Entradas

“O Apóstolo” entra na selección para candidatas ao Óscar

As grandes compañías de animación dominan a carreira a un dos Óscar máis codiciados no mercado americano mais na listaxe final conseguiu colarse “O Apóstolo” de Fernando Cortizo, o primeiro filme europeo en utilizar a técnica de “stop-motion”. A competencia é dura e canda a proposta de O Apóstolo aparecen algunhas das películas que máis recadación acadaron nos últimos tempos como Turbo, Avións ou Os Pitufos 2. O 16 de xaneiro coñeceranse as finalistas á categoría.

O Apóstolo foi a grande trunfadora nos Premios Mestre Mateo con seis premios, entre eles, o de mellor filme. Foi tamén finalista nos Goya. A película de Cortizo obtivo tamén o primeiro premio no 11º Festival de Cinehorizontes de Marsella, entrou na sección oficial do Festival Internacional de cine de Moscú e recibiu o Primeiro Premio no Festival EXPOTOONs de Bos Aires, o festival de animación máis importante de Latinoamérica. Tamén foi recoñecido polo xurado do público do prestixioso Festival de Cine de Annecy.

Carlos Blanco, Luis Tosar, Celso Bugallo, Isabel Blanco, Jose Manuel Olveira ‘Pico’, Geraldine Chaplin, Jorge Sanz e Paul Naschy poñen as voces da película dirixida polo compostelán Fernando Cortizo e son en boa parte modelos dos personaxes de animación do filme.

Fonte: SermosGaliza

A película ‘O Apóstolo’ estréase esta semana en 80 salas de cine

A primeira película de animación stop-motion estereoscópica realizada en Europa, ‘O Apóstolo’, aterrará este mércores nunhas 80 salas de cine españolas. Tras case catro anos de traballo, ao seu director, Fernando Cortizo, chegoulle o momento de deixar a este filme “voar só”. Así o apuntou el mesmo este martes na presentación desta obra, que narra unha “escura historia de misterio” ambientada no Camiño de Santiago, na que se mesturan “suspense, humor e fantasía a partes iguais”, segundo se especifica na nota de prensa repartida durante o acto.

O aspecto novo desta película “cento por cento artesanal” reside na técnica utilizada para a súa elaboración. Neste sentido, Cortizo explicou que primeiro se rodaron as escenas “coma se fose cine real”, pero sen “maquillaxe nin decorados”, un proceso que, desenvolvido no ano 2008, durou unhas dúas semanas. É por iso que, tal e como reivindicou o actor Carlos Branco, o rol dos seus intérpretes non se limitou á “dobraxe”, senón que tamén “construíron os personaxes” e nalgúns casos ata fixeron “achegas de texto”.

No entanto, a xuízo de Branco, o “absoluto protagonismo é do traballo técnico” posterior á gravación, no que se crearon os “movementos artesanais” a través de stop-motion. En concreto, nesta parte da elaboración incorporáronse os “decorados” e “bonecos”, para o que se tardaron uns dous anos, indicou o director da obra. O elenco de ‘O Apóstolo’ estivo formado polos artistas Geraldine Chaplin, Jorge Sanz, Manuel Manquiña, Luís Tosar, Paul Naschy, Celso Bugallo e Xosé Manuel Oliveira Pico, Isabel Branco e Pedro Alonso. Así mesmo, na postproducción participaron máis de 200 profesionais, como animadores, modelmakers e técnicos de 3D.

Posto que este filme se perfila como “un traballo moi grande de artesanía”, os creadores da súa banda sonora quixeron “corresponder esa mesma filosofía” na parte musical da mesma, segundo explicou un dos seus responsables Xabier Font. Baixo a batuta do compositor norteamericano Philip Glass, o equipo musical de ‘O Apóstolo’ contou coa participación de artistas como a Real Filharmonía de Galicia e o membro do grupo Berrogüeto Anxo Pintos. De feito, tal e como avanzou Font, barállase a posibilidade de que o ano próximo se desenvolva a “versión internacional” dun dos temas, cuxa interpretación podería ser asumida, nas súas palabras, polo cantante de ‘The Who’. A preguntas dos xornalistas sobre a publicación das tomas reais utilizadas como base para o stop-motion, Cortizo mostrou o seu desexo de incluír “as secuencias dos actores” no DVD do filme, posto que foi unha rodaxe “moi libre e sen presións”.

A este respecto, afirmou que, de feito, quixo que a gravación fose para os actores “unha experiencia teatral na que todos dialogasen sobre os roles”.

Fonte: El País