Entradas

A USC conta cun centro que promove e apoia a diversidade das culturas do mundo

CampUSCulturae é unha aposta da Universidade de Santiago polas culturas do mundo, pola diversidade e o pluralismo cultural. O centro susténtase en catro piares: Biblioteca Internacional especializada en Literatura Infantil e Xuvenil, o Museo Internacional da Ilustración, o Centro da InterCulturalidade  e Centro Internacional da Creatividade.

Os catro piares

O Museo Internacional da Ilustración manterá unha colección permanente da obra dos autores ilustradores de todo o mundo, realizará exposicións itinerantes e temporais e organizará obradoiros formativos. A institución tamén contará cun Museo virtual, un espazo de experimentación interactiva coa arte. O Centro da Interculturalidade funcionará como un banco de ideas e tempo, espazo on line para o intercambio de experiencias e proxectos sobre multiculturalidade. Este espazo contará con outros instrumentos de traballo como IRE.net, para intercambio de recursos en rede entre distintas comunidades virtuais. Os promotores deseñaron un plan (ADAN) que traballará para asociar a Diferenza á Normalidade e que se implicará na integración na cultura de persoas con necesidades especiais.

CampUSCulturae tamén contará con medios de comunicación, a Radio TV campUSCCulturae, canle on line sobre diversidade cultural. O Centro Internacional de Creatividade pretende ser unha plataforma entre linguaxes infantís e a arte contemporánea, un espazo de creación músico-literaria e un laboratorio de autoedición e de libros únicos e de artista.

Ilustramundos

O centro organizou no mes de febreiro a exposición Ilustramundos, mostra que estivo exposta no Pazo de Fonseca e na que participaron ilustradores de recoñecido prestixio internacional. Tamén organizou o congreso ‘Ilustrando a diversidade’, encontro no que participaron 150 expertos e investigadores de nove países europeos e americanos para explorar as posibilidades da ilustración como canle para a diversidade, a interculturalidade e o pluralismo.

Á fronte deste proxecto está Xosé A. Neira Cruz, profesor da Facultade de CC da Comunicación da USC, escritor, xornalista e promotor de proxectos culturais.

Fonte: AGE

As pinturas rupestres máis antigas puideron ser realizadas por neandertales

As pinturas rupestres máis antigas do mundo puidéronas facer os neandertales. É a tese que suxire un grupo internacional de investgación arqueolóxica que mañá se publica na revista Science un estudo que demostra que algunhas representacións de arte paleolítico presentes en covas de Asturias e Cantabria posúen unha orixe máis remota do que se cría. Ata agora se pensaba que este tipo de pinturas non tiñan máis de 32.000 anos. Con todo, grazas a métodos de medición máis certeiros que o carbono 14 chegouse á conclusión de que algunhas representacións, concretamente un disco vermello na cova do Castelo (Cantabria), data de polo menos 40.800 anos.

Ese gran punto vermello foi pintado, xa que logo, uns 7.000 anos antes que as pinturas da cova francesa de Chauvet, que ata agora retiñan a marca de antigüidade no que arte rupestre se refire.

O descubrimento foi posible grazas ao emprego das series de uranio-torio, que permitiron a análise de mostras de calcita de apenas un milímetro de grosor.

A datación de uranio-torio supera á do carbono 14, coa que só se poden datar pinturas realizadas con materia orgánica. Por riba, as series de uranio-torio posibilitan extraer mostras moi pequenas sen danar as pinturas.

De acordo con Marcos García Díez, profesor de Prehistoria da Universidade do País Vasco e un dos membros do equipo que efectuou o achado, todos os datos se alian para manter a hipótese de que as primitivas pinturas foron obra dos neandertales. «Sábese que os neandertales, fai máis de corenta mil anos, facían adornos corporles, xa sexa por estética ou distinción social».

Estes grupos de poboación que precederon ao homo sapiens gravaban en pequenos ósos e pedras liñas paralelas e outras que se cruzan entre elas. Trátase de motivos alleos por completo á arte figurativo e que adoitan ser puntos, figuras xeométricas ou representacións do contorno da man. Este tipo de representacións de arte xeométrico tamén se atopan nas once covas estudadas, localizadas todas elas en Asturias e Cantabria. «Casualmente, todas as figuras que se documentaron no proxecto son iguais ás desas pezas de arte moble».

«Homo sapiens»

Segundo García Dez, é «altamente probable» que as pinturas obxecto do estudo fosen executadas por neandertales, sen prexuízo de que algunhas delas fosen realizadas por homo sapiens. «Hai 30.000 ou 35.000 anos empeza esa explosión da arte decorativo. A data de hoxe, o figurativo só se pode relacionar con poboacións de homo sapiens», argumenta García Díez. As datas, polo demais coinciden. Na península ibérica a transición entre neandertales e homo sapiens prodúcese precisamente hai 40.000 anos.

Tamén na cova do Castelo hai unhas figuras moi significativas, unhas mans, cunha antigüidade estimada de 37.300 anos. E en Altamira uns signos de forma triangular datáronse en 35.600 anos atrás.

Coa conclusión a que se chegou rompe un paradigma de orde antropolóxica. Non en balde se desfaría o lugar común que asocia aos neandertales con espécimes só interesados en procurarse alimento e asegurarse a subsistencia. Deste xeito, os neandertales, coa arte decorativa e corporal, estarían demostrando unha inquietude pola interacción social que desde o punto de vista da conduta é moi relevante.

Os investigadores cifraron entre 35.500 e 29.6oo anos a idade da representación dunha figura humana que se acha na cova de Tito Bustillo (Asturias). Con iso é posible arriscar unha data ao redor da eclosión da arte figurativo rupestre, cuxa irrupción se situaría nesa pinza temporal. Esta datación é coherente coa antigüidade do motivo figurativo máis antigo de arte moble, que se remota a 32.000 anos.

O grupo de científicos está formado por británicos, españois, portugeses e un alemán, todos eles dirixidos por Alistair Pike, da Universidade de Bristol. Os investigadores dataron ata 51 figuras de once covas e os resultados máis destacados proveñen de Altamira, O Castelo e Tito Bustillo, os tres mellores conxuntos de arte rupestre do mundo e declarados pola Unesco Patrimonio Mundial.

Fonte: La Voz de Galicia

Galicia agrupará na mesma aula a nenos de 6 a 12 anos para aforrar

Galicia retorna ao modelo educativo das escolas rurais: un mestre para todos. E para todo. A partir do próximo curso, os docentes impartirán, en Primaria, clase a 20 alumnos de entre 6 e 12 anos. Desde os que empezan a ler ata os que se preparan para a ESO. Mentres vixía de esguello as manualidades dos máis pequenos, o profesor deberá elevar o ton para captar a atención dos maiores á súa exposición sobre a materia de Coñecemento do Medio, ou a de Matemáticas, que deberá explicar en distintos niveis de complexidade, segundo idades. A Consellería de Educación decidiu –incumprindo o acordo que o mesmo conselleiro asinou cos sindicatos en 2009– recortar por aquí.

A coordinadora de CC OO en Ourense, Ana Barrios, alertou este mércores de que o Goberno de Feijóo intenta “cargarse os servizos públicos e dar prioridade aos privados”. O sindicato decatouse pola publicación dun anuncio da Consellería no DOG sobre supresión de prazas. Na provincia de Ourense desaparecerán 67 aulas de preto de 60 centros. Con elas suprímense 83 profesores funcionarios e preto de 20 interinos. Isto é, un centenar de empregos. O portavoz de Educación de CC OO en Ourense, Álex Portela, alerta do “golpe de morte” que o Gabinete de Jesús Vázquez inflinxiu con este acordo “unilateral” á educación no medio rural, onde cando se matriculan dous alumnos “é unha auténtica festa”.

O “grave atentado” á educación pública será máis notorio nas provincias do interior, Ourense e Lugo. As cifras de cursos que se reagruparán nesta última son similares ás de Ourense, segundo CC OO. A menor dispersión xeográfica da Coruña e Pontevedra pon a salvo a estas dúas. Nas vilas pequenas “é difícil chegar ao cociente de 25 con alumnos da mesma idade ou grupo” polo que “agruparase a alumnado de diferentes idades, grupos e niveis”, explica o representante de CC OO. Só en Ourense, 20 Concellos están tocados de morte cun único profesor para Infantil e un só para Primaria. Outros 24 centros quedarán cun só mestre para os tres cursos de Infantil e dous mestres para os seis de Primaria. Na capital, e fronte ao recente concerto de centros privados, perden unidades cinco centros de Infantil e Primaria. E, xunto a eles, os do Barco, Bande, Rairíz de Veiga, Amoeiro e A Rúa pechan tamén aulas.

Un “retroceso de 40 anos”, en palabras do portavoz de CC OO e un obxectivo claro do Goberno de Feijóo que, apenas recuperada a Xunta, decidiu estender o modelo do reagrupamiento de unidades. En 2009, unha mestra víase a diario con seis alumnos de tres cursos diferentes e dous ciclos educativos distintos. En Galicia había entón 429 escolas con algunha unidade reagrupada. Para estrearse no seu mandato, o conselleiro Jesús Vázquez decidiu estender o modelo que habería de afectar a entre 4.500 e 5.000 nenos.

Cando, en maio dese mesmo ano, Vázquez ordenou agrupar nunha mesma clase ata 20 alumnos de distintos cursos, os sindicatos saltaron. A Xunta resolveu o conflito asinando un acordo con eles que agora incumpre.

Fonte: El País

Foto: Escola con alumnos de distintas edades en Teo. / OSCAR CORRAL

Preescolar na casa cesa a súa actividade

A Fundación Preescolar na Casa ten os días contados. O 30 de xuño bota o peche a fundación cuxa filosofía aséntase “na mellora da educación en bebés de cero a tres anos”, desde que en xaneiro de 1977 se fundara en Lugo baixo o padrinazgo do que se coñecía como cura da bicicleta, o altruísta Antonio Gandoy.

Uns 3.000 nenos e 32 traballadores sufrirán a ausencia do programa que deixa de financiar a Xunta de Galicia e os Concellos que colaboraban. A fundación, en suspensión de pagos, non podía seguir recibindo axudas, segundo explica a súa presidenta, entre bágoas. Marisol Fernández non oculta a súa pena porque en setembro non se fagan cargo do mesmo a administración.

“Eu non creo tanto na igualdade de oportunidades, senón en que hai que darlle a volta a isto e ofrecer á xente oportunidades para a igualdade”, resume Fernández que apela ao sentido que durante estes anos tivo Preescolar na Casa, “atender as necesidades que as administracións públicas non atenden”, coma se dunha ONG se tratase, sintetiza. De nada serviron as campañas na rúa ou a recollida de firmas. Terá que liquidar ao persoal, cun custo de 400.000 euros.

Fonte: El País

Foto: Milagros Candal, orientadora da Fundación Preescolar na Casa

A galega Cilenis lanza as versións para móbil dos seus conxugadores verbais de español e portugués

A firma galega Cilenis, especializada no procesamento da linguaxe natural e a enxeñaría lingüística, atopou definitivamente nas TIC o aliado perfecto para axudarlle á sociedade a falar a nosa lingua con propiedade: conxugando os verbos con corrección e segundo as normas establecidas polos organismos oficiais.

Iso xa foi en novembro do pasado ano, cando a firma nos sorprendeu cun conxugador de verbos en galego para usar comodamente dende o ordenador, que non só permitía conxugar tódalas formas verbais dos verbos existentes na nosa lingua, senón tamén conxugar verbos inventados tales como “twittear” ou mesmo “facebooquear” que aínda non son oficiais (pero que todo se andará).

Porén o gran salto á fama do Conxugalego, que así se chama a ferramenta, chegou co lanzamento da súa aplicación para móbiles a Google Play, deseñada especificamente para usar onde máis falta facía: na rúa.

Agora Cilenis, na súa teima por mellorar a nosa forma de expresarnos en calquera lingua, vén de lanzar á tenda Android dúas curmáns do Conxugalego: un conxugador de español e un conxugador de portugués, que se poden descargar totalmente de balde para usar ámbolos dous idiomas con propiedade e corrección.

As ferramentas, moi intuitivas e doadas de usar, foron desenvolvidas pola empresa GalApps para Cilenis, e xa se poden descargar e instalar en terminais de última xeración con sistema operativo Android, para darlle uso de inmediato sen temor a atopar publicidade.

Conjugador Português e Conjugador Español permiten consultar tanto verbos normativos como calquera outro verbo que se nos ocorra: neoloxismos, tecnicismos, localismos, verbos de xerga ou mesmo inventados, tal como permitía a anterior aplicación en galego.

No caso do conxugador de español, recolle todos os verbos recoñecidos pola Real Academia Española (RAE) e, asemade, os verbos polisémicos que teñen dúas conxugacións diferentes en función do seu significado.

O portugués, pola súa banda, permite conxugar verbos segundo a normativa brasileira ou portuguesa, e en ámbolos dous casos, antes e despois do Acordo Ortográfico.

Segundo afirman os seus desenvolvedores, “as dúas aplicacións son as máis completas, fiables e versátiles do seu ámbito”, ao que engaden que “non teñen competencia no mercado Android, onde só existen outros tres conxugadores para español, todos eles incompletos, con erros lingüísticos e incluso con interfaces noutros idiomas”, afirman.

No tocante ao portugués, indican que só existe un similar, que unicamente permite consultar verbos dunha listaxe predefinida e, polo tanto, limitada. Estamos a falar, por outra banda, dos primeiros conxugadores para móbiles de español e portugués deseñados con software libre, o que lle aporta un importante valor engadido ao usuario.

Fonte: Codigocero

aCadaCanto crea a súa música para a tenda da esquina

aCadaCanto é unha locución adverbial. Un bergantín feito a man, desde a primeira nota ata a súa produción, para enfrontarse ao Goliat das ideas marchitas. Música popular ou un verso de Álvarez Blázquez.

Ata o momento, Guadi Galego e Xabier Díaz quentaran as súas voces xunto ao guitarrista Guillerme Fernández baixo a luz tenue dos bares. A aquel popurrí únese un acordeón, o de Xosé Lois Romeu, quen admite tamén a responsabilidade de percutir os arabescos do seu instrumento para dar ritmo a aCadaCanto. O que antes era un divertimento, agora adopta o ton serio das camisas brancas e os selos discográficos. Este álbum –que interpretarán mañá no Teatro Principal de Santiago–, é o sexto de Músicas de Salitre, a compañía que Díaz e Fernández erixiron da nada en 2005.

Os seus acordes vernáculos non se pon á venda a calquera prezo. Estes compañeiros casuais noutros grupos como Espido ou Nova Galega de Danza acordaron despachar o seu disco só naqueles comercios nos que “valoren o que facemos”, lonxe do anonimato dos grandes almacéns. E procuran que o seu mecenas sexa o auditorio. Case todas as pezas son de creación propia, e, con todo, algúns refráns comezaron a conxugarse tras horas e horas manexando a aixada baixo un sol de xustiza en Moscoso (Pontevedra). Anos despois, Xabier Díaz rescataríaos de entre os toques que ganduxaban con cafés e galletas a señora Rosa e a súa irmá, para encaixalos neste disco con vocación transitoria.

Fonte: El País

Plenario extraordinario da RAG centrado en Celso Emilio Ferreiro

A xornada deu comezo ás 11:30 horas cunha recepción na Casa do Concello. O acto contou coa presenza do presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijoo; o presidente da Deputación de Ourense, Manuel Baltar Blanco; o secretario xeral de Cultura, Anxo Lorenzo e o secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García. Asistiron tamén o alcalde de Celanova, Antonio Mouriño, os deputados Ana Belén Vázquez, Manuel Vázquez, Santiago Rodríguez-Miranda e Francisco Cerviño, académico correspondente desta corporación, entre outras autoridades, membros da Academia, e figuras da cultura.

Tras a recepción, autoridades, académicos e público asistente, trasladáronse en cortexo cívico ata a casa natal do poeta, no número 25 da rúa Curros Enríquez. En primeiro lugar, tomou a palabra Antonio Mouriño, alcalde de Celanova e presidente da Fundación Curros Enríquez, que agradeceu, “no nome do pobo de Celanova”, a colaboración da Xunta de Galicia e da Real Academia Galega no desenvolvemento do ano Celso Emilio Ferreiro. Mouriño lembrou algúns dos proxectos levados a cabo na vila, como ‘Cen anos, cen comercios, cen poemas’, ‘Ven coñecer a Celanova de Curros e Celso Emilio’ ou o debuxo, plasmado na Praza Maior, á semellanza daquel que Picasso deseñara para ilustrar o libro de poemas Longa noite de pedra, que favoreceron a visita de preto de 2.000 alumnos ao longo deste curso.

A continuación interviu Luís Ferreiro Loredo, fillo do homenaxeado e presidente da Fundación Celso Emilio Ferreiro, que subliñou “a voz rexia, contestataria e de protesta” da poesía de seu pai e, ao mesmo tempo, a súa vixencia hoxe en día, “que se expresa en músicas novas coma o rap e o punk”. Rematou a súa intervención cuns versos do poeta.

A seguir, o presidente da Academia recoñeceu a Celso Emilio como “meu amigo, meu mestre, meu camarada” e considerouno “un poeta xemelgo, ou paralelo, de Curros Enríquez”, por teren sido ambos os dous poetas críticos en tempos escuros e de “talento literario fastuoso”. Finalizou clasificando o homenaxeado coma “un grande poeta e un grande home” que “está perfectamente vivo entre nós”.

Pola súa banda, o presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo, afirmou a continuidade da cultura galega a través da historia e a importancia da vila de Celanova como berce de poetas senlleiros. Salientou o papel do poeta para a comunidade e afirmu “Celso Emilio non calou, por iso nin a alegría, nin a luz, nin a esperanza se apagaron”, por iso “hai cen anos que naceu a súa palabra e non esmorece”.

Para rematar o acto, a banda de música de Celanova, interpretou o himno galego.

O cortexo cívico trasladouse ao Auditorio Municipal Ilduara, onde tivo lugar a sesión plenaria extraordinaria da Academia. Abriu a sesión o presidente, agradecendo ao Concello e á Fundación Curros Enríquez a súa xenerosa colaboración e ás autoridades, á familia do homenaxeado e ao público a súa presenza. A continuación, o secretario, Xosé Luís Axeitos, deu lectura á certificación do acordo, que se tomou en sesión ordinaria do Pleno o 30 de marzo de 2012, para a celebración deste plenario extraordinario. En primeiro lugar, interviu a académica de número Margarita Ledo Andión cunha alocución que titulou, “Celso: editor clandestino”, na que fixo memoria do labor do homenaxeado como propagandista político. Destacou “a importancia da forma na configuración do nacionalismo” e “a construción do noso imaxinario nacional a partir da espiral”. Lembrou que, nos últimos anos da década de 1960, se “desenvolveu unha pegada nunca subsumida na retórica esencialista”. Rematou o seu discurso reivindicando a vixencia das palabras de Celso Emilio: “a miña terra é íntima e tenra, pero a xuventude fuxe dela á procura de pan”.

En segundo lugar, o académico Darío Xohán Cabana Yanes destacou a influencia de Celso Emilio e Curros Enríquez na súa formación como poeta: “foron os dous de Celanova, os virxilios que guiaron os meus primeiros pasos na literatura”. Sinalou tamén a dificultade que, para as xeracións máis novas, supón comprender o impacto de Longa noite de pedra tivo naquela altura, pois “chegou a vender quince ou vinte mil exemplares en tempos sen galego no ensino”. Para Darío Xohán Cabana, “Celso Emilio era o novo Curros, era o símbolo da loita antifranquista. Era o gran poeta que todos queriamos imitar”.

A continuación, o académico e vicesecretario, Francisco Fernández Rei, expuxo unha alocución sobre a lingua de Celso Emilio, especialmente, a lingua de Celanova na súa obra. Segundo explicou o académico, os textos do homenaxeado manifestan solucións aurienses, isto é, propias da súa zona, como o uso da forma il, para o pronome persoal, e outras alleas, como a forma ista, para o demostrativo, procedente do galego literario e creada con vontade diferencialista. Sinalou, neste sentido, un abundante uso de hipergaleguismos, como as formas asembrea e outo, no canto de asemblea e alto, na tradición diferencialista oteriana; a introdución dalgúns lusismos adaptados ao galego, como a palabra búsola; e a formación de palabras novas, como afermosar ou televexo, un termo que o Tesouro Informatizado da Lingua Galega rexistrou, por vez primeira, na obra de Celso Emilio.

Por último, o académico Salvador García-Bodaño Zunzunegui, interviu cun discurso arredor da complexidade vital e da obra do homenaxeado. Recoñeceu en Celso Emilio “o poeta de maior difusión social”, despois do Rexurdimento. “En cidades e vilas daquel tempo, homes e mulleres comprometidos, repetían lecturas ou as entonaban cos representantes da Nova Canción Galega”. García-Bodaño coincidiu co profesor e académico Alonso Montero en que “n’O soño sulgado se asenta a soeira da mellor poesía vindeira de Celso Emilio”. Por último, leu un poema elexíaco da súa autoría dedicado ao poeta de Celanova co título “Palabras para o seu retorno posible”.

Antes de pechar a sesión, o presidente da Academia defendeu que o poeta celanovés “debe ser comprendido como unha totalidade” e considerouno coma un poeta “globalmente dominado pola sensación da perda: a perda patria primitiva, que el chama Celanova, que é a perda da infancia”. Reivindicou, asemade, a potencia da obra e da figura de Celso Emilio, “suxeito histórico que actúa sobre a literatura galega, condicionándoa, pois impón unha maneira de entender a literatura social”. Neste sentido conclúe: “a literatura galega, grazas a Celso Emilio Ferreiro, ten unha historia distinta da literatura española. É autónoma”. Finalmente, celebrou a vitalidade de Celso Emilio Ferreiro e afirmou que “as súas palabras non se perderán nunca en Galicia”.

O presidente pechou a sesión plenaria e, como colofón, tivo lugar unha actuación do recoñecido cantautor Amancio Prada, que interpretou poemas musicados do poeta celanovés.

Fonte: Real Academia Galega

Foto: Imaxe do pleno [ Fotografías de Xoán Crespo / Xunta de Galicia ]

Os cadernos de Rubio adáptanse ao iPad

Para adaptarse aos novos tempos os tradicionais Cuadernos Rubio dan o salto do papel ao dixital cunha nova aplicación para iPad dende a que é posible acceder a cadernos de Operacións, Problemas e Educación Infantil, que poden probarse de balde ou mercarse a un prezo de 0,79 euros, incluíndo cada un máis de 20 niveis que permite desbloquear operacións secretas, o que fai que aprendizaxe sexa un reto.

A aplicación iCuadernos integra un caderno de notas para que os cativos poidan facer os borradores das súas operacións empregando o dedo coma se fose un lapis, mecánica que tamén pode empregarse nos cadernos de Educación Infantil, que incluirán numerosos exercicios de pinta e colorea, axudando aos pequenos no seu desenvolvemento intelectual e motriz, nos que os dedos servirán de rotulador do que pode definirse o grosor e as cores.

iCuadernos tamén permite crear perfís para cadanseu usuario, de xeito que rexistra medallas ao completar os niveis de cada caderno.
A colección de Operacións para nenos de máis de 3 anos conta cun total de 12 volumes; os cativos de máis de 6 anos poderán gozar con 13 cadernos de Problemas; e os pequenos de calquera idade poderán acceder a 10 volumes de Educación Infantil.

Fonte: Codigocero

iCuadernos by Rubio from Mono Agency on Vimeo.

Desde hoxe, Sermos Galiza cada sexta feira na rúa

Cada semana, desde esta sexta feira, Sermos Galiza chegará aos quiosques co obxectivo de informar, fornecer claves para a interpretación, entreter e ofrecer novas propostas de lectura e ocio. Este primeiro número suporá un achegamento de lectores e lectoras a este medio que quere conxugar a información e a análise, a reportaxe, a entrevista e o artigo de fondo, para alén de novas propostas de entretimento na nosa lingua.

Neste primeiro número un amplo informe sobre a política municipal fará balance dun ano de gobernos locais. O modelo do PP nos concellos e a mudanza de Pontevedra con Miguel Fernández Lores á fronte serán algúns dos contidos da análise política deste primeiro número. Na ampla sección de social abórdanse temas como a nova lei que regula as condicións das empregadas do fogar, a reforma no currículo de Educación para a Cidadanía e o último episodio da batalla das viciñ@s de Quilmas contra a multinacional Stolt Sea Farm por lles contaminar as terras. En economía e laboral abórdanse as últimas novidades de NGB até o impacto da crise nos fogares de Galiza.

A sección de cultura afonda na crise das artes escénicas e ofrece entrevistas co escritor Agustín Fernández Paz e Ignacio Vilar, o director de Vilamor. O Okapi viaxa a Gres para se atopar coa casa de Xosé Neira Vilas, un centro cultural da aldea para nenos e nenas.

Artigos de Xavier Vence, Carlos Taibo ou Pilar García Negro ofrecerán lecturas e reflexión na saída en papel do noso cabezallo. Alén diso, Sermos Galiza aposta por propostas novidosas como a sección de información infantil, a de deseño, viaxes ou agroconsumo.

Fonte: SermosGaliza

Músicos e escritores recordarán a Celso Emilio Ferreiro no seu centenario

A Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria prepara un concerto de homenaxe a Celso Emilio Ferreiro no centenario do seu nacemento, que terá lugar o 14 de xuño en Vigo. A parte musical contará coa participación de Coke Céspedes, Davide e a Coral de Beade. A homenaxe será presentado por Yolanda Castaño e contará cos recitais de Iolanda Zúñiga, Rexina Vega e Inma López Silva.

Fonte e foto: La Voz de Galicia