Entradas

Seis produtoras galegas participan no European Film Market

Berlín acolle desde hoxe, a coincidir coa inauguración do seu celebérrimo festival de cinema, unha nova edición do European Film Market, considerado o segundo mercado cinematográfico do mundo. No evento participan seis produtoras galegas, que se achegan á capital alemana no marco da misión comercial que desenvolve a Axencia Galega das Industrias Culturais (AGADIC) en colaboración co Instituto Galego de Promoción Económica (IGAPE). Adivina Producciones, Ficción Producciones, Frida Films, Matriuska Producciones, Tic-Tac Producciones e Vaca Films son as empresas que tentarán vender os seus traballos e realizar contactos no encontro.

Ademais, no European Film Market distribuirase tamén o catálogo Films from Galicia e mais a publicación Ways to Film, que se centra na promoción do noso país como escenario para rodaxes.

Fonte: Culturagalega

A Asociación de Escritores chama a conmemorar a Rosalía con Graffitis

Un ano máis, a Asociación de Escritores en Lingua Galega fai un chamamento á sociedade galega para celebrar, o vindeiro 24 de febreiro, o Día de Rosalía. Para alén de animar a concellos e entidades públicas a institucionalizar esta celebración, este ano a entidade propón unha actividade especialmente orientada aos centros de ensino. Así, con Graffiti Rosalía, a AELG quere animar a complementar os actos públicos de homenaxe e de lectura de poemas coa realización de murais nos que se inscriban versos da autora, “de modo que o alento da súa voz se faga presente continuo para toda a cidadanía galega”. Os interesados en participar destas iniciativas, poden contactar coa AELG para garantir a difusión das súas activides.

Fonte: Culturagalega

A Coruña súmase as mobilizacións contra o IVE Cultural

Hoxe, como cada día 21 desde hai uns meses, celébranse en todo o Estado concentracións para protestar pola aplicación dun IVE do 21% aos produtos culturais. Nesta ocasión, A Coruña súmase a esta reclamación da man das asociacións ProNOCHE, Acces e Clubtura. Os colectivos organizan unha Santa Compaña do Ocio que visitará ás 11 horas a Delegación de Facenda na Cidade Herculina.

Fonte: Culturagalega

Os Premios da Cultura Galega 2013 entréganse hoxe no Gaiás

A Xunta entregará hoxe os Premios da Cultura Galega 2013, en recoñecemento a persoas e entidades en favor do desenvolvemento cultural da Comunidade, nun acto que se celebrará no Museo Centro Gaiás da Cidade da Cultura.

Así, o Premio da Cultura Galega das Letras entregarase á escritora Luz Pozo Garza; o de Artes Plásticas á Fundación Eugenio Granell e o de Artes Escénicas á Mostra de Teatro de Ribadavia.

Así mesmo, a modalidade de Patrimonio Cultural irá para o Museo do Castro de Viladonga; o premio á Promoción Exterior para o Instituto Arxentino-Galego Santiago Apóstol; o de música para o compositor Juan Durán e na categoría Audiovisual recibirá o galardón Bambú Producións. A nova categoría, o Premio da Cultura Galega de Lingua será para a asociación PuntoGal.

A gala contará nesta ocasión con varias actuacións, como a da formación Talabarte, o grupo de teatro Lusco e Fusco, a artista galego-palestina Najla Shami ou os bailaríns Miguel A. Ponte e Ana Serantes.

Fonte: GaliciaHoxe

O sector editorial galego, o gran protagonista na Feira mexicana

A Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria apoiou esta pasada semana a proxección exterior do sector editorial galego na Feira do Libro Internacional de Guadalaxara, en México, que pechou onte as portas da que foi a súa vixésimo sétima edición.

No marco dun dos eventos culturais máis importantes do mundo arredor do libro, a Secretaría Xeral de Cultura, a través da sudirectora xeral de Bibliotecas, Cristina Rubal, acompañou a OQO editora na presentación do programa de fomento da lectura e alfabetización audiovisual Cuentos en movimiento, resultado da externalización do exitoso programa creado en Galicia Nós tamén creamos!, posto en marcha pola editorial, a Secretaría Xeral de Política Lingüística e a Compañía de Radio Televisión de Galicia.

Educación admite que a competencia dos alumnos é menor en galego que en castelán

Valentín García, secretario de Política Lingüística, sinalou onte que segundo distintos estudos, a competencia lingüística dos alumnos de secundaria é “lixeiramente menor” en galego que en castelán, sen ser “boa tampouco” a da lingua española. Para o Secretario Xeral, estes resultados non teñen que ver co polémico decreto do Plurilinguimo.

Fonte: Culturagalega

A edición dixital pasa polas bibliotecas

Os editores ollan para as bibliotecas. As necesidades que estes centros detectan na transición á lectura dixital así como as solucións que lle dan marcan o X Simposio o Libro e a Lectura que se celebrou onte no Consello da Cultura Galega baixo o lema O futuro da biblioteca no entorno dixital.

Non é a primeira vez que o simposio dos editores se dedica a estes centros de lectura, mais desta volta, “trátase de abordar o futuro desde o tránsito cara ao paradigma dixital”. Nese campo, sinala Bragado, “as bibliotecas son as institucións principais para o acceso á lectura en condicións de igualdade por parte de toda a cidadanía”. No entanto, fronte a esta función clásica, este tipo de espazos están a ampliar as súas funcións. “ten un papel importante no fomento da lectura, pero tamén na alfabetización dixital, sobre todo neste momento no que se está a incorporar a nova lectura sobre pantallas e soportes dixitais que integran o hipertexto”. Segundo explica Bragado, a situación “provoca novos retos aos que as bibliotecas teñen que facer fronte e solucionar problemas para os que non existen aínda alternativas claras, especialmente no caso dos préstamos para lecturas en soportes móbiles”. Dentro desta problemática, o presidente dos editores salienta “o que está a acontecer coas bibliotecas no contorno escolar, coa súa incorporación a estes procesos de tránsito dixital”.

A experiencia dixital na Coruña
Unha das convidadas a explicar a súa experiencia no encontro é Maria del Mar Larouba, directora da biblioteca González Garcés da Coruña, xestionada pola Xunta. O centro desenvolve, entre as súas múltiplas actividades, proxectos de alfabetización dixital. “Temos unha aula Cemit (Centros para a Modernización de Inclusión Tecnolóxica) e cursos propios de ferramentas web e informáticas para os usuarios”, explica. Canda a isto, como xa vai sendo habitual en diferentes bibliotecas do país, o centro ten dispoñibles ordenadores con conexión gratuíta a Internet, wifi e préstamos de DVD, CD ou mesmo libros electrónicos cos seus aparellos de lectura.

Éxitos e algún fracaso
Como principais éxitos na incorporación das novas tecnoloxías, Larouba apunta que “cada vez máis o usuario vaise dando conta de que a biblioteca é un lugar onde atopar algo máis que libros”. E nese sentido salienta o éxito de soportes como DVDs ou CDs. “Teñen unha proporción altísima de préstamos en relación co volume de fondos que temos no conxunto”, unha aceptación que tamén se observa na utilización dos computadores para acceder á rede. “O emprego das redes sociais ten moito éxito, aínda que os usuarios maiores teñen más problemas para se achegar a elas”. Entre as áreas nas que se detecta máis reticencia nesa transición, a directora da González Garcés apunta o préstamos de lectores e libros electrónicos. “Funcionan, pero menos do que agardabamos. Non sabemos exactamente por qué, supoñemos que son múltiples causas e aínda é moi cedo para facer unha avaliación, hai que lle dar tempo”. A se enfrontar aos retos deste novo xeito de traballar “os profesionais non temos problema. Penso que a maioría estamos moi concienciados de que temos que ofertar información aos usuarios en calquera soporte”, explica.

O novo modelo
Dentro dos retos pendentes está o xeito no que as bibliotecas asumirán a distribución en préstamo de productos electrónicos. “Un libro non ten problema. Está editado, adquírese, procésase e ponse a disposición. Os soportes electrónicos esixen un intermediario, unha plafatorma e unha rede para transmitir esa información aos usuarios. Penso que o problema está mais nos editores e distribuidores que deben atopar o seu modelo. Nós temos claro que unha información publicada lle interesa ao público e o que temos que facer é achegarlla”, sinala a directora. Nesa liña, adianta que “vai haber unha mudanza moi grande no sistema de selección de obras e no xeito no que os usuarios das bibliotecas accederán a elas”. O feito de se tratar de contidos intanxibles vai facilitar que se dea “unha maior centralización na adquisición de obras e nas plataformas de acceso. Cada biblioteca non pode ter a súa. Logo seguramente falaremos de licenzas de uso, aínda que non se sabe ben cal será o sistema de pago. De modelos como o das bibliotecas universitarias, que hoxe pagan cantidades autonómicas por subscricións, posiblemente pasemos a licenzas de carácter nacional”. É dicir, que unha entidade central adquirirá o dereito de que as diferentes bibliotecas que dela dependen poidan emprestar en determinadas condicións certos produtos dixitais. “Aquí será a Biblioteca de Galicia o centro de referencia neste sentido”. O proceso está xa se a abordar desde experiencias como Galiciana, a Biblioteca Dixital impulsada desde a Xunta que oferta unha grande cantidade de material libre de dereitos Nese sentido, segundo lembra esta bibliotecaria, o Ministerio de Cultura convocou un concurso, pendente de resolución para dotar dunha plataforma e de contidos de libros electrónicos para as bibliotecas de todo o territorio estatal, e a Biblioteca Nacional iniciou contactos coa entidade Red.es para recolectar o depósito legal das publicacións electrónicas.

Editoras e bibliotecas
En canto á relación entre a edición e as bibliotecas, lonxe de considerar unha competencia o préstamo gratuíto de libros, Bragado sinala que “canto máis socios teñan as bibliotecas mellor. É un sinal de vitalidade no sector da lectura. O seus usuarios son lectores que mercarán libros para ler ou agasallar. As bibliotecas teñen todo tipo de soportes, obras de referencia e xeran debate arredor dos libros con actividades como os clubs de lectura”. Ademais, salienta que o traballo dos bibliotecarios “é decisivo para os editores. Trátase dunha institución esencial para a mediación entre o autor e os lectores. Debemos colaborar e coñecer o criterio dos bibliotecarios, que moitas veces nos orientan para a confección de catálogos, sinalan as nosas carencias ou nos orientan nun diálogo que deberiamos potenciar”. Do mesmo xeito, a directora da González Garcés apunta que “temos que atender as demandas dos usuarios, e os editores ven que as bibliotecas adquiren determinadas obras e non outras, teñen tamén que se mover. Podemos ser un paradigma para ver como mudan os hábitos de lectura, que é o que a xente está a demandar”. Canda a isto, non se pode esquecer o papel das bibliotecas como clientes dos editores ao adquirir as novidades editoriais de xeito masivo, un investimento que Bragado non dubida en calificar como “moi importante” para o sector. Hai que pensar que existen publicacións de grande formato, enciclopedias ou coleccións que atopan nestes espazos os seus clientes idóneos. Canda a isto, Bragado lembra que as bibliotecas permiten o acceso a obras que xa non están nas librarías”. Coincide neste sentido con Larouba, quen apunta que “un servizo básico que lles damos ás editoras é o do Depósito Legal. Conservamos, almacenamos e difundimos material desde 1958. Eles saben que o temos e poden obter esa información para a reeditar”.

A importancia e os recortes
Bragado sinala ademais a importancia destes centros para as comunidades nas que están inseridas. “A biblioteca é a primeira institución cultural para a comunidade local. Está a biblioteca, o centro de saúde e o centro educativo”. A partir deste papel fundamental, Bragado denuncia a precarización que están a sufrir estes espazos para a lectura. “Nos últimos anos o Ministerio de Cultura suprimiu as partidas para adquisición de novidades, que é un dos maiores disparates que se teñen cometido no ámbito da cultura. En Galicia reducíronse practicamente un 65% os fondos para adquisición de fondos” explica. “Nestes tempos onde se incrementa a desigualdade social, o papel que teñen para garantir o acceso á lectura en igualdade faise aínda máis importante. E iso pódese comprobar a ver o incremento no número de usuarios e de préstamos”.

Fonte: Culturagalega

Abadesas de Sobrado de Trives

Mulleres no exercicio do poder público, social e económico na Galicia medieval

Cunhas orixes vinculadas ao monacato dúplice da Galicia altomedieval, o mosteiro de San Salvador de Sobrado de Trives aparece ben documentado como centro dirixido exclusivamente por mulleres a partir de 1175. Dende aquela e até comezos do século XVI, sucedéronse no cargo diversas abadesas –a maioría elixidas entre as relixiosas do propio cenobio e algunhas tras desempeñar o cargo de prioresas– que levaron a cabo un conxunto de actuacións que lle permitiron á comunidade afianzarse sobre a súa contorna, trazando unha ampla e complexa rede de relacións socioeconómicas e de poder.

Máis alá da vida no claustro e das prácticas relixiosas ás que as obrigaba a elección ou a imposición por parte das súas familias do ingreso no mosteiro, as abadesas tiveron unha ampla proxección pública ao converterse nas reitoras do conxunto de monxas –entre 18 e 6 segundo as épocas– que residían nas dependencias monásticas. Consecuentemente, eran as encargadas de velar polo benestar espiritual e material daquelas. Iso esixíalles, en primeiro lugar, actuar conforme á súa condición relixiosa para servir de modelo de perfección ao conxunto da comunidade e dos fieis. De feito, parece que as abadesas de Trives mantiveron unha disciplina rigorosa, non recibindo acusacións de libertinaxe similares ás dirixidas, no contexto da reforma dos mosteiros femininos galegos de finais da Idade Media, contra dona Constanza Vázquez de Somoza, abadesa de San Xillao de Lobios, da que se dicía que era manceba pública de clérigos e leigos, que tiña fillos e que consentía comportamentos similares ás monxas do mosteiro.

Ademais de ser un referente espiritual –o que derivou na concesión de diversas doazóns e mandas testamentarias de particulares a favor do mosteiro–, as abadesas de Trives convertéronse en señoras de terras e vasalos, en definitiva, en auténticas señoras feudais. Gran parte da documentación conservada sobre elas é de carácter económico e responde á realización de aforamentos, compravendas ou permutas, é dicir, actos xurídicos que revelan o interese e capacidade de actuación destas mulleres en prol da obtención dunha serie de propiedades coas que conformar e asentar o dominio monástico, así como a vontade de procurar as rendas necesarias para o sustento material da comunidade. Especial dinamismo mostra nese sentido o século XIII, cando os foros, que constitúen a metade da documentación conservada para ese período, permiten ver a cesión do dominio útil das propiedades monásticas a diversos particulares –fosen homes, mulleres ou parellas– a cambio dunha serie de rendas –segundo o momento e os casos podían ser en especie ou en diñeiro– que se vían acompañadas moitas veces polo recoñecemento do vínculo de vasalaxe e a obriga de coidar ou incluso reparar os bens aforados. Habitualmente eran contratos de longa duración, por varias voces ou amigos, que afectaban a viñas, montes e sobre todo a casais, que podían aforarse completos ou só partes deles debido á reiterada fragmentación que experimentaba a propiedade ante as divisións hereditarias. As abadesas, e noutros casos as prioresas ou outras monxas, podían actuar per se ou a través de procuradores ou procuradoras e as súas xestións, tanto no relativo ás propiedades persoais como ás comunitarias, parece que non foron desacertadas. De feito, mentres a crise baixomedieval se viu incrementada en moitos mosteiros femininos polos abusos dos encomendeiros e as malas actuacións das súas superioras, as abadesas de Sobrado do século XV, ademais de lonxevas, souberon loitar contra as dificultades a través de diferentes medidas que lles permitiron manter unha economía monástica suficientemente saneada.

A procedencia aristocrática dalgunhas abadesas de Trives contribúe a explicar en parte a súa capacidade de influencia sobre os diferentes axentes sociais cos que o mosteiro estableceu relacións. Precisamente, diversas abadesas actuaron acompañadas polos seus familiares en actos xurídicos relacionados co mosteiro, sobre todo nos primeiros tempos e até ben avanzado o século XIII. Foi o caso de María Sánchez, quen en 1189 declaraba actuar nun foro cum omnibus parentibus meis; o de dona Teresa Fernández, emparentada con don Rodrigo Fernández, tenente de Trives e Caldelas, que en 1233 actuou cum toto convento et cum clericis et cum militibus; ou tamén o de dona Marina Rodríguez, quen outorgou un foro en 1264 en sembra con meu sobrino Fernan Martinez, cavaleyro. Outra abadesa de procedencia aristocrática foi dona María Vázquez, filla de Xoán Afonso de Sanabria e de dona Beatriz de Sober. Antes de ser abadesa de Trives fora freira no mosteiro lucense de Santa María a Nova, ao que doou en 1389 os bens que tiña na terra de Lemos por herdanza da súa nai e dos seus irmáns. Grazas á súa xestión e ás doazóns de diversos membros da nobreza, pasou ao mosteiro de Sobrado o couto de Paredes, o que amosa a importancia das relacións establecidas entre a aristocracia e os mosteiros rexidos por mulleres. Esta mesma abadesa aforoulle a Álvaro Fernández, clérigo, sobriño seu e criado do mosteiro, diversos bens, ao igual que a súa predecesora lle doara, en 1382, un conxunto de propiedades á súa sobriña Inés López, filla de Lopo Rodríguez de Lor.

O mantemento das relacións familiares ao longo da vida das relixiosas constátase de forma especial nos testamentos conservados, caso do da abadesa dona Urraca Pérez, quen, en 1280, pediu a Gonçalvo Yanes de Rovreda, meu parente et meu amigo, que amparase e defendese o mosteiro. Esta mesma abadesa legoulle á súa compañeira touquinegra María Iohanis a súa colcha cardea (…), mias contas e a mi maiastade que trouxera de San Xoán da Cova, o que confirma non só a mobilidade das relixiosas dunha institución a outra, senón tamén a creación de fortes lazos de amizade entre as freiras. Ademais, dona Urraca tamén deixou uns bens para Maria Perez, mia hermaa touquinegra de San Fiz. Daquela, comprobamos que o ingreso en relixión supuña a reordenación das relacións sociais das mulleres chamadas a converterse nun futuro en abadesas, mais, dende logo, non implicaba de ningún xeito o seu illamento do mundo.

De todos os modos, as relacións sociais das abadesas non se limitaron nin aos seus familiares nin ao conxunto de relixiosas da comunidade. Na documentación de Sobrado de Trives é habitual a asociación das monxas cun amplo número de clérigos que, ben actuando en nome do mosteiro ou ben confirmando os documentos das freiras, tiveron un papel esencial na proxección exterior do poder das abadesas. Noutros casos os documentos aparecen outorgados por estas non só co acordo do resto das relixiosas senón tamén de omnis clericis meis, o que revela un papel esencial destes homes na vida monástica. Supeditados ás abadesas, os clérigos responsabilizáronse da cura de almas das igrexas pertencentes ao mosteiro, ademais de actuar ás veces como notarios ou procuradores, contribuíndo á xestión do patrimonio monástico. Ao mesmo tempo, semella que algunhas abadesas tiveron capeláns e mordomos propios, do mesmo xeito que baixo a súa dependencia traballaban diversos servidores do mosteiro, tanto homes coma mulleres. Eran os mançebos e mançebas, os omes da abadesa ou os encargados de traballos especializados.

A proxección social das abadesas de Sobrado sobre a contorna viuse fortalecida de forma especial grazas á concesión do couto xurisdicional en 1228 por parte do rei Afonso IX, confirmado posteriormente por Sancho IV e Xoán I. O favor rexio permitiulles obter o poder político sobre un espazo perfectamente delimitado, no que pasaron a exercer competencias señoriais. Nese labor e no desexo de facer valer os seus dereitos, destacou a abadesa dona Sancha Rodríguez, ao non dubidar en preitear ante a xustiza e ante o rei contra os veciños de Pareisás e tamén contra o concello da Pobra de Trives, cando trataron de cuestionar os seus dereitos e privilexios, ademais de invadir o couto monástico a finais do século XIII. Así mesmo, nos tempos desta abadesa realizouse unha expresiva carta de vasalaxe, concretamente en 1287, pola que omes e mulleres, todos foreiros de Sobrado, prometemos e outorgamos de ser boos vasalos e leaes e obidientes ao moesteyro (…) e abadessa a cambio de recibir o amparo e a defensa de dona Sancha e do resto das relixiosas.

O conxunto de relacións económicas, sociais, relixiosas e políticas que trazaron as abadesas de Trives explica o funcionamento do mosteiro ao longo da Idade Media e tamén un dos últimos episodios vividos no cenobio antes de perder a súa independencia. No contexto da reforma monástica promovida polos Reis Católicos, houbo unha ampla oposición das relixiosas a aceptar a orde de que todas as monxas bieitas de Galicia se reunisen no mosteiro compostelán de San Paio de Antealtares. Entre elas destacou a abadesa de Sobrado de Trives, quen se encastelou no mosteiro en 1499, impedindo a visita do reformador frei Rodrigo de Valencia a causa de mucha gente armada que en dicho monasterio estaba a favor de la abadesa. Dona Inés García de Lousada, documentada como abadesa até 1504 aproximadamente, era apoiada polos seus. Sen dúbida, as relacións tecidas ao longo dos séculos polas súas predecesoras son as que permiten comprender o ascendente que tiñan as abadesas de Trives sobre as xentes da contorna, así como o apoio recibido na súa resistencia á reforma. Nese sentido, dona Inés de Quiroga, a última abadesa de Sobrado, continuou coa rebeldía da súa homónima e decidiu preitear ante Roma, conseguiu manterse á cabeza do mosteiro até que, en 1528, chegou a un acordo polo que renunciou ao seu cargo a cambio de quedar en Trives en descargo de su conciencia cunha renda vitalicia de 15 000 marabedís anuais, como se establecera nun acordo inicial en 1514.

En síntese, as abadesas do mosteiro feminino de San Salvador de Sobrado de Trives, entre as que atopamos a María Sánchez, María Martínez, Teresa Fernández, Marina Rodríguez, Urraca Pérez, Sancha Rodríguez, Maior Arias, Maior Pérez, Elvira Fernández, Aldonza Pérez, Constanza Pérez, María Vázquez de Sanabria, María Sánchez, Inés García de Lousada e Inés de Quiroga, foron mulleres que exerceron o poder público, económico, social e espiritual ao longo da Idade Media. Grazas ás amplas redes que foron tecendo ao seu redor dende o punto de vista individual e institucional, lograron unha ampla proxección sobre as xentes e os espazos da contorna, o que lles permitiu afianzar progresivamente o seu poder, autoridade e influencia sobre a sociedade medieval.

Autor/a da biobibliografía: Miguel García-Fernández

Fonte: cultura galega.org //álbum de mulleres

A Consellería de Cultura e Educación promove na Illa de San Simón o II Obradoiro Internacional de Tradución Poética ‘Con barqueira e remador’

A Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, en colaboración co Concello de Redondela, promove o II Obradoiro Internacional de Tradución Poética ‘Con barqueira e remador’, unha iniciativa pioneira en Galicia que se celebrará por segundo ano consecutivo na illa de San Simón, berce simbólico da poesía trobadoresca galego-portuguesa. O departamento autonómico continúa así coa  aposta por potenciar a programación cultural neste simbólico espazo insular.

Sete recoñecidas e recoñecidos poetas pertencentes a outras tantas comunidades lingüísticas –galega, estoniana, turca, húngara, asturiana, inglesa e alxeriana– participarán este ano, do 14 ao 19 de outubro, nesta iniciativa coordinada pola escritora Yolanda Castaño, na que cada poeta traduce a cadansúa lingua e, á vez, é traducido ás demais, tomando como referencia o inglés como idioma vehicular.

A iniciativa, que coloca Galicia na rede de obradoiros de tradución poética, foi presentada hoxe, Día Internacional da Tradución, polos secretarios xerais de Política Lingüística, Valentín García, e de Cultura, Anxo Lorenzo, quen salientou o “carácter innovador do obradoiro, nacido desde a concepción da riqueza do diálogo cultural” e que promove, desde o galego, o intercambio literario de ámbito internacional.

A illa de San Simón, un referente cultural

En referencia ao escenario no que se desenvolve, o secretario xeral asegurou que “actividades coma esta contribúen a consolidar a illa de San Simón como referente cultural e social, ao tempo que favorecen o desenvolvendo do proxecto Illa do Pensamento, coa participación de institucións e recoñecidos profesionais, como os que participan neste obradoiro”.

Pola súa banda, o secretario xeral de Política Lingüística destacou “a importancia de experiencias innovadoras coma esta na proxección e no coñecemento da lingua galega a nivel internacional”.

O presidente da Deputación de Pontevera, Rafael Louzán; o alcalde de Redondela, Javier Bas; e a escritora Yolanda Castaño tamén participaron na rolda de prensa realizada esta mañá no edificio Sarmiento do Museo de Pontevedra e que esta tarde, ás 20:00 horas, será o escenario dun recital multilingüe no marco do cal se dará a coñecer a plublicación resultante da primeira edición do obradoiro.

Gökçenur Ç (Turquía), Ana T. Szabó (Hungría), Kätlin Kaldmaa (Estonia), Xuan Bello (Asturias), Samira Negrouche (Alxeria), Lawrence Schimel (Estados Unidos) e Isaac Xubín (Galicia), poetas recoñecidos nos seus sistemas literarios e, á vez, solventes tradutores literarios, terán ocasión de compartir, durante unha semana, un enriquecedor traballo mutuo de transvasamento entre linguas.

Actividades para interactuar co público galego

Ademais do obradoiro especializado nas instalacións da illa de San Simón, a programación desta iniciativa propiciará o rico intercambio entre os poetas e o público galego a través dos recitais poéticos ‘Atendendo o meu amigo’ e dunha mesa redonda ‘. O primeiro destes actos abertos e gratuítos será o 16 de outubro ás 20:00 horas na Casa das Campás de Pontevedra, onde terá lugar o primeiro dos dous recitais multilingües, coa colaboración da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega.

Ao día seguinte, o 17 de outubro, ás 19:30 horas, levarase a cabo a mesa redonda ‘Creando as ondas. Tradución poética en mans de poetas’, un acto que terá como escenario a Casa Galega da Cultura en Vigo e que conta coa colaboración de BITRAGA, GAELT e a Facultade de Filoloxía e Tradución. Finalmente, o Multiusos da Xunqueira, en Redondela, acollerá o segundo recital multilingüe, nova lectura poética que lle porá o broche de ouro ao obradoiro, con poemas nos idiomas orixinais e mais coas traducións ao galego.

A tradución como fonte de intercambio cultural

Con motivo do Día Internacional da Tradución, Cultura e Educación destaca a importancia de trasladar a outras linguas a literatura galega e de facilitar, a través do galego, o acceso aos autores foráneos. Para avanzar nestas dúas direccións, a Consellería promove diversas iniciativas, entre as que tamén se inclúe unha liña de subvencións destinada á tradución desde outras linguas para o galega e desde o galego para outros idiomas. Así mesmo, a Secretaría Xeral de Cultura promove o portal web da literatura galega en inglés Portic of Galician Literatura e a colección Galician Classics, no marco da cal se publicou este ano a primeira tradución ao inglés de ‘Cantares gallegos’.

Fonte: Xunta de Galicia

Ambrose Bierce, Anatole France ou Maupassant tamén se poden ler en galego

Malia non estar en páxinas de libro, podemos ler en galego obras de Washington Irving, Ambrose Bierce, Bécquer, Kafka, Anatole France, Flaubert ou Maupassant, Emily Brönte, Henry James, Mishima, Jane Austen ou Mark Twain grazas á biblioteca virtual Bivir que hoxe visitamos no Día Internacional da Tradución.

Desde que en 1985 se creou a Asociación de Tradutores Galegos, o seu proxecto estrela foi facéndose a cada máis sólido na rede. A estas alturas son máis de cento setenta títulos da literatura universal verquidos ao galego que se poden ler directamente na rede. Son todas obras libres de dereitos que se poden descargar de maneira gratuíta en formato PDF a través da propia web ou doutros proveedores na rede.

Máis de 170 títulos

O catálogo de Bivir está composto xa por máis de cento setenta títulos entre os que podemos atopar obras singulares mais tamén tradutores e tradutoras de especial relevancia, desde os nomes pioneiros na tradución galega como Lois Tobío, Fernando Pérez-Barreiro ou Valentín Arias até figuras da literatura actual que ofrecen as súas versións de obras de referencia.

No amplo catálogo, o papel do tradutor ou tradutora merece destaque e é o que ordena polo alfabeto as distintas entradas. É dicir, o nome de quen traduce leva á obra traducida. Xela Arias a Baudelaire, Valentín Arias a Diderot, Moisés Barcia ou Emilio Pérez a Bierce, Silvia Duarte a Kafka, Saleta Fernández a Rilke, Antón Figueroa a Émile Zola, Ánxela Gracián a Xulio Verne ou Emma Lázare a Gustave Flaubert ou Guy de Maupassant. A colección sorprende con pezas como a obra de Paul Valéry traducida por Salvador Lorenzana, pseudónimo de Fernández del Riego.

Ademais de María Reimóndez, traductora de profesión, con obras de Skahawat Hussain e Mary Prince, outros escritores galegos aparecen na listaxe como autores de tradución, como Xavier Queipo -tradutor do Ulysses de Joyce que estará pronto nas librarías- achegan a obra de André Thevet ou Rodríguez, Domínguez Alberte a Becquer ou Baixeras a Boccaccio.

Fonte: Sermos Galiza