Neira Vilas lembra ao «eterno» Isaac Díaz Pardo

Con móbil, televisión e ordenador, o Balbino de hoxe dominaría a informática e iría cada día en coche a unha escola moderna. Xosé Neira Vilas fixo onte no programa Vía V, de V Televisión, un exercicio de imaxinación de como sería o protagonista de Memorias dun neno labrego se a novela fose escrita hoxe. «Antes os rapaces íamos á escola cando chovía, porque se non chovía había que traballar na casa -lembrou o autor desta obra de referencia da literatura galega-. Non sei se eramos máis felices, pero si máis vitais».

 

O escritor e intelectual galeguista lembrou que, no seu momento, redactou a novela «porque quería contrastar as cousas tan falsas que dicían sobre os campesiños os que escribían sobre o rural desde a cidade».

 

Neira Vilas lembrou ao seu amigo e compañeiro na emigración Isaac Díaz Pardo, recentemente falecido, do que «a xente pensaba que era eterno e inmortal». Del destacou o seu carácter «popular e humilde» e a simpatía que o facía tan cercano aos demais.

 

Acerca da presente situación de Galicia, dixo que, no actual contexto de crises, «vanse facendo cousas» no ámbito da cultura, aínda que «con algunha restrición por problemas económicos».

 

Neira Vilas fixo un repaso á súa traxectoria vital e á transcendencia que tivo para el a súa etapa de emigrante no Bos Aires dos anos cincuenta, que era «a capital cultural de Galicia». «A emigración para min foi un feito feliz, porque alí empecei a tomar en serio a miña vocación de escribir -dixo-. E, ademais de escribir, alí descubrín Galicia e convertinme en activista cultural en galego xa de por vida».

 

Fonte: La Voz de Galicia