Entradas

Día Internacional de Eliminación da Violencia contra a Muller

Cando aquel venres 25 de novembro de 1960 foron asasinadas as tres irmás, a sociedade dominicana debeu de sentir xearse o sangue. E moito máis no momento en que a prensa do país intentou ocultar o feito, converténdoo nun burdo accidente de estrada, e deste xeito presentouno nos diarios do país.

Trujillo (Rafael Leónidas Trujillo, 24-10-1891/ 30-5-1961), o dictador dominicano, realizara un dos seus actos represivos aos que xa tiña afeita á sociedade dominicana, pero, o que non puido adiviñar, é que este supoñería o inicio do seu fin (e da súa dinastía política) e acabaríase convertendo nun feito digno de recordo a nivel mundial e anualmente.

Non pasara un ano cando Trujillo foi asasinado (axusticiado dicían algúns diarios), e este atentado puxo final á súa vida, acabando coa ditadura.

O asasinato das irmás Mirabal, e o seu intento de encubrimiento, supuxo un fito na visión da muller e a seu estatus. Así en 1981 realizouse en Bogotá (Colombia), o Primeiro Encontro Feminista de Latinoamérica e do Caribe. E unha das decisións de devandito encontro foi a de que a partir dese mesmo momento o día 25 de novembro (recordatorio do asasinato), sería o Día Internacional de Non Violencia contra as Mulleres. Anos máis tarde, en 1993, a Asemblea Xeral da Nacións aprobaría a Declaración sobre a Eliminación da Violencia contra a Muller. Nela acabou definindo a violencia cara á muller como “todo acto de violencia baseado no xénero que ten como resultado posible ou real un dano físico, sexual ou psicolóxico, incluíndo as ameazas, a coerción e a prohibición arbitraria de liberdade, suceda este feito na vida pública ou na privada”. Seguindo nesta liña a Asemblea Xeral das Nacións Unidas, na súa resolución 54/134 de 17 de decembro de 1999, resolveu que a partir do ano seguinte o 25 de novembro sería a data estipulada como Día Internacional de Eliminación da Violencia contra a Muller.

FONTE

Entrega dos premios de literatura dramática da AGADIC

O conselleiro de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, Román Rodríguez, presidiu hoxe na Cidade da Cultura o acto de comunicación e entrega dos premios de literatura dramática da Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic), que este ano recaeron en Manuel Lourenzo, Carlos Labraña, Roi Vidal Ponte e Inacio Vilariño.

Román Rodríguez expresou que co recoñecemento que se lle fai ao traballo destes catro nomes, ponse en valor toda a historia da dramaturxia galega actual e contemporánea, xa que a produción dos autores distinguidos abrangue practicamente as cinco últimas décadas da literatura na nosa lingua. Destacou, nese sentido, a presenza dunha figura fundamental en todos os eidos do noso sistema teatral, como é o caso de Manuel Lourenzo, así como as posibilidades de futuro para a escrita dramática que se abren ao integrar neste palmarés a dramaturgos emerxentes e das últimas xeracións.

Suma de esforzos
O conselleiro de Cultura incidiu tamén na importancia do xénero dramático como un dos puntais da cultura galega, nas múltiples utilidades sociais que ofrece e na necesidade de prestarlle apoio para acadar un catálogo de títulos amplo e variado, integrado por pezas que poidan ser efectivamente levadas ás táboas ou mesmo ás pantallas.

Neste sentido, anunciou a nova liña de traballo conxunto que se vai abrir entre o Centro Dramático Galego (CDG) e a recentemente constituída asociación DramaturGA, que se materializará coa celebración dunhas xornadas conxuntas a principios de decembro.

Lourenzo, coa obra ‘Suite Artabria’, é o gañador do XXIII Premio Álvaro Cunqueiro para textos teatrais, o máis lonxevo do seu ámbito en Galicia e un dos referentes do alento á dramaturxia escrita en galego. A concesión deste galardón, que o dramaturgo do Valadouro recibe por segunda vez, desvelouse canda a do IX Manuel María de literatura dramática infantil, que foi para Carlos Labraña por ‘O valo’, e o XII Barriga Verde de textos para teatro de monicreques, que na modalidade para adultos recaeu en Roi Vidal Ponte por ‘Marcha fúnebre para un monicreque’, e na infantil, en Inacio Vilariño por ‘Os golfiños e o xigante’, quen xa foi distinguido con este premio en dúas ocasións anteriores.

MÁIS INFORMACIÓN

Un día triste para a música galega, falece o músico galego Fran Pérez ‘Narf’

Fran Pérez, máis coñecido como ‘Narf’, faleceu este martes aos 48 anos de idade por mor dunha grave enfermidade contra a que estaba a loitar desde facía varios meses.

Debido a un inoportuno problema de saúde de Fran Pérez, NARF’, víronse na obriga de aprazar os concertos de presentación do disco ‘Baladas da Galiza Imaxinaria’ programados para as semanas de setembro. Indicaban na súa páxina de facebook: “Fran terá que gardar repouso por prescrición médica. En canto se recupere, agardamos retomar a xira con normalidade en próximas datas, que serán anunciadas coa suficiente antelación”.

A noticia da morte do músico compostelán deuse a coñecer a tarde de onte a través das redes sociais e medios de comunicación, con sucesivas reaccións e mostras de agarimo de diferentes representantes do mundo das artes e a sociedade galega.

A carreira de Fran Pérez levouno a editar cinco discos baixo o nome de ‘Narf’, que foron ‘Directo en Compostela’ en 2004, ‘Totem’ en 2007 e ‘Nas tardes escuras’ en 2013 en solitario e ‘Aló irmao!’ e ‘Baladas da Galiza Imaxinaria’ en colaboración con Manecas Costa e Uxía Senlle, respectivamente.

A súa obra como compositor para teatro ou espectáculos fíxoo merecedor do premio da crítica en Barcelona ao Mellor Musical do Ano en 1995 por ‘Annus Horribilis’, ou cinco María Casares polos espectáculos Río Bravo, Finis Mundi Circus, Annus Horriblis, Sidecar e Ou Segredo dous Hoffman, entre outros.

Héctor Cajaraville Araujo gaña o VII Premio Meiga Moira 2016 de Literatura Infantil-Xuvenil por “Denébola, a Roxa”

O Xurado, formado polas escritoras Andrea Maceiras (gañadora dos 4.º Premio (2010) e 6.º Premio (2014) coa obras Violeta tamurana e Miña querida Sherezade, respectivamente) e Conchi Regueiro, María Dores Fernández López,  profesora de Ensino Medio de Lingua e Literatura Galega na Coruña, a tamén escritora Marica Campo, que actuou de Presidenta, e a directora editorial de Baía Edicións, María Belén López Vázquez, como secretaria, reunido o martes  día 11 de outubro de 2016 resolveu conceder por unanimidade o 7.º Premio Meiga Moira de Literatura Infantil-Xuvenil á obra presentada baixo o lema “Briolanxa”.

Abertas as plicas, a mesma resultou corresponder a presentada polo escritor compostelán Héctor Cajaraville Araujo, que leva como título Denébola a Roxa e proposta para lectoras e lectores a partir de 12 anos.

O Xurado manifestou, entre outros aspectos, o seguinte:

«Denébola a Roxa é unha novela de aventuras de estrutura áxil e dinámica, ambientada no século XVII que relata o desafío dunha muller afouta nun mundo de homes.

A protagonista, Denébola, que comparte nome coa estrela máis brillante da constelación de Leo, loitará pola procura dun destino máis luminoso que o que seu pai elixiu para ela.

Marcada desde o nacemento pola superstición asociada á súa cabeleira roxa, tentará rexerse polos seus propios principios e tomar as rédeas da súa propia vida».

A obra será publicada por Baía Edicións na súa colección Meiga Moira antes de finalizar o ano e a autora recibirá 2.500 euros, cantidade coa que está dotado o Premio.

Noutra orde de cousas, o Xurado valorou a alta calidade das obras presentadas, das que catorce alcanzaron a selección final, o que evidencia máis unha vez o extraordinario momento que vive a literatura en galego dirixida ao público infantil e o importante xermolo de escritoras e escritores que está dando o país para seguir facendo avanzar o galego como idioma literario e de uso vehicular entre as nosas nenas e nenos.

Foto

Medios que falan da noticia:

Neste inicio de curso recordamos a María Barbeito, a súa vida ao servizo da escola

Dinamizadora de actividades docentes e extraescolares

Resulta difícil illar este tipo de actividades no conxunto das levadas a cabo por María Barbeito como mestra e directora, pois todas elas están intimamente unidas ao seu labor docente, pero queremos destacalas pola súa singularidade. Entre as actividades docentes están as relacionadas coas exposicións de traballos escolares, de carácter manual, que realizaban os párvulos e as seccións de nenas que estaban baixo a súa dirección . Ao longo de 30 anos, desde 1906, ao remate do curso escolar , nos espazos especialmente habilitados e decorados para a ocasión, o público coruñés podía visitar a exposición dos traballos realizados ao longo do curso. Foi unha iniciativa da mestra, de notable resultado e éxito popular, levada á práctica antes de que se convertese en obrigatoria como substitutiva dos exames suprimidos para eses niveis de ensino.

Durante anos, o alumnado das escolas públicas que máis destacara durante o curso recibía uns premios que, polo xeral, eran entregados nun acto ao que asistían autoridades e personalidades da cidade. Polo común, os premios eran entregados nas escolas Da Guarda, pero nalgunha ocasión o acto alcanzaba maior relevo e contaba coa presenza de autoridades e público. Este foi o caso do ano 1912, no que se realizou o acto de entrega de premios no teatro Rosalía de Castro coincidindo coa inauguración do novo curso; naquela ocasión María Barbeito foi designada pola Xunta Local de Primeira Ensinanza para pronunciar o discurso central do acto o día 22 de setembro.

A mensaxe final do discurso de María Barbeito tivo amplo eco entre os asistentes polas propostas formuladas pola mestra: a suxestión de que o Concello cambiase o destino das pesetas destinadas a estes premios:  La maestra Dª María Barbeito, con gran acierto, propuso transformar el beneficio del premio en creación de edificios puramente escolares, como campos de juego, casa de baños, salón de espectáculos, biblioteca pública y escuela de anormales.  Con esta proposta a oradora trataba de mellorar os servizos comúns do alumnado coruñés, poñendo de relevo o permanente desvelo e a loita interminable da mestra.

 

Texto do libro María Barbeito. Unha vida ao servizo da escola e dos escolares (1880-1970)

Baía presenta ‘A NOSA TERRA É NOSA. A xeira das Irmandades’ na Feira do Libro de Viveiro

 

Baía Edicións convoca o Acto de Presentación do libro A nosa terra é nosa! A xeira das Irmandades da Fala (1916-1931), de Emilio Xosé Ínsua. Terá lugar na Carpa de Presentacións da Feira do Libro de Viveiro o luns día 15 de agosto ás 20:00 horas.

Contaremos coa presenza de Emilio X. Ínsua e Belén López Vázquez (Directora Editorial de Baía Edicións).

Esperámosvos!!!

Baía presenta ‘A NOSA TERRA É NOSA. A xeira das Irmandades’ na Feira do Libro da Coruña

Baía Edicións convoca o Acto de Presentación do libro A nosa terra é nosa! A xeira das Irmandades da Fala (1916-1931), de Emilio Xosé Ínsua. Terá lugar na Carpa de Presentacións da Feira do Libro da Coruña (Xardíns de Méndez Núñez) o xoves día 4 de agosto ás 20:30 horas.

Contaremos coa presenza de Emilio X. Ínsua, Goretti Sanmartín e Belén López (Directora Editorial de Baía Edicións).

Esperámosvos!!!

Presentación e mesa redonda do Museo de Arte Contemporáneo da Costa da Morte hoxe en Portas Ártabras

Fundación creada en 2006 por Cristina Torre-Cervigón, viúva do pintor Julio Pujales Rivas (A Coruña, 1939 -1998). En abril de 2012 inaugurouse o museo de arte contemporánea, que ofrecerá ao público máis de 700 obras entre pinturas e esculturas dun total de 200 autores galegos e doutras nacionalidades.

Hoxe, mércores 27 de xullo ás 20:00 h. preséntase en Portas Ártabras o Museo de Arte Comporáneo Costa da Morte, un proxecto altruista da viúva do pintor coruñés Julio Pujales, que deixou a pel nel. O museo conta cunha colección importante de artistas de primeira magnitude.

A librería Trama de Lugo, primeiro selo de calidade do Ministerio de Cultura que se concede en Galicia

A librería Trama de Lugo obtivo o primeiro selo de calidade do Ministerio de Cultura que se concede en Galicia. Os avaliadores tiveron en conta a atención que se da os clientes, a diversidade e amplitude da oferta, o trato con outros axentes do sector ou a organización de actividades culturais. Os propietarios cren que, logo de case vinte anos de traballo, o selo ven recoñecer o seu labor pero tamén supón a esixencia de non baixar a garda e seguir mantendo o bo servizo.

“Non é que che esixan que traballes de certa maneira senón que analizan o que ti fas para comprobar se entra nos parámetros de calidade que eles estableceron. E dase por suposto que as librarías que teñamos este selo serán máis tidas en conta.”, di Coira.

Outros aspectos que se tiveron en conta foron os criterios de ordenación dos libros, o aproveitamento das instalacións ou o uso axeitado da Internet e das redes sociais. Ademais, incluíronse apartados nos que a libraría podería introducir melloras e innovacións no seu servizo. Os selos de calidade para establecementos libreiros forman parte da campaña do Plan Integral de Fomento da Lectura que organiza o Ministerio de Cultura en colaboración coa editoriais, as distribuidoras e as propias librarías.

Parabéns!

Máis información sobre a libraría Trama. Fonte: CRTVG. Foto.