía, bonecos, decoración, obxectos para o fogar, papelería, adornos de Nadal, produtos enogastronómicos e agroalimentarios e postos solidarios.

O mercado complementarase con obradoiros lúdicos e interxeneracionais e un servizo de gardería- ludoteca para os cativos. As xornadas estarán amenizadas por bandas musicais que presentarán os seus últimos traballos.

Talleres de Nadal gratuítos

Este Nadal o CGAC presenta dous talleres impartidos polos artistas Xesús Carballido e Rebeca Mariño dirixidos a nenos e nenas de entre 4 e 9 anos. Os participantes poderán xogar, coñecer, comunicarse e mergullarse nos procesos creativos a través de linguaxes, soportes, técnicas e conceptos propios da arte máis actual.

Os días 22 e 23 de decembro Xesús Carballido impartirá o taller ‘Cativarte’ para nenos e nenas de 4 a 6 anos. O artista propón crear a partir dos materiais cotiáns que os pequenos teñan na casa. Traballarán cos seus propios xoguetes rotos, con contos vellos ou con esas outras cousas que adoitamos tirar ao lixo ou gardar eternamente para usalas nalgún momento (chaves, abelorios, clips, botóns…). Con esa materia prima tan especial crearán un cadro tridimensional persoal mesturando diversas técnicas artísticas como o debuxo, a pintura, a colaxe e a ensamblaxe.

Os das 29 e 30 4 a 6 anos. ías 29 e 30 de decembro Rebeca Mariño desenvolverá un taller vinculado ao cinema para nenos e nenas de 7 a 9 anos titulado ‘Teutropo’. Neste obradoiro os participantes achegaranse á imaxe en movemento mediante o deseño de diferentes xoguetes ópticos. A través do debuxo, da fotografía e do uso do corpo como modelo crearán fotogramas para os seus enxeñosos aparellos. Construirán traumatropos, zootropos e os seus propios tropos. Os talleres son gratuítos e terán un horario de 11,00 a 13,00 h.

As solicitudes de inscrición poderán presentarse a partir do 1 de decembro enviando unha mensaxe de correo electrónico a cgac.educacion@xunta.es no que se indique o nome completo e idade dos nenos e nenas participantes, o número de teléfono, o enderezo de correo electrónico, e o nome do taller no que desexan inscribirse. Poderase inscribir un máximo de dous participantes mediante cada solicitude.

Fonte: Xunta. Foto

O galego, na Modern Language Association

A Directora Executiva da Modern Language Association (MLA), Rosemary G. Feal, fixo pública a inclusión da lingua, a cultura e a literatura de Galicia no organigrama deste organismo para que estean “en pé de igualdade” coas demais do mundo. En concreto, estes patrimonios inclúense a través do Foro Galician Language, Literature and Culture (LLC), iniciativa que para Rosemary G. Feal representa unha “suma importante” á estrutura da Modern Language Association.

Deste modo, finaliza un proceso iniciado en maio de 2013 coa posta en marcha dunha campaña a grande escala destinada a conseguir apoios para a creación deste foro na MLA.

Para o profesor asociado da Universidade de Wisconsin-Milwaukee (USA), Gabriel Rei-Doval, “como organización de referencia en linguas, literaturas e culturas do mundo que é o MLA, a creación dun foro de calquera cultura, lingua e literatura adicional recoñecida” por ela necesita de “un rigoroso, exhaustivo e protocolizado proceso”.

Este proceso ten que pasar diversas e “moi esixentes” instancias e filtros burocráticos, académicos e organizativos –como a División de programas da MLA, o Consello Executivo e a Presidencia da organización– antes de poder emitirse o ditame favorable que permite a creación deste foro.

Ademais, o profesor Rei-Doval destacou que o foro MLA Galician Studies foi “o que máis adhesións recibiu de todos os solicitantes” –aproximadamente 300 docentes e investigadores” nesta revisión de programas realizada no bienio 2013-2014.

A lingua, cultura e literaturas galegas entran así a formar parte dun club selecto no que se atopan outras linguas, culturas e literaturas minorizadas, como o catalán, o escocés ou o yiddish.

Fonte: El Correo Gallego. FOTO

‘Sanatoria. Historia dos nenos raros’ chegará en breve a Baía

Sanatoria é un libro para nenos raros e sobre nenos raros. Se non es raro parecerache unha parvada e se non es neno quizais deberías ir ao médico. Os personaxes que aquí van aparecer, así como as súas vidas e todos os detalles sobre os seus costumes, rexoubas e indumentaria foron expostos coa máis rigorosa fidelidade e, para que vos fagades unha idea abondo aproximada do aspecto destes seres e lugares, incluín algúns estudos a lapis, realizados, por suposto, do natural.

Pero empecemos polo principio. Todo este asunto rematou cando os oito fuxiron do sanatorio psiquiátrico durante unha fría noite de inverno. Falo, evidentemente, dos oito protagonistas desta historia, cuxos nomes son: Teo, Pés Mollados, Brais, o Xefe, Constanza, Orlando, Iván e Hugo.

 Si, lestes ben, escribín sanatorio psiquiátrico e, como xa deduciriades, se fuxiron é porque algunha vez estiveron ingresados nel. A Institución para a Saúde Mental de Nenos Defectuosos, Sanatoria, dirixida polo doutor Pío Carcasa, era un lugar en que se recluía os nenos que non encaixaban nas outras institucións da cidade; nenos intrigantes, incómodos, desesperantes, sen outra cosa en común entre eles que seren pezas de crebacabezas perdidas, últimos representantes de razas extinguidas: nenos raros.

Sanatoria era unha torre semellante a un fabuloso proxectil procedente doutro mundo que quedara semienterrado no seu cráter, un val de abruptos picos amontoados de calquera maneira. Non vos gustaría visitalo, asegúrovolo, e moito menos vivir alí. Pero ao Dr. Carcasa encantáballe e, para que quedara ben claro a todo o mundo, fixo que aos pés do edificio se construíra unha efixie colosal da súa cabeza. O seu despacho ocupaba a órbita do ollo esquerdo e desde aí dentro dirixía Sanatoria como se dirixía a si mesmo.

En breve… en Baía!

 

A cola de dragón

Xabier é o protagonista desta historia, na que nos explica como aprendeu que, ás veces, nos enfadamos moi forte por accións que logo desaparecen.

Os libros desta colección falan diso, dos sentimentos e as emocións: primeiro aprendendo a recoñecelas (decatarme que estou triste); a saber expresalas (dicir “quérote”, “estou triste” ou “síntoo”); tamén aprendendo a autocontrolarse (pensar antes de falar ou pegar), a facer amigas e amigos; e, finalmente, a ser responsable.

MÁIS INFORMACIÓN

Aprender a dicir que non

Xabier é o protagonista desta historia, na que nos explica como recoñeceu e aprendeu a dicir que non cando lle piden algunha das súas propiedades.

Os libros desta colección falan diso, dos sentimentos e as emocións: primeiro aprendendo a recoñecelas (decatarme que estou triste); a saber expresalas (dicir “quérote”, “estou triste” ou “síntoo”); tamén aprendendo a autocontrolarse (pensar antes de falar ou pegar), a facer amigas e amigos; e, finalmente, a ser responsable.

MÁIS INFORMACIÓN

Xa dispoñible o programa do MexilOnseTuits

O Mexilóns&Tweets é un evento ao redor da empresa, o turismo, o marketing e as redes sociais que combina unha gala de premios con conferencias formativas e actividades de convivencia para o sector da web 2.0 galega. Este ano celebrarase o 18 de outubro en Cangas e contará con conferencias de Frankie Gómez, CEO de Confirmsign, e de Eduardo García Erqueiaga, ex-durectir da Escola de Negocios Caixanova. As categorías dos premios son a mellores campañas sociais, comericais e de integración de e-commerce, así como aos mellores blogs de turismo, moda e gastronomía.

Fonte: Culturagalega

Coñecemos un pouco máis a Miguel Vázquez Freire

Nace en Corcubión en 1951. Estuda Filosofía e Letras nas universidades de Santiago de Compostela e Complutense de Madrid, licenciándose na especialidade de Filosofía.

Na actualidade é profesor de Filosofía no IES Eduardo Pondal de Santiago de Compostela. Foi director da revista Golfiño e codirector da colección Merlín de Edicións Xerais. Co-autor dos materiais educativos de Filosofía de Xerais (1990-2008) como membro do grupo de Didáctica da Filosofía Enxergo. Promotor do Congreso de Pedagoxía da Imaxe  «Pé de Imaxe» e membro fundador de Nova Escola Galega.

Ten colaborado como crítico e comentarista de literatura infantil en numerosas publicacións, entre outras, na xa desaparecida Fada Morgana, a Revista Galega de Educación (da que forma parte do Consello de redacción), Cuadernos de Pedagogía, CLIJ, El Urogallo e nas páxinas culturais e educativas de La Voz de Galicia e Faro de Vigo. Na actualidade forma parte tamén do Consello de redacción da revista Tempos Novos.

  • Bos días Miguel, cóntanos… cando e por que empezaches a escribir?

Comecei a traballar no eido da literatura para a infancia dirixindo unha revista infantil en Madrid, que inicialmente se ía chamar El Tobogán e acabou publicada en forma de libro co título xeral de Escocuentos. Aínda que ese non era o meu principal labor, os meus primeiros textos foron guións para historietas que tiñan como protagonista a un hipopótamo. Estou a falar de mediados da década dos setenta. Unha vez que me incorporei a Galicia como profesor de filosofía, en 1980, escribín os meus primeiros contos en galego que foron publicados co título dun deles: As aventuras do gato Bógar, coas excelentes ilustracións de Asun Balzola, unha gran artista, por desgraza xa falecida, con quen tiña traballado na revista madrileña.

  • Tiveches algún referente ou estilo que che gustase en particular?

Eu non falaría de “referentes”. Gústame repetir unha idea, que comparto con moitos, segundo a cal a literatura para os pequenos lectores debe ser literatura sen máis, garantindo ao tempo unhas mínimas condicións de accesibilidade acordes coas características deses destinatarios. Por iso, un bo libro para nenos debe ser un libro co que tamén poidan gozar os lectores adultos. Así que, como me pasa coa literatura en xeral, a min me gusta e teño como referencia toda a boa literatura infantil. Outra cousa é xa o que poderiamos chamar o rexistro no que eu me atopo máis a gusto e, nese sentido, diría que me movo con maior comodidade en rexistros realistas ca noutros de carácter máis fantástico.

  • Cal foi a túa primeira obra?

Isto xa o contestei na primeira pregunta. Se falamos de novela, daquela a primeira foi Proxecto Pomba Dourada, unha das incursións inaugurais no xénero de ciencia ficción en lingua galega. A primeira edición data de 1987.

  • Tes algún hábito á hora de escribir?

Primeiro de todo, debo precisar que non son nin me considero un escritor “profesional”, no dobre sentido dun escritor que vive do que gaña coa venda dos seus libros e ten un horario de traballo regular coma se ten en calquera outra profesión. Aínda que soe a unha concepción un chisco “romántica” e demodée, eu teño que agardar que chegue a inspiración e só a partir de entón me poño a traballar. Cando iso ocorre, non importa o momento, collo a pluma ou sento diante do ordenador. Xa logo, dependendo do xénero de que se trate, os procesos varían. No caso dos contos, unha vez que a idea está clara, preciso redactalos dunha soa sentada, por así dicir, e iso pode significar, segundo a extensión, unha ou catro horas de traballo. Logo virá a revisión e  iso xa implica días, semanas ou mesmo meses, incluída, claro, a hipótese de que o conto final non soporte as sucesivas relecturas e acabe na papeleira. No caso das novelas os procesos son ben distintos e, naturalmente, moito máis longos, nalgúns casos de dous, tres ou máis anos.

  • Escribes novelas, libros didácticos sobre filosofía e literatura infantil-xuvenil? En que estilo te sentes máis cómodo?

Ben, eu non falaría de diferenzas de “estilo” nese caso. Aínda que hoxe hai algunhas influentes correntes filosóficas que consideran que a filosofía non é outra cousa ca un xénero literario máis, sen entrar nesas polémicas, pola miña parte direi que son uns tipos de texto que responden a esixencias ben diferentes. Por exemplo, a cuestión da “inspiración” de que falaba antes, nos textos de carácter didáctico xoga un papel moito menor mentres que, nos textos de creación literaria, a dimensión didáctica adoita ser un atranco do que convén fuxir. No tocante á comodidade, non me sinto nin máis nin menos incómodo.

  • Como aparecen as ideas para as túas historias?

Obviamente, iso depende moito de cada unha. As veces pode ser unha imaxe ou unha situación concretas coas que me encontro e que poñen en marcha a imaxinación. Outras, determinadas experiencias máis complexas. En ocasións, a inspiración pode estar relacionada con lecturas previas aínda que en xeral, por aquela querenza polo realismo de que falei antes, as máis das  veces eu preciso atopar o meu motor creativo en elementos tomados do real.

Permítaseme aquí refuxiarme no tópico para dicir que non quixera ser obrigado a elixir entre ningún dos meus “fillos” literarios.

  • Tanto con María é maior como con Xurxiño quere ser… mostras a vida de dous nenos con personalidade, ambición e decisión. Pensas que os nenos se poden sentir identificados con estas historias?

Naturalmente. Esa foi a miña pretensión ao escribir eses relatos, que responden ao subxénero dos contos baseados na vida cotiá e que, xa que logo, describen condutas e personalidades de nenos e familias da sociedade contemporánea. Eu penso que os nenos e nenas seguen precisando alimentar o seu imaxinario con relatos fantásticos, incluídos os contos marabillosos tradicionais. Non entendo logo estes contos, que poderiamos cualificar de “realistas”, como unha opción alternativa o excluínte con aqueloutros contos senón perfectamente complementaria.

  • Fadita fosca! reflicte a maxia existente entre os avós e os netos, esa conexión interxeracional, o amor mutuo que senten. Cres que este valor pode chegar a perderse nesta sociedade que vivimos actualmente?

Non me parece que sexa algo opinable senón que por desgraza é evidente que a chamada sociedade posindustrial na que nos temos instalado tende a invisibilizar ás persoas anciáns e, como consecuencia, dificulta ou mesmo impide a comunicación entre avós e netos.

  • Todos estes libros son ilustrados por Xosé Tomás (ao que xa entrevistamos fai unhas semanas). Cres que é importante que o autor/ilustrador da obra estean de acordo á hora de crear as personaxes?

A historia ensínanos que as relacións entre o escritor e o ilustrador poden ser tormentosas e o resultado final da máxima excelencia, como no caso de Lewis Carroll e John Tenniell, autor dos debuxos xeniais das primeiras edicións de Alicia no País das Marabillas e A través do espello. En calquera caso, as miñas relacións con Tomás son as mellores e confío en que iso non obste para que os resultados non o sexan menos.

  • Poderías indicarnos cales son as túas autoras e/ou autores favoritas/os?

Para un lector compulsivo coma eu veño sendo desde que tiña menos de dez anos, responder a esta pregunta podería conducir a unha lista case interminable. Limitareime a dicir que medrei emocionándome, coma tantos rapaces, coas novelas de aventuras de Dumas, Verne, Stevenson, Twain e H. G. Wells; fascinoume, sendo adolescente, a complexidade psicolóxica dos personaxes de Dostoievski e, un chisco tardiamente, os relatos e novelas de Jack London ao tempo que os clásicos da primeira ciencia ficción (Bradbury, Asimov, Clarke). Falo só de autores que de algún modo se poden considerar afíns á literatura para a mocidade, autores que me seguen inspirando e aos que regreso coma lector reiteradamente. Pero tamén podería falar de clásicos dos que igualmente me sigo alimentando ou de autores contemporáneos que descubro incesantemente. Abonde con que engada un só nome: o do gran Álvaro Cunqueiro, sen o cal, na miña opinión, é imposible entender a actual vitalidade da literatura para a infancia e a mocidade en lingua galega.

  • Que proxectos tes en mente?

De novo acudo ao tópico: dos proxectos, mellor non falar, non sexa que fiquen sendo só iso, proxectos.

  • Como ves hoxe en día a situación no mercado editorial?

Esta é unha pregunta que require de todo un ensaio sociolóxico para ser contestada cun mínimo rigor. Espero que se me permita dicir tan só que estamos nunha situación de transición, motivada por circunstancias conxunturais (a crise económica) e estratéxicas (os cambios tecnolóxicos coa transición á edición dixital), na que é extremadamente difícil facer predicións.

  • Se queres comentarnos algo máis sobre ti ou sobre a túa obra deixamos este oco….

Graciñas a vós por preguntar.