Entradas

Hai un 37,5% de mulleres dentro do sector TIC de Galicia

/en /

As mulleres representan o 37,5% do total de traballadores do sector TIC (Tecnoloxías de Información e Comunicación) galego, superando o promedio europeo, que se sitúa por baixo do 36%. A porcentaxe de mulleres empregadas no sector TIC de Galicia mantense estable nos tres últimos anos, aínda que cun boquete de 25 puntos porcentuales entre os homes e as mulleres.

A presenza das mulleres nas empresas tecnolóxicas galegas varía segundo a actividade desenvolvida. O dato máis positivo corresponde ás empresas de telecomunicaciones, nas que as mulleres representan o 46,4% do total de traballadores.

No outro lado da balanza están as comerciais TIC e as autónomas, que en ambos casos están nunha porcentaxe de ao redor do 30% respecto aos homes con este perfil profesional no sector TIC galego.

Foto

Fonte: El Correo Gallego

Máis de 14.000 persoas visitaron Culturgal 2013

/en /

Culturgal valora que a mensaxe de corresponsabilidade que lanzaba mediante a posibilidade de contribuír á celebración do evento mediante o pagamento dunha entrada voluntaria, foi recibida polo público. Un 20% dos asistentes fixeron entrega deses tres euros a cambio da chapa de micropatrocinador. Máis de 14.000 persoas visitaron a feira durante a fin de semana.

Segundo expresou Xulio Amigo, presidente de Culturgal, este feito produce moitas esperanzas e “un novo escenario optimista para o Culturgal do futuro, un Culturgal no que público xogará un papel más atractivo e no que asumirá unha meirande responsabilidade, destacaba.

Premio do Público Culturgal 

Pasadas as 17:30 horas iniciábase o acto deseñado para a entrega do Premio do Público Culturgal. Nun ambiente festivo, desenfadado e cargado de humor a conta de Os da Ría, a comitiva composta polo presidente da Asociación Culturgal, Xulio Amigo, o coordinador da edición 2013, Xosé Aldea, a Concelleira de Cultura Anxos Riveiro Portela e Orbil, representando ao premiado Salón do Libro, percorreron a Feira de Industrias Culturais no seu último día.

Entre un público numeroso que participaba das diferentes actividades da tarde e tras facer unha parada no espazo do Salón para amosar o cartel da edición 2014 “Cociñando Contos”, deseñado por Pirusca, procedíase á parte máis formal do acto.

Xulio Amigo comentou no seu discurso o motivo de crear este Premio para “darlle voz ao público, que é a razón de ser do Culturgal” e aproveitou para destacar as 3 candidaturas que optaron a el este ano: A Asociación PuntoGal, o Festival de Cans e o finalmente gañador, Salón do Libro Infantil e Xuvenil de Pontevedra, todas elas “meritorias e queridas”.

Visibilizarse   

 A concelleira de Cultura, Anxos Riveiro, tras recibir o diploma e o ramo de flores co que foi agasallada, destacou a importancia de crear “inicitivas como esta, que serven para facer visibles importantes proxectos culturais de gran calidade  e creatividade que se producen no noso país e que espertan no público que se implica en votalos, un sentimento de orgullo polo noso”. Para o Salón do Libro, o Pazo da Cultura e o Concello de Pontevedra como organizadores, supón un gran recoñecemento, que fixo extensible a todos/as aqueles/as que durante estes 15 anos de vida colaboraron para darlle vida a este proxecto co seu traballo, ilusión e esforzo. Persoas como Luis Bará o Mª Xesús López Escudeiro que se atopaban entre o público.

Fonte: AGE

O Observatorio da Cultura Galega constata o retroceso da edición en galego

/en /

O número de títulos editados en galego “tocou fondo” no ano 2012, con 1.322 títulos editados. O galego está moi por baixo do catalán (9.326) e por primeira vez é superado polo éuscaro (1.810) en número de títulos. Aínda que o contexto xeral de caída é global para todas as linguas do Estado, “a lingua máis afectada é a galega”. Segundo os datos do Observatorio feitos públicos na internet, as empresas mantiveron a facturación previa, que en Galicia se incrementa lixeiramente no ano 2012, tanto na facturación total como na facturación en galego, ao contrario do que acontece no conxunto de España onde diminúe un 10,9% en relación ao ano 2011.  O informe do Observatorio tamén constata que o prezo dos libros foise incrementando todos os anos e que as vendas de libros se incrementaron no ano 2012 nun 28,7%, polo que “chama a atención que diminuira un 10,9% a facturación”. Polo que atinxe á destrución de emprego, o informe elaborado polo Observatorio indica que “é semellante e parella á do resto dos sectores económicos de Galicia”.

Ler máis

Fonte: AGE

Coñecemos un pouco máis a Chelo Suárez

/en , /

Chelo Suárez Muíños nace na Coruña o 1 de marzo de 1945. Asinou en diversas ocasión cos pseudónimos Amara Orzania e Puliana Marful. Foi colaboradora habitual de Radio Oleiros. En 2008 obtivo o Premio de literatura erótica Narrativas Quentes pola obra Os milagres de Cristamar e o segundo premio do Premio Modesto R. Figueiredo no 2008, por Colleita de sombras. En 2010 gañou a XVII edición do Premio Lueiro Rey coa obra As horas rotas e o Premio Adiala de relato curto do Centro Galego de Mallorca no 2010, por Monólogo dun cadáver. Gañadora da XIII edición do Certame de narración curta Ánxel Fole, convocado polo Concello de Lugo no 2011, por Recantos.

Ten publicado Flor de xiz. 2003, Primerapersona; Os milagres de Cristamar. 2008. Positivas; A venus de cristal. 2008, Xerais; Corpo de mar. 2008, Espiral Maior;  O arco da luz. 2009, publicado en internet; As horas rotas. 2010, Sotelo Blanco; En defensa do Poleiro. A voz dos escritores galegos en Celanova. 2010, Toxosoutos; Vivir un soño repetido. Homenaxe a Lois Pereiro, 2011, Asociación de Escritores en Lingua Galega, libro  Lois Pereiro, 2011, Asociación de Escritores en Lingua Galega, libro electrónico; A neve e o lume. Meiga Moira. Baía, 2012.

  • Bos días Chelo, cóntanos… cando e por que empezaches a escribir?

Penso que empecei a escribir moi nova,polo encanto que suscitaban en min a lectura e a maxia das palabras. Foi moi importante para min a tradición oral; todos eses contos clásicos que, adquirían unha nova dimensión, un sentido máis próximo nos beizos do meu avó, da miña nai.

  • Tiveches algún referente ou estilo que che gustase en particular?

Aprendín a ler en principio as imaxes, a través das películas, das que era espectadora diaria. Gardo moi bos recordos do meu cine de barrio, o Doré. O meu referente. As de vampiros, as películas de acción e intriga marcáronme e, xa lectora que devoraba libros, os de misterio eran os meus preferidos.

  •  Cal foi a túa primeira obra?

Empecei enviando a Bruguera, cando tiña trece anos, un conto longo,  que tiña que ver coa mitoloxía, onde as musas eran malísimas e, en vez de inspirar, roubaban as ideas. Contestáronme cun catálogo de libros. Do meu conto nin palabra.

  • Tes algún hábito á hora de escribir?

Gústame escribir moi de mañá e moi tarde, polas noites, sempre cun prato de mazás a man. Cando o que escribo me gusta, celébroo comendo unha. E penso o que lle custou a Eva, o atrevemento de chantala.

  • Recibiches moitos premios… se tiveses que escoller un, con cal te quedarías?

Algún premio recibín, e de todos sentinme moi orgullosa e agradecida. Fíxome moita ilusión recibir o Lueiro Rey de novela curta, polo que significaba para min a obra enviada.

  • Escribes narrativa, poesía e literatura infantil-xuvenil? En que estilo te sentes máis cómoda?

Coa narrativa síntome na miña salsa. A poesía venme en refachos,é coma un acto de luz que teño que aproveitar, do que saquei uns cinco libriños, dos que só teño un publicado. A literatura infantil-xuvenil atráeme moito. De feito teño varios proxectos que xiran  con ás de libélula de redor de min.

  • Nas túas obras mesturas sempre as penalidades do mundo coa poesía, que pretendes con esta mestura?

É algo que levo nos adentros. O mundo está cheo de penas, pero tamén de sucesos marabillosos e poesía. Así son eu: tristeza, ledicia, maxia e marabilla mesturadas. Polo tanto sinto a necesidade de expresalo na miña escrita.

  • Polo que podemos comprobar nas túas obras a tradición oral galega sempre está presente, cres que este é un dos xeitos de transmitila duns a outros?

Penso que si. Eu crieime tendo de redor xente que sabía contar. Que a palabra é o dicir eran fundamentais para eles. A tradición oral galega é coma un manancial que mana da alma, do que bebemos todos  os galegos.

  • A neve e o lume é a túa última obra publicada, verdade? Esta obra é unha achega á literatura galega da narrativa gótica. Poderías contarnos cando naceu Negraneve, a protagonista da historia?

Naceu un inverno. Illada nun balneario antigo, que tiña altas e estreitas ventás, un fermoso bosque nevado, un ceo de chumbo, frío, moito frío, silencio e uns cantos corvos, colgando nos abetos centenarios  os seus berros rotos. Así naceu Negraneve. De súpeto vina aparecer, preciosa pantasma da miña mente, tinxida de feluxe, deixando as negras pegadas dos seus pés no branco camiño. Tras dela foron xurdindo todos o demais. Todo o demais. A atmosfera érame propicia.

  • Segues a mesturar as penalidades, coa poesía e a sensualidade e, inclúes tamén, a tradición oral. Por que?

Son catro elementos que, no meu interior se funden nun todo. Téñoos como principio e como fin da miña existencia.

  • Poderías indicarnos cales son as túas autoras e/ou autores favoritas/os?

Os clásicos rusos e europeos. De entre eles, por nomear algúns, Tolstói, Chéjov, Flaubert, Stendhal. Galegos: Cunqueiro, Valleinclán, Emilia Pardo Bazán. En poesía, Rosalía de Castro, García Lorca e Alejandra Pizarnik son para min poetas moi próximos, que sinto vivos.

  • Como ves o papel da muller na literatura galega?

Hoxe moi destacable. Temos moi boas narradoras e poetas, todas elas con brillo propio. Este, como Rusia, é un país de tradicións, e moi literario.

  • Como ves hoxe en día a situación no mercado editorial?

A nivel galego bastante difícil para os editores e tamén para os escritores, polo pouco interese que o goberno amosa polo noso idioma, e os grandes recortes que está a facerlle á cultura.

  • Se queres comentarnos algo máis sobre ti ou sobre a túa obra deixamos este oco…

Más dunha vez preguntáronme: Porqué escribes? A resposta. Fágoo polo amor e interese que en min sempre suscitaron as palabras, que eran música para os meus oídos, letras que brillaban tentadoras coma cereixas, máxica grafía, tatuada na pel dos libros, sempre, por sorte, preto dos meus ollos. O mellor don co que fun bendicida a nacer, foi cunha sede infinita de palabras e de libros.

Grazas Chelo! Foi un pracer!

A Xunta paralisa SOS Monte Pindo coa ameaza de sancións

/en /

Nin fan, nin deixan facer. A Xunta púxose en contacto con nós a través da Xefa do Distrito Forestal V, Sara Romero, para ordenarnos que paralisemos inmediatamente as accións de voluntariado de SOS Monte Pindo. O argumento é que o Monte Pindo “non é de todos”, senón da Xunta, porque existe un contrato nese sentido polo que todas as actuacións que se fagan teñen que contar coa súa autorización. Para a xefa de distrito, a situación é a mesma que “se entramos no seu piso a pintar”, e denunciou que utilicemosárbores de viveiro, cousa que é falsa pois recollémos todos os exemplares en bosques naturais da contorna a excepción de doce ameneiros cedidos por convenio co CSIC, certificados xeneticamente e que non plantamos no monte senón no chan de Carnota para que se aclimaten antes de transplantalas ao seu emprazamento definitivo.

As parcelas nas que temos actuado son titularidade do Concello de Carnota e da Comunidade de Montes de Caldebarcos, que non só autorizan senón que están a colaborar co proxecto. O suposto convenio ao que se refire delegaría na Xunta a xestión deste espazo, cuns resultados tan desastrosos que as consecuencias saltan á vista. Despois de anos sen apenas facer ningunha actuación, o deterioro e abandono do Olimpo Celta era tan acuciante que en setembro ardeu na súa totalidade, a pesar de que existía unha asociación que levaba anos solicitando implacablemente actuacións e medidas de protección. Ademais, nin o lume espertou unha Xunta que ignorou todos os avisos das previsíbeis escorrentías de lodos contaminantes que finalmente acabaron producíndose, afectando a bancos marisqueiros, o que obrigou á sociedade civil a tomar a iniciativa cun proveitoso proxecto de voluntariado que agora a Xunta intenta destruír. Ademais, non se pode dicir precisamente que a Asociación non tentara pedir permisos: ao igual que o Concello de Carnota, temos varias reunións solicitadas coa Xunta antes e despois do incendio para falar do que facer neste espazo, o que pasa é que nunca foron respondidas. Malamente pode consensuarse nada con quen se nega a recibirte e falar contigo.

Por todo, a Asociación Monte Pindo vese obrigada a tomar a dolorosísima decisión de paralisar indefinidamente SOS Monte Pindo ante a ameaza de que se presenten axentes na próxima acción de voluntariado (prevista para a vindeira fin de semana) para formalizar denuncias, situación á que non imos expoñer nin ao voluntariado -que abondo esforzo fai con vir a botarnos unha man- nin á propia Asociación que non conta con recursos para facerlle fronte a unha posíbel avalancha de multas.

O Concello de Carnota e a Asociación Monte Pindo Parque Natural estudan que medidas adoptar para poder continuar os traballos, e queremos trasladar unha mensaxe de tranquilidade a quen xa traballou na zona. O propio alcalde Ramón Noceda xa nos expresou a súa solidariedade e disposición a facerse responsábel no caso de que finalmente a Xunta decida emprender accións legais contra o voluntariado.

Asi mesmo, queremos denunciar a crecente persecución política á que nos vemos sometidos por parte do actual goberno da Xunta. Nunca nada malo lles fixemos, só lles pedimos que cumpran co seu cometido, e que se non queren facelo, que cando menos se aparten e non molesten. Non merecemos que despois de tres anos esixindo que declaren dunha vez o Parque Natural, o PP siga inmóbil. Non merecemos que cando pedimos actuacións urxentes para evitar as temidas riadas o PP se ría de nós facendo espectáculos televisivos na zona para simular que fan algo. Non merecemos que cando no Parlamento se piden actuacións e compensacións económicas no Parlamento para os veciños afectados, o PP diga que os veciños non as queren. Non merecemos que cando empezamos a falar de voluntariado, o PP contraataque cun voluntariado máis simbólico que real. Non merecemos que agora que está a agromar realmente a xenerosidade e solidariedade do noso pobo para recuperar o seu Olimpo Celta, veña agora o PP a poñernos paus nas rodas.

Pola parte positiva queda o bo traballo feito durante as dúas fins de semana consecutivas que leva o proxecto en marcha, e que se saldou coa participación dun total de 55 voluntarias e voluntarios, a plantación de 2500 castiñeiros e 1050 carballos, e o tratamento de 5,73 hectáreas con gramíneas de crecemento rápido para agarrar a terra e evitar as riadas de cinzas. Iso xa non o poderán evitar.

Lamentamos vernos involucrados nesta dantesca situación e agradecemos sinceiramente a xenerosidade das case cen persoas que xa se inscribiron para traballar altruistamente en SOS Monte Pindo, e moi especialmente a profesorado, nenas e nenos do CEIP Santa Eulalia de Dumbría que tiñan previsto participar na seguinte acción de voluntariado, que polo momento non poderá realizarse. A forza do noso amor non será inútil.

Fonte: Asociación Monte Pindo Parque Natural

A Asociación Galega de Editores manifesta a súa preocupación e disconformidade cos orzamentos para o libro do ano 2014

/en /

A xunta directiva da AGE, entidade que representa ao 85% da edición profesional galega, reunida en sesión ordinaria o 25 de novembro, amosa a súa preocupación e clara disconformidade coas partidas orzamentarias recollidas no Proxecto de Lei Orzamentaria do ano 2014 da Xunta de Galicia, pois segundo o citado documento haberá 440.000 euros menos para o libro o próximo ano. Esta cantidade vén a sumarse aos 250.000 euros da desaparecida orde de axudas á edición de grandes obras, que xa experimentara unha reducción acumulada do 75% dende o ano 2010, así como aos recortes que se veñen realizando, en cada un dos exercicios económicos, ás axudas tradución, edición de materiais curriculares e adquisición de fondos de libros en galego para as bibliotecas públicas.

Por partidas orzamentarias

A axuda para a tradución de obras do galego e para o galegos, incorporada na partida 32A 770.0 baixo o epígrafe Apoio e promoción do libro en galego, vén de sufrir un recorte de 100.000 euros. O mesmo acontece coa partida destinada a dotar ás bibliotecas públicas de fondos bibliográficos en galego, reducida nun 60% no ano 2010, recúrtase noutros 71.540 euros. Outro tanto ocorre coa axuda para a edición de materiais curriculares en galego, que xa sufrira unha drástica reducción do 50%, e que vén de experimentar un novo e trascendental recurte de 100.000 euros, deixando a publicación de materiais curriculares en lingua galega sen apoio institucional, a pesar da renovación dos materiais didáticos de tres cursos de Educación Primaria, prevista no calendario de implantación da LOMCE.

Mentres se recorta en partidas trascendentais para apoiar á cultura do país, outras intrascendentes para a promoción e o coidado da produción cultural, manteñen o seu orzamento inalterabel dende hai máis de catro anos. Os editores galegos solicitan un cambio nas políticas culturais e un apoio explícito á edición, como sector estratéxico da cultura de Galicia.

Fonte: AGE

Raúl Dans fala de ‘Un mosquito de nome Henri’ en ZigZag Diario

/en , /

Un mosquito de nome Henri. Autor: Raúl Dans. Ilustracións: Jacobo Fernández Serrano

Obra gañadora do X Premio Barriga Verde (modalidade infantil), editada en coedición coa AGADIC.

Henri quere ser piloto de aviación, mais ten un pequeno problema: é miope.

Un mosquito de nome Henri é unha historia de superación e de aprendizaxe na que o mosquito Henri, en compaña da súa inseparable amiga Olivia, levantará o voo nunha aventura chea de piruetas e picados mortais rumbo ao seu destino: ser un heroe. E para iso vaise ter que enfrontar á malvada avespa Roque.

Unha libélula cantante de jazz, unha araña pianista, un moscón excampión dos pesos pesados… E moitos personaxes máis nunha historia para que os cativos leven os seus pais ao teatro e xuntos gocen cun relato de iniciación aos desafíos que a vida nos reserva a todos nós. Mesmo se es un mosquito.

O dramaturgo Raúl Dans fala das súas obras no programa ZigZag Diario da TVG e, concretamente, de Un mosquito de nome Henri no minuto 01:10. Para visualizalo clica AQUÍ.

O exceso de novas tecnoloxías impide a transmisión de xogos populares, segundo un estudo

/en /

O exceso de novas tecnoloxías, tantos aparellos e aplicacións dispoñíbeis, van moi en detrimento da supervivencia da tradición lúdica. Ou sexa, que non axudan nada, máis o contrario, á hora de garantir a herdanza interxeracional -dos maiores aos novos cativos- de todo o que ten que ver cos xogos tradicionais galegos. Así nolo recorda a investigadora galega Marta Álvarez Fernández, no seu proxecto final do Máster en Dirección de Actividades Educativas na Natureza (DAEN), o estudo Os xogos e actividades tradicionais de ocio na natureza como reflexo da sociedade. Porén, cómpre lembrar que na súa investigación sinálanse máis culpábeis: a caída de natalidade ou o progresivo despoboamento das nosas áreas rurais. Resultado: córtanse os fíos de aprendizaxe que até hai ben pouco unían comunicativamente a avós e pais cos seus netos e fillos.

Segundo sinala esta investigadora de Xove no seu traballo (centrado na supervivencia dos xogos populares na Mariña luguesa e que lle mereceu ser distinguida co Premio Extraordinario da segunda promoción do devandito máster impartido na Facultade de Formación do Profesorado do campus de Lugo), moitos dos xogos populares cos que se divertían os devanceiros da súa contorna de orixe xa están esquecidos ou, cando menos, non son coñecidos polos máis cativos/as nin incluso polos seus proxenitores. Asemade, o esvaecemento desta tradición tamén propiciou a perda do léxico empregado para referirse a este tipo de xogos na comarca de referencia.

Ao seu xuízo, o emprego a esgalla, sen supervisión e sen límite, de novos aparellos tecnolóxicos e aplicacións diversas está a estender unha salientábel pegada de homoxeneización entre os escolares de máis idade, cuxas formas de lecer están xa estandarizadas en todas partes.

Fonte: Codigocero

Coñeceremos un pouco máis a LÓBEZ, este sábado en Gondomar

/en , /

Este sábado 23 de novembro, ás 12:00 horas, na Biblioteca Municipal de Gondomar, o CLUB DE LECTURA COMPARTIDA LENDO CONTIGO de Espazo Lectura organiza un encontro literario con Antonio Yáñez Casal, que xirará sobre LÓBEZ, publicada en Baía Edicións. No acto estará presente o autor, con quen o público asistente poderá intercambiar impresións sobre a súa obra.

A plataforma Kalaiki, de Arnoia, innova a distribución de libros

/en /

ARNOIA Distribución, empresa 100% galega, unha das distribuidoras máis grandes da península Ibérica e a máis grande do sector do libro de Galicia, vén de botar a andar un proxecto innovador na cadea de distribución do libro, unha alternativa ós modelos de negocio das xigantes multinacionais americanas, segundo explican nunha nota de prensa.

Segundo a información distribuida por ARNOIA a plataforma Kalaiki  aproveita a capacidade de chegada a tódalas tendas, pequenas e grandes, para lanzar un proxecto complementario ás súas actividades de distribución habitual. Até o de agora o obxectivo da distribuidora era “a satisfacción das librarías no menor tempo posible con “stock físico” de libros (libros xa impresos e colocados nun almacén), con oferta de multitude de editores, ao que agora se suma o “stock virtual” (PDFs que serán imprimidos baixo demanda)”. Actualmente ARNOIA distribución conta cunha carteira de 1.625 editoras en stock que fornece en 24 horas a tódalas tendas do Estado e de Portugal (algúns días máis en exportacións, dependendo do destino).

Kalaiki súmase a outros servizos innovadores

ARNOA contaba xa cun serviizo exprés de entrega de libros en stock e o servizo de impresión baixo demanda( impresión de un só libro) e aos que se suma agora Kalaiki, unha ferramenta que a empresa galega concibe como un medio que permite  aproveitar ao máximo a potencialidade do catálogo do editor “rescatando as obras que poidan ser reeditadas, sen custos de almacenamento nin asumir riscos de investimentos innecesarios en reimpresión de unidades adicionais das edicións dispoñibles no mercado, ou ben das edicións de dubidosa rendibilidade para o editor”.

O sistema permite que cada editor poida contar cunha relación de publicacións na web www.kalaiki.com, e se hai encomendas das tendas poder imprimir os libros nas cantidades de demandadas, de tal forma que os libros poden estar rapidamente dispoñibles ao público. A ferramenta permítelle ao editor ter ao seu dispor a oferta e a xestión do seu catálogo  con seguimento actualizado das vendas

Arnoia tamén conta cos selos editoriais Edicións do Cumio e Ellago Ediciones.

Fonte: AGE