Entradas

Causas estruturais e inmediatas dos incendios, relación entre elas

Ante unha vaga de incendios como a actual, asitimos a aparición de noticias sobre a intencionalidade dos lumes que ás veces desvían a atención das causas estructurais.  A continuación intentaremos dar unha notas, non exhaustivas, que permitan a reflexión pausada sobre as verdadeiras causas dos incendios ou, cando menos, eviten que nos deixemos levar por noticias sensacionalistas e interesadas que o único que pretenden é desviar a atención da política medioambiental nefasta historicamente no noso país.

Tomarei como referencia as reflexións e estudos de Xesús Pereiras López de hai unha década, tristemente vixentes hoxe en día.

Os técnicos distinguen entre causas estruturais (aquelas que facilitan a extensión do lume no monte e a súa aparición) e as inmediatas ou próximas (motivos directos de cada incendio). Ambas están directamente relacionadas, así unha causa estrutural repetidamente sinalada é o abandono dos montes que favorece o crecemento de matos altamente combustibles. Pois ben, son estes matos os desencadeantes de moitas causalidades próximas, isto é, o que leva en certos casos a prender lume no monte (apertura de camiños de acceso limitado pola vexetación, para limpeza de leiras que, según un estudo da Xunta do ano 91  supoñía un 42% da causalidade etc). Polo tanto, o coñecemento das causas estruturais é fundamental e previo a calquera intento de solucionar a problemática incendiarias, que vou enumerar brevemente aquí por condicionantes do medio, pero cuxo estudo recomendo.

Dentro das características estruturais encontramos algunhas que entran no grupo de variables socioeconómicas:

  • Abandono dos usos tradicionais do monte sen xerar alternativas.
  • O modelo de monte ou política forestal levada a cabo (fomento do uso forestal madereiro para a indutria que levou consigo a diminución de madeiras de cualidade, especialmente as caducifolias).
  • Conflitividade asociada a montes comunais.
  • O despoboamento do medio rural e o avellentamento da súa poboación.
  • Aparición de novos usos: excursionismo, acampada… urbanización de zonas de monte nas periferias das cidades.
  • Hábito do uso do lume.

Outras son variables ecolóxicas:

  • O clima e factores meteorolóxicos.
  • A topografía.
  • A combustibilidade das especies (o índice de combustibilidade intrínseca dun castiñeiro é dun 1,58 e  o do carballo albar un 1,1%, fronte a un 13, 50 e 13, 80 do eucalipto e piñeiro do país, respectivamente).
  • Grado de madurez dos sistemas forestais.
  • Os acúmulos da biomasa forestal, controlable con práticas de prevención.

Estas variables interrelaciónanse, así o abandono dos usos tradicionais (var. socioeconómica) condiciona a cantidade de masa vexetal do monte (var. ecolóxica), que tamén pode ser controlada por unha silvicutltura de prevención (var. socioeconómica); o modelo de monte ou política forestal (var. socioeconómica) vai condicionar a combustibilidade das especies arbóreas e a madurez dos ecosistemas (var. ecolóxicas), etc. Mesmo dentro de cada grupo de variables establécense relacións. Por exemplo, nas ecolóxicas, o clima vai condicionar os acúmulos de biomasa, e nas socioeconómicas, a política forestal condiciona o abandono dos usos tradicionais do monte.

Estas variables e as súas interrelacións configuran o marco onde os incendios se desenvolven. Existen zonas onde estas variables se superpoñen na mesma dirección, nelas os incendios están claramente favorecidos. Noutras, pode que algunha variables contrarresten as outras, nelas os incendios van ter menos incidencia.

Nas causas próximas ou inmediatas temos as neglixencias, outras que agrupamos en varias (raios ferrocarril, bombas de paleque,manobras militares…) ou claramente intencionados. Desgraciadamente, a intencionalidade nos incendios galegos é elevadísima (89,6%) e a causalidade da actividade incendiaria variada: limpeza de leiras, queima restrollos, obtención de pastos para o gando, vinganzas entre veciños, rebaixa de prezos da madeira, motivacións políticas, espantar e eliminar animais que danan as colleitas, facilitar a caza e incrementar certas especies cinexéticas, recualificación de terreos forestais a urbanizables, negocios na reforestación etc).

As causas próximas están ligadas á rendibilidade inmediata do incendio, distinguindo 2 grupos a groso modo:

  1. Os incendios dirixidos a queimar mato, ainda que a rendabilidade deriva de que o lume é unha ferranta barata de limpeza previa á realización doutros traballos.
  2. Incendios dirixidos a masas arboaradas, cuxa rendibilidade pode vir do abaratamento da madeira, intereses urbanísticos e tampouco se pode esquecer a rendabilidade asociada ao negocio xerado en torno á extinción de incendios.

Habería que investigar e analizar en profundidade: cal é a importancia relativa da cada unha destas causalidades? Mesmo, cal delas pode ser excluída?

Fonte: Os incendios forestais en Galicia , Baía Edicións, 1991.

No bico un cantar – As nenas e nenos galegos cantan a Curros Enríquez

Esta actividade que ten como obxectivo trasladar a paixón pola música culta e a poesía galega a escolares de toda Galicia. O ano pasado a Rosalía de Castro, e este ano a Curros Enríquez, No bico un cantar conectará os estudantes co mellor da nosa música e o senlleiro escritor celanovés. O evento conta coa organización do Consello da Cultura e a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia e a colaboración do Concello de Celanova e Vegalsa-Eroski.

Nas fotos, o director de orquestra e coordinador da Sección de Música do Consello da Cultura Galega, Maximino Zumalave, ensaia e interpreta cos nenos os poemas de Rosalía (edición 2013)

Destinado a Nenos e nenas de 8-12/13 anos.

Músicos
Grupo de metais Hércules Brass (2 cornos, 2 trompetas, trombón e tuba).

Lugar e data
6 de xuño
17:30 horas
Celanova

Os libreiros propoñen que os contidos dixitais se descarguen nas librarías e se cobren

Os editores cren que debería apostarse por un modelo híbrido no que se combinen os soportes dixitais cos libros de texto. “Non hai ningún sistema educativo no mundo que só use soportes dixitais“, defende o presidente da Asociación de Editores de Galicia, Manuel *Bragado.

Segundo explica, as editoriais traballan xa desde hai tempo en deseñar contidos dixitais, pero advirte que isto “require tempo” e a estas alturas aínda descoñecen os contidos que teñen que desenvolver para o próximo curso tras os cambios introducidos pola nova Lei *Wert.O plan da Xunta para implantar o ensino dixital nas aulas causou sorpresa entre editores e libreiros que mostraron a súa estrañeza polo feito de que a Xunta anuncie que porá en marcha unha plataforma dixital para que os alumnos descárguense gratuitamente o material escolar cando eles aínda descoñecen cales serán os contidos curriculares que a lei Wert obrigará a impartir o próximo curso.

“Nun momento no que temos unha reforma educativa e temos que adaptar os libros de texto e os contidos para 3º e 5º de Primaria que é onde se empeza a aplicar a lei *Wert, cáusame sorpresa que a Xunta anuncie isto”, asegura a presidenta da Federación de Libreiros de Galicia, Pilar Rodríguez.

En canto á implantación de libros electrónicos e a pesar de que isto supón que se venderán menos libros de texto, Rodríguez é consciente de que “os contidos dixitais están aí e non podes ir contra eles”. En todo caso cre que se pode chegar a un acordo para evitar danar ao sector e propón que os contidos dixitais que se usen nos centros descárguense nas librarías e cóbrese por iso, como xa se fai cos libros electrónicos.

Fonte: Faro de Vigo

Case 2.500 escolares estrearán o libro electrónico o próximo curso

Educación creará para os seus centros unha plataforma de contidos dixitais

No marco do proxecto Abalar, un programa de informatización dos colexios que arrincou no 2010, o Consello da Xunta deu onte o primeiro paso para implantar en Galicia o ensino dixital integral. O Goberno autónomo aprobou un programa para os próximos tres anos que, xa o curso que vén, suporá para case 2.500 escolares da comunidade a desaparición dos manuais de texto tradicionais, os de papel. No seu lugar, empezarán a utilizar os chamados libros electrónicos. Almacenarán, lerán, repasarán e estudarán as leccións en pequenos ordenadores portátiles que a Administración facilita ás clases adscritas ao Abalar, nestes momentos, 2.296 pertencentes a 536 centros.

Cun custo de 3,6 millóns de euros, a Consellería de Educación creará unha plataforma virtual de contidos curriculares completos desde a cal os nenos, en horario lectivo e usando a conexión a Internet dos seus colexios, poderán descargar aos seus computadores todos os materiais formativos que precisan para cursar as materias correspondentes. Logo en casa, sen necesidade de dispor de liña telefónica, poderán consultalos. E todo iso, de xeito gratuíto.

Para cando o despregamento do sistema alcance o ciclo 2016-2017, a Xunta estarase a aforrar dous millóns de euros en axudas a familias para a compra de libros de texto normais e os pais dos nenos beneficiarios deste avance, outros 2,5. É dicir, en total, de acordo con estimacións oficiais, 4,5 millóns de rebaixa no gasto.

Durante o primeiro curso de posta en marcha da ferramenta, o 2014-2015, os alumnos que traballen só con manuais dixitais sumarán practicamente 2.500, tanto de quinto de primaria como de primeiro da ESO. No segundo incorporaranse outros 7.500 das mesmas idades e tamén do ciclo intermedio (sexto). E no terceiro engadiranse 12.500 máis, incluíndo xa usuarios de segundo de secundaria. En global, polo tanto, serán uns 22.500 dentro de tres exercicios.

¿En que colexios comezará a aplicarse este novo método? Ao longo dos próximos días, Educación publicará no Diario Oficial de Galicia unha convocatoria en virtude da cal esa incógnita empezará a quedar despexada. Iso si, só poderán concorrer aqueles centros que xa se acolleron ao Abalar.

A falta de completar devandito trámite, o xefe do Executivo autónomo xa saca peito. «Estamos iniciando unha nova era no ámbito educativo, a pesar das dificultades económicas», proclamou onte Alberto Núñez Feijoo, en comparecencia de prensa ao termo do Consello.

Fonte: La Voz de Galicia

 

Historia das mulleres galegas. Das marchas nómades á Marcha Mundial das Mulleres

Pepe Carreiro ofrécenos outra obra da, até o momento, triloxía da nosa Historia en pequenas doses concentradas; esta vez refereida a mulleres.

Co seu peculiar sarcasmo e rigor histórico, Pepe Carreiro fai un percorrido pola  historia das mulleres galegas, dun xeito resumido, como antes o fixera con Historia da Lingua e Historia de Galicia.

En breve nas mellores librarías.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fonte: Baía Edicións

Abadesas de Sobrado de Trives

Mulleres no exercicio do poder público, social e económico na Galicia medieval

Cunhas orixes vinculadas ao monacato dúplice da Galicia altomedieval, o mosteiro de San Salvador de Sobrado de Trives aparece ben documentado como centro dirixido exclusivamente por mulleres a partir de 1175. Dende aquela e até comezos do século XVI, sucedéronse no cargo diversas abadesas –a maioría elixidas entre as relixiosas do propio cenobio e algunhas tras desempeñar o cargo de prioresas– que levaron a cabo un conxunto de actuacións que lle permitiron á comunidade afianzarse sobre a súa contorna, trazando unha ampla e complexa rede de relacións socioeconómicas e de poder.

Máis alá da vida no claustro e das prácticas relixiosas ás que as obrigaba a elección ou a imposición por parte das súas familias do ingreso no mosteiro, as abadesas tiveron unha ampla proxección pública ao converterse nas reitoras do conxunto de monxas –entre 18 e 6 segundo as épocas– que residían nas dependencias monásticas. Consecuentemente, eran as encargadas de velar polo benestar espiritual e material daquelas. Iso esixíalles, en primeiro lugar, actuar conforme á súa condición relixiosa para servir de modelo de perfección ao conxunto da comunidade e dos fieis. De feito, parece que as abadesas de Trives mantiveron unha disciplina rigorosa, non recibindo acusacións de libertinaxe similares ás dirixidas, no contexto da reforma dos mosteiros femininos galegos de finais da Idade Media, contra dona Constanza Vázquez de Somoza, abadesa de San Xillao de Lobios, da que se dicía que era manceba pública de clérigos e leigos, que tiña fillos e que consentía comportamentos similares ás monxas do mosteiro.

Ademais de ser un referente espiritual –o que derivou na concesión de diversas doazóns e mandas testamentarias de particulares a favor do mosteiro–, as abadesas de Trives convertéronse en señoras de terras e vasalos, en definitiva, en auténticas señoras feudais. Gran parte da documentación conservada sobre elas é de carácter económico e responde á realización de aforamentos, compravendas ou permutas, é dicir, actos xurídicos que revelan o interese e capacidade de actuación destas mulleres en prol da obtención dunha serie de propiedades coas que conformar e asentar o dominio monástico, así como a vontade de procurar as rendas necesarias para o sustento material da comunidade. Especial dinamismo mostra nese sentido o século XIII, cando os foros, que constitúen a metade da documentación conservada para ese período, permiten ver a cesión do dominio útil das propiedades monásticas a diversos particulares –fosen homes, mulleres ou parellas– a cambio dunha serie de rendas –segundo o momento e os casos podían ser en especie ou en diñeiro– que se vían acompañadas moitas veces polo recoñecemento do vínculo de vasalaxe e a obriga de coidar ou incluso reparar os bens aforados. Habitualmente eran contratos de longa duración, por varias voces ou amigos, que afectaban a viñas, montes e sobre todo a casais, que podían aforarse completos ou só partes deles debido á reiterada fragmentación que experimentaba a propiedade ante as divisións hereditarias. As abadesas, e noutros casos as prioresas ou outras monxas, podían actuar per se ou a través de procuradores ou procuradoras e as súas xestións, tanto no relativo ás propiedades persoais como ás comunitarias, parece que non foron desacertadas. De feito, mentres a crise baixomedieval se viu incrementada en moitos mosteiros femininos polos abusos dos encomendeiros e as malas actuacións das súas superioras, as abadesas de Sobrado do século XV, ademais de lonxevas, souberon loitar contra as dificultades a través de diferentes medidas que lles permitiron manter unha economía monástica suficientemente saneada.

A procedencia aristocrática dalgunhas abadesas de Trives contribúe a explicar en parte a súa capacidade de influencia sobre os diferentes axentes sociais cos que o mosteiro estableceu relacións. Precisamente, diversas abadesas actuaron acompañadas polos seus familiares en actos xurídicos relacionados co mosteiro, sobre todo nos primeiros tempos e até ben avanzado o século XIII. Foi o caso de María Sánchez, quen en 1189 declaraba actuar nun foro cum omnibus parentibus meis; o de dona Teresa Fernández, emparentada con don Rodrigo Fernández, tenente de Trives e Caldelas, que en 1233 actuou cum toto convento et cum clericis et cum militibus; ou tamén o de dona Marina Rodríguez, quen outorgou un foro en 1264 en sembra con meu sobrino Fernan Martinez, cavaleyro. Outra abadesa de procedencia aristocrática foi dona María Vázquez, filla de Xoán Afonso de Sanabria e de dona Beatriz de Sober. Antes de ser abadesa de Trives fora freira no mosteiro lucense de Santa María a Nova, ao que doou en 1389 os bens que tiña na terra de Lemos por herdanza da súa nai e dos seus irmáns. Grazas á súa xestión e ás doazóns de diversos membros da nobreza, pasou ao mosteiro de Sobrado o couto de Paredes, o que amosa a importancia das relacións establecidas entre a aristocracia e os mosteiros rexidos por mulleres. Esta mesma abadesa aforoulle a Álvaro Fernández, clérigo, sobriño seu e criado do mosteiro, diversos bens, ao igual que a súa predecesora lle doara, en 1382, un conxunto de propiedades á súa sobriña Inés López, filla de Lopo Rodríguez de Lor.

O mantemento das relacións familiares ao longo da vida das relixiosas constátase de forma especial nos testamentos conservados, caso do da abadesa dona Urraca Pérez, quen, en 1280, pediu a Gonçalvo Yanes de Rovreda, meu parente et meu amigo, que amparase e defendese o mosteiro. Esta mesma abadesa legoulle á súa compañeira touquinegra María Iohanis a súa colcha cardea (…), mias contas e a mi maiastade que trouxera de San Xoán da Cova, o que confirma non só a mobilidade das relixiosas dunha institución a outra, senón tamén a creación de fortes lazos de amizade entre as freiras. Ademais, dona Urraca tamén deixou uns bens para Maria Perez, mia hermaa touquinegra de San Fiz. Daquela, comprobamos que o ingreso en relixión supuña a reordenación das relacións sociais das mulleres chamadas a converterse nun futuro en abadesas, mais, dende logo, non implicaba de ningún xeito o seu illamento do mundo.

De todos os modos, as relacións sociais das abadesas non se limitaron nin aos seus familiares nin ao conxunto de relixiosas da comunidade. Na documentación de Sobrado de Trives é habitual a asociación das monxas cun amplo número de clérigos que, ben actuando en nome do mosteiro ou ben confirmando os documentos das freiras, tiveron un papel esencial na proxección exterior do poder das abadesas. Noutros casos os documentos aparecen outorgados por estas non só co acordo do resto das relixiosas senón tamén de omnis clericis meis, o que revela un papel esencial destes homes na vida monástica. Supeditados ás abadesas, os clérigos responsabilizáronse da cura de almas das igrexas pertencentes ao mosteiro, ademais de actuar ás veces como notarios ou procuradores, contribuíndo á xestión do patrimonio monástico. Ao mesmo tempo, semella que algunhas abadesas tiveron capeláns e mordomos propios, do mesmo xeito que baixo a súa dependencia traballaban diversos servidores do mosteiro, tanto homes coma mulleres. Eran os mançebos e mançebas, os omes da abadesa ou os encargados de traballos especializados.

A proxección social das abadesas de Sobrado sobre a contorna viuse fortalecida de forma especial grazas á concesión do couto xurisdicional en 1228 por parte do rei Afonso IX, confirmado posteriormente por Sancho IV e Xoán I. O favor rexio permitiulles obter o poder político sobre un espazo perfectamente delimitado, no que pasaron a exercer competencias señoriais. Nese labor e no desexo de facer valer os seus dereitos, destacou a abadesa dona Sancha Rodríguez, ao non dubidar en preitear ante a xustiza e ante o rei contra os veciños de Pareisás e tamén contra o concello da Pobra de Trives, cando trataron de cuestionar os seus dereitos e privilexios, ademais de invadir o couto monástico a finais do século XIII. Así mesmo, nos tempos desta abadesa realizouse unha expresiva carta de vasalaxe, concretamente en 1287, pola que omes e mulleres, todos foreiros de Sobrado, prometemos e outorgamos de ser boos vasalos e leaes e obidientes ao moesteyro (…) e abadessa a cambio de recibir o amparo e a defensa de dona Sancha e do resto das relixiosas.

O conxunto de relacións económicas, sociais, relixiosas e políticas que trazaron as abadesas de Trives explica o funcionamento do mosteiro ao longo da Idade Media e tamén un dos últimos episodios vividos no cenobio antes de perder a súa independencia. No contexto da reforma monástica promovida polos Reis Católicos, houbo unha ampla oposición das relixiosas a aceptar a orde de que todas as monxas bieitas de Galicia se reunisen no mosteiro compostelán de San Paio de Antealtares. Entre elas destacou a abadesa de Sobrado de Trives, quen se encastelou no mosteiro en 1499, impedindo a visita do reformador frei Rodrigo de Valencia a causa de mucha gente armada que en dicho monasterio estaba a favor de la abadesa. Dona Inés García de Lousada, documentada como abadesa até 1504 aproximadamente, era apoiada polos seus. Sen dúbida, as relacións tecidas ao longo dos séculos polas súas predecesoras son as que permiten comprender o ascendente que tiñan as abadesas de Trives sobre as xentes da contorna, así como o apoio recibido na súa resistencia á reforma. Nese sentido, dona Inés de Quiroga, a última abadesa de Sobrado, continuou coa rebeldía da súa homónima e decidiu preitear ante Roma, conseguiu manterse á cabeza do mosteiro até que, en 1528, chegou a un acordo polo que renunciou ao seu cargo a cambio de quedar en Trives en descargo de su conciencia cunha renda vitalicia de 15 000 marabedís anuais, como se establecera nun acordo inicial en 1514.

En síntese, as abadesas do mosteiro feminino de San Salvador de Sobrado de Trives, entre as que atopamos a María Sánchez, María Martínez, Teresa Fernández, Marina Rodríguez, Urraca Pérez, Sancha Rodríguez, Maior Arias, Maior Pérez, Elvira Fernández, Aldonza Pérez, Constanza Pérez, María Vázquez de Sanabria, María Sánchez, Inés García de Lousada e Inés de Quiroga, foron mulleres que exerceron o poder público, económico, social e espiritual ao longo da Idade Media. Grazas ás amplas redes que foron tecendo ao seu redor dende o punto de vista individual e institucional, lograron unha ampla proxección sobre as xentes e os espazos da contorna, o que lles permitiu afianzar progresivamente o seu poder, autoridade e influencia sobre a sociedade medieval.

Autor/a da biobibliografía: Miguel García-Fernández

Fonte: cultura galega.org //álbum de mulleres

A Consellería de Cultura e Educación promove na Illa de San Simón o II Obradoiro Internacional de Tradución Poética ‘Con barqueira e remador’

A Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, en colaboración co Concello de Redondela, promove o II Obradoiro Internacional de Tradución Poética ‘Con barqueira e remador’, unha iniciativa pioneira en Galicia que se celebrará por segundo ano consecutivo na illa de San Simón, berce simbólico da poesía trobadoresca galego-portuguesa. O departamento autonómico continúa así coa  aposta por potenciar a programación cultural neste simbólico espazo insular.

Sete recoñecidas e recoñecidos poetas pertencentes a outras tantas comunidades lingüísticas –galega, estoniana, turca, húngara, asturiana, inglesa e alxeriana– participarán este ano, do 14 ao 19 de outubro, nesta iniciativa coordinada pola escritora Yolanda Castaño, na que cada poeta traduce a cadansúa lingua e, á vez, é traducido ás demais, tomando como referencia o inglés como idioma vehicular.

A iniciativa, que coloca Galicia na rede de obradoiros de tradución poética, foi presentada hoxe, Día Internacional da Tradución, polos secretarios xerais de Política Lingüística, Valentín García, e de Cultura, Anxo Lorenzo, quen salientou o “carácter innovador do obradoiro, nacido desde a concepción da riqueza do diálogo cultural” e que promove, desde o galego, o intercambio literario de ámbito internacional.

A illa de San Simón, un referente cultural

En referencia ao escenario no que se desenvolve, o secretario xeral asegurou que “actividades coma esta contribúen a consolidar a illa de San Simón como referente cultural e social, ao tempo que favorecen o desenvolvendo do proxecto Illa do Pensamento, coa participación de institucións e recoñecidos profesionais, como os que participan neste obradoiro”.

Pola súa banda, o secretario xeral de Política Lingüística destacou “a importancia de experiencias innovadoras coma esta na proxección e no coñecemento da lingua galega a nivel internacional”.

O presidente da Deputación de Pontevera, Rafael Louzán; o alcalde de Redondela, Javier Bas; e a escritora Yolanda Castaño tamén participaron na rolda de prensa realizada esta mañá no edificio Sarmiento do Museo de Pontevedra e que esta tarde, ás 20:00 horas, será o escenario dun recital multilingüe no marco do cal se dará a coñecer a plublicación resultante da primeira edición do obradoiro.

Gökçenur Ç (Turquía), Ana T. Szabó (Hungría), Kätlin Kaldmaa (Estonia), Xuan Bello (Asturias), Samira Negrouche (Alxeria), Lawrence Schimel (Estados Unidos) e Isaac Xubín (Galicia), poetas recoñecidos nos seus sistemas literarios e, á vez, solventes tradutores literarios, terán ocasión de compartir, durante unha semana, un enriquecedor traballo mutuo de transvasamento entre linguas.

Actividades para interactuar co público galego

Ademais do obradoiro especializado nas instalacións da illa de San Simón, a programación desta iniciativa propiciará o rico intercambio entre os poetas e o público galego a través dos recitais poéticos ‘Atendendo o meu amigo’ e dunha mesa redonda ‘. O primeiro destes actos abertos e gratuítos será o 16 de outubro ás 20:00 horas na Casa das Campás de Pontevedra, onde terá lugar o primeiro dos dous recitais multilingües, coa colaboración da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega.

Ao día seguinte, o 17 de outubro, ás 19:30 horas, levarase a cabo a mesa redonda ‘Creando as ondas. Tradución poética en mans de poetas’, un acto que terá como escenario a Casa Galega da Cultura en Vigo e que conta coa colaboración de BITRAGA, GAELT e a Facultade de Filoloxía e Tradución. Finalmente, o Multiusos da Xunqueira, en Redondela, acollerá o segundo recital multilingüe, nova lectura poética que lle porá o broche de ouro ao obradoiro, con poemas nos idiomas orixinais e mais coas traducións ao galego.

A tradución como fonte de intercambio cultural

Con motivo do Día Internacional da Tradución, Cultura e Educación destaca a importancia de trasladar a outras linguas a literatura galega e de facilitar, a través do galego, o acceso aos autores foráneos. Para avanzar nestas dúas direccións, a Consellería promove diversas iniciativas, entre as que tamén se inclúe unha liña de subvencións destinada á tradución desde outras linguas para o galega e desde o galego para outros idiomas. Así mesmo, a Secretaría Xeral de Cultura promove o portal web da literatura galega en inglés Portic of Galician Literatura e a colección Galician Classics, no marco da cal se publicou este ano a primeira tradución ao inglés de ‘Cantares gallegos’.

Fonte: Xunta de Galicia

Ambrose Bierce, Anatole France ou Maupassant tamén se poden ler en galego

Malia non estar en páxinas de libro, podemos ler en galego obras de Washington Irving, Ambrose Bierce, Bécquer, Kafka, Anatole France, Flaubert ou Maupassant, Emily Brönte, Henry James, Mishima, Jane Austen ou Mark Twain grazas á biblioteca virtual Bivir que hoxe visitamos no Día Internacional da Tradución.

Desde que en 1985 se creou a Asociación de Tradutores Galegos, o seu proxecto estrela foi facéndose a cada máis sólido na rede. A estas alturas son máis de cento setenta títulos da literatura universal verquidos ao galego que se poden ler directamente na rede. Son todas obras libres de dereitos que se poden descargar de maneira gratuíta en formato PDF a través da propia web ou doutros proveedores na rede.

Máis de 170 títulos

O catálogo de Bivir está composto xa por máis de cento setenta títulos entre os que podemos atopar obras singulares mais tamén tradutores e tradutoras de especial relevancia, desde os nomes pioneiros na tradución galega como Lois Tobío, Fernando Pérez-Barreiro ou Valentín Arias até figuras da literatura actual que ofrecen as súas versións de obras de referencia.

No amplo catálogo, o papel do tradutor ou tradutora merece destaque e é o que ordena polo alfabeto as distintas entradas. É dicir, o nome de quen traduce leva á obra traducida. Xela Arias a Baudelaire, Valentín Arias a Diderot, Moisés Barcia ou Emilio Pérez a Bierce, Silvia Duarte a Kafka, Saleta Fernández a Rilke, Antón Figueroa a Émile Zola, Ánxela Gracián a Xulio Verne ou Emma Lázare a Gustave Flaubert ou Guy de Maupassant. A colección sorprende con pezas como a obra de Paul Valéry traducida por Salvador Lorenzana, pseudónimo de Fernández del Riego.

Ademais de María Reimóndez, traductora de profesión, con obras de Skahawat Hussain e Mary Prince, outros escritores galegos aparecen na listaxe como autores de tradución, como Xavier Queipo -tradutor do Ulysses de Joyce que estará pronto nas librarías- achegan a obra de André Thevet ou Rodríguez, Domínguez Alberte a Becquer ou Baixeras a Boccaccio.

Fonte: Sermos Galiza

O consello escolar de Restauración presenta a súa dimisión

PONTEVEDRA. Visto que a Consellería de Educación non reacciona fronte ás protestas da Escola Superior de Conservación e Restauración de Bens Culturais de Galicia, o consello escolar do centro presentou hoxe a súa dimisión en bloque. A xunta directiva tamén estivo a punto, pero, finalmente o propio consello decidiu pospor a renuncia «para non deixar a escola descabezada».

A decisión foi adoptada nunha nova xornada de protestas, na que os alumnos trasladaron as mesas de estudo fronte á Subdelegación do Goberno. Como vén sendo habitual, fixérono provistos dos seus batas brancas, cacerolas, pancartas e unhas ganas irrefutables de que as súas reivindicacións (reclaman o título de grao) fáganse ouvir en Santiago.

O consello escolar é un dos órganos máis importantes da escola, xa que, segundo informou onte o seu director, Fernando Carreira, é o que se encarga de aprobar «gastos, orzamento ou a programación docente anual». Hoxe informarase da medida á Consellería que, probablemente, reasignará as funcións ao consello á xunta directiva.

Os actos de protesta continuarán hoxe cunha saída pola cidade organizada na que os alumnos cubrirán con plásticos algunhas das esculturas máis importantes da cidade, como as figuras de Castelao, Valle Inclán, o Papagaio Ravachol ou o Fiel Contraste.

Polo momento, o peche celebrado a finais da semana pasada no interior do centro segue paralizado, así como a suspensión das clases.

Fonte: Diario de Pontevedra

Chegan os concertos 3.0: dende un teatro para toda Galicia

O Taller Atlántico Contemporáneo pon en marcha o ciclo TAC 3.0, que de xaneiro a maio ofrecerá cinco concertos (un por mes) dende o Teatro Principal de Compostela, que poderán ser seguidos en streaming dende concellos, institucións educativas e musicais, museos e salas de concertos de toda Galicia. 

Os concertos, que inclúen títulos como A historia do soldado de Igor Strawinsky, A ópera de catro notas de Tom Johnson, ou as Folk songs de Luciano Berio, mesturan música e performances teatrais a cargo de artistas como Quico Cadaval, Carlos Blanco ou Julián Hernandez, sendo estos os mestres de cerimonia e parte activa do espectáculo. Están dirixidos a tódolos públicos, e teñen un delcarado divulgador, para “facer chegar concertos de música clásica moderna de máxima calidade á maior cantidade de público posible, dun xeito diferente, innovador, que aproveita as posibilidades que internet ofrece no noso tempo á cultura e en particular, á música e a súa divulgación”.

O obxectivo é “facer chegar concertos de música clásica moderna de máxima calidade á maior cantidade de público posible, dun xeito diferente, innovador, que aproveita as posibilidades que internet ofrece no noso tempo á cultura”

Os espazos de retransmisión dos concertos deberán dispor dunha conexión a internet de banda ancha, un ordenador, unha pantalla, un proxector e dous altofalantes. O prazo de inscripción é do 1 ao 18 de outubro a través do correo electrónico info@tactrespuntocero.net. Para máis información pódese consultar a web tactrespuntocero.net.

O Taller Atlántico Contemporáneo (TAC) iniciou a súa andaina no ano 2010. Os seus obxectivos son os de achegar á sociedade a música contemporánea e a interrelación con outras disciplinas artísticas. Organizou ciclos como Perspectivas de Ensemble no CGAC (2010 e 2011), Os Seráns do TAC (2011 e 2012) na Cidade da Cultura e colaborou nos festivais Via Stellae (2011), Espazos Sonoros (2011) e o festival de música Contemporánea de Santiago de Compostela (2012). Tamén organizou as performances participativas Eine Brise de M. Kagel, para 111 ciclistas, ou Vexations de Erik Satie no faro de Fisterra.

Fonte: prazpublica.org