Entradas

O Teixo dos Sete Homes, unha árbore monumental de medio milenio no Courel

/en /

Na Devesa da Escrita está o maior exemplar da especie na serra e un dos máis grandes de Galicia

O Teixo dous Sete Homes é unha árbore monumental que crece na parte alta da Devesa da Escrita, un bosque situado nas proximidades de Paderne do Courel. A pesar do seu espectacular porte, o teixo é moi pouco coñecido e só algúns veciños desta localidade sabían da súa existencia. Un grupo de afeccionados ao sendeirismo de Monforte visitou esta paraxe a fin de semana para fotografar e medir este impresionante monumento vexetal.

Segundo indica o biólogo Guillermo Díaz Aira, que se encargou de realizar as medicións, o tronco da gran árbore -en realidade formado por tres troncos verticais- ten un perímetro de 4,60 metros e un grosor de metro e medio. A súa altura rolda os dezaseis metros. A pesar do seu nome tradicional, non fan falta sete persoas para abrazalo. «Basta cunhas catro para abarcar toda a árbore», engade Díaz.

O biólogo Javier Guitián, especialista na flora do Courel, sinala que a árbore é seguramente o exemplar de maior tamaño desta especie que hai en toda a serra. «Na Devesa dá Escrita e na Devesa dá Rogueira hai varios \ centenarios e moi grandes, pero ningún ten un porte como este», explica. Ao seu xuízo, a idade do tezo, unha especie que se caracteriza por un ritmo de crecemento lentísimo, podería roldar ou incluso superar os cincocentos anos. «Cun perímetro de preto de cinco metros e tratándose dunha especie como esta, non sería nada raro que chegase ao medio milenio», agrega.

Un dos máis grandes

Doutra banda, Guitián di que non pode afirmar con certeza se este é o maior teixo de Galicia, xa que no Teixedal de Casaio -na serra ourensá de Pena Trevinca- hai tamén algúns exemplares moi antigos e de grandes dimensións. «Habería que facer medicións sistemáticas e comparar uns con outros, pero sen dúbida este é un dos maiores de todo o territorio galego», apunta o científico. «E desde logo que merece ser incluído no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia», agrega.

O Teixo dos Sete Homes pertence a un importante conxunto de árbores desta especie que se conserva na Devesa da Escrita. Ao seu redor poden verse outros \ centenarios de gran tamaño. «Na mesma zona hai tamén dous carballos enormes e moitas haxas e acivros», indica Guillermo Díaz.

Localizar o gran tezo, sinala doutra banda o biólogo, non é demasiado fácil aínda que o lugar se atopa a menos de tres quilómetros de Paderne. «Hai que dar moitas voltas polo bosque e o mellor é ir guiado por alguén que coñeza ben a zona», explica. Para chegar a esta paraxe -continúa Díaz- hai que subir ata as rocas coñecidas como Penas dá Escrita e desviarse por unha cabeceira do val no que se atopa o boque camiñando uns cen metros a través dun terreo cuberto de brezo. «Despois é preciso andar pola pendente movéndose en zigzag con moito coidado e vendo os grupos de \ polos que hai que pasar», indica. O percorrido segue o curso dun arroio que descende polo val, marchando cara a unha pista que baixa a Paderne. Os \ hai que ilos localizando de lonxe nos claros do bosque.

Fonte: La voz de Galicia

Organizacións ecoloxistas piden á Xunta que remate coa caza de aves en perigo de extinción en Galicia

/en /

 A Conícola (Vanellus vanellus) e a agacha (Gallinago Gallinago) poden cazarse malia estar incuídas no Catálogo Galego de Especies Amenzadas con “En perigo de extinción”.

Na xuntanza do Comité Galego de Caza celebrada o pasado 21 de marzo, o representante das organizacións ecoloxistas pedíu á Xunta que prohiba a caza da avefría ou conícora (Vanellus vanellus) e da becacina ou agacha (Gallinago gallinago), en Galiza a partires da vindeira tempada 2014-15, alomenos ata que se aproben os respectivos “plans de recuperación” obrigatorios por lei para estas especies.

O Catálogo Galego de Especies Ameazadas (Decreto 88/2007) considera “En perigo de extinción” ás poboacións reprodutoras de conícora (Vanellus vanellus) e agacha (Gallinago gallinago), debido a que a súa “supervivencia é pouco probable se os factores causantes da súa actual situación seguen actuando” e débense elaborar os correspondentes “plans de recuperación” destas dúas especies.

Malia á grave ameaza da extinción e ao descoñecemento dos movementos dispersivos e migratorios das poboacións reprodutoras galegas, tanto a conícora (Vanellus vanellus) como a agacha (Gallinago gallinago) considéranse especies cazables durante a tempada cinexética en Galiza (só as poboacións non nidificantes) polo que existe o risco de que exemplares reprodutores, xa que logo considerados “en perigo de extinción”, sexan abatidos durante a tempada de caza.

En Europa, a tendencia dende 1980 amosa que as poboacións de conícora (Vanellus vanellus) e agacha (Gallinago gallinago) están a sufrir un declive moderado e estatísticamente significativo, baseado nos datos provisionais para 21 paises nos que se avalían as tendencias poboacionais das aves comúns (BirdLife International, 2014)

Se ben a meirande parte das poboacións de conícora (Vanellus vanellus) son completamente migratorias, algunhas poboacións reprodutoras nas rexións máis temperadas son sedentarias (del Hoyo et al. 1996), polo que existe un risco certo de que durante a tempada de caza en Galiza se abatan conícoras que poderían tentar a cría. A información dispoñible para a agacha (Gallinago gallinago) non permite confirmar ou desbotar esta posibilidade polo que, en aplicación do principio de precaución, tamén debería vedarse.

A población global de conícora (Vanellus vanellus) está concentrada en Europa onde as poboacións reprodutoras eran bastante estables ata 1990, pero dende entón a especie sufriu un forte declive (maior do 30%). En consecuencia, a nivel europeo, esta especie que previamente gozaba dun estatus “seguro” agora está clasificada como “vulnerable” (European Commision 2009). A conícora (Vanellus vanellus) só se caza en Francia, España, Italia, Malta e Grecia e a caza considérase como unha ameaza de nivel medio (European Commision 2009).

Fonte: Sociedade Galega de Historia Natural.

Segue aumentando o consumo de produtos ecolóxicos en Galicia

/en /

Malia a crise, o consumo de produtos ecolóxicos en Galicia segue medrando. Así se desprende do 2º Barómetro
 “Percepción e consumo de alimentos ecolóxicos en Galicia 2013” realizado polo Consello Regulador da Agricultura Ecolóxica de Galicia (CRAEGA) e que se presentou onte na Coruña.

Así,  en 2013 medrou a porcentaxe dos que levan máis de tres anos consumíndoos: en 2010 -ano no que se fixo o primeiro barómetro- eran un 40% dos consumidores de produtos ecolóxicos e en 2013 subiu a un 60%. “Quen empeza a consumilos queda prendado e non abandona”. O 20% deste consumidores incluso aumentou o seu gasto neles.

Consumimos produtos ecolóxicos pola nosa saúde

Preguntados polo principal motivo para comezar ou seguir consumindo alimentos ecolóxicos, para a maioría dos enquisados a resposta foi “por saúde, por evitar pesticidas e produtos químicos” . O máis habitual é que o produto co que comeze o consumo destes alimentos sexan vexetais, froitas e derivados lácteos, de feito en Galicia prodúcense as tres cuartas partes do leite ecolóxico de toda España.

O traballo, realizado mediante enquisa telefónica  a 1.139 persoas entre o 14 de outubro de 2013 e o 13 de novembro, amosa que a día de hoxe o 92% dos galegos coñecen ou ouviron falar dos alimentos ecolóxicos, cando esa cifra era no 2010 dun 73%.

En canto ao criterio empregado para mercar un alimento de calquera tipo, máis do 80% dos enquisados dixo mercalo pola súa calidade

Con que asociamos os alimentos ecolóxicos?

Preto dun 80% dos galegos dí que son produtos que non usan pesticidas químicos, un 70% di que non teñen aditivos nin colorantes, e o 55% coida que son máis naturais. A cuarta característica coa que se asocian é o prezo, un 35% afirman que son “máis caros”. “Os custos de produción encarecen alguns produtos pero noutros casos non é certo, hai produtos certificados no noso consello que son competitivos cos convencionais, como a sidra.  Os custos débense a que non empregamos  substancias que aceleren os crecemento das prantas nin dos animais, as gandeirías son producións extensivas con máis tempo e terreo para pastar. A calidade ten un prezo, pero o certo é que vai subindo o número de consumidores e produtos certificados no Consello”. A produción ecolóxica certificada medrou de media nestes últimos anos un 7%.

Os galegos reclaman máis presenza de produtos ecolóxicos nos establecementos de alimentación

No relativo ao punto de compra, detéctase unha baixada de dez puntos na compra nas grandes superficies subindo un pouco as tendas especializadas, pero aínda así case un 60% merca en grandes espazos se ben en relación á variedade de alimentos ecolóxicos ofrecida polos establecementos de alimentación o 66,8% dos galegos coida que é escasa, “é unha asignatura pendente, temos que tratar de ofrecer máis gama”. Tamén hai que destacar outro dato deste segundo barómetro: existen un 26,3% de marcas brancas de produtos ecolóxicos.  “A gran distribución viu que había un nicho grande de mercado”.

O 70% da producción ecolóxica de Galicia expórtase

O 71,6% dos enquisados nunca consumiu estes alimentos nun restaurante. Por iso o Consello traballa nunha campaña de promoción cos restauradores. “Xa temos en Galicia preto de 20 que ofrecen un menu ecolóxico completo, unha demanda que nos facía o sector, que quería diferenciarse e innovar”. En canto á confianza na certificación, máis do 75% confían “moito ou bastante”  nela, “o cal é moi importante para nós, que valoren o traballo que se está facendo no Consello Regulador de Agricultura Ecolóxica”,  no que hai inscritos preto de 700 produtores entre persoas xurídicas e empresas e cuxos produtos expórtanse nun 70% fóra da nosa Comunidade.

Fonte: Galicia Confidencial

Foto

A Xunta paralisa SOS Monte Pindo coa ameaza de sancións

/en /

Nin fan, nin deixan facer. A Xunta púxose en contacto con nós a través da Xefa do Distrito Forestal V, Sara Romero, para ordenarnos que paralisemos inmediatamente as accións de voluntariado de SOS Monte Pindo. O argumento é que o Monte Pindo “non é de todos”, senón da Xunta, porque existe un contrato nese sentido polo que todas as actuacións que se fagan teñen que contar coa súa autorización. Para a xefa de distrito, a situación é a mesma que “se entramos no seu piso a pintar”, e denunciou que utilicemosárbores de viveiro, cousa que é falsa pois recollémos todos os exemplares en bosques naturais da contorna a excepción de doce ameneiros cedidos por convenio co CSIC, certificados xeneticamente e que non plantamos no monte senón no chan de Carnota para que se aclimaten antes de transplantalas ao seu emprazamento definitivo.

As parcelas nas que temos actuado son titularidade do Concello de Carnota e da Comunidade de Montes de Caldebarcos, que non só autorizan senón que están a colaborar co proxecto. O suposto convenio ao que se refire delegaría na Xunta a xestión deste espazo, cuns resultados tan desastrosos que as consecuencias saltan á vista. Despois de anos sen apenas facer ningunha actuación, o deterioro e abandono do Olimpo Celta era tan acuciante que en setembro ardeu na súa totalidade, a pesar de que existía unha asociación que levaba anos solicitando implacablemente actuacións e medidas de protección. Ademais, nin o lume espertou unha Xunta que ignorou todos os avisos das previsíbeis escorrentías de lodos contaminantes que finalmente acabaron producíndose, afectando a bancos marisqueiros, o que obrigou á sociedade civil a tomar a iniciativa cun proveitoso proxecto de voluntariado que agora a Xunta intenta destruír. Ademais, non se pode dicir precisamente que a Asociación non tentara pedir permisos: ao igual que o Concello de Carnota, temos varias reunións solicitadas coa Xunta antes e despois do incendio para falar do que facer neste espazo, o que pasa é que nunca foron respondidas. Malamente pode consensuarse nada con quen se nega a recibirte e falar contigo.

Por todo, a Asociación Monte Pindo vese obrigada a tomar a dolorosísima decisión de paralisar indefinidamente SOS Monte Pindo ante a ameaza de que se presenten axentes na próxima acción de voluntariado (prevista para a vindeira fin de semana) para formalizar denuncias, situación á que non imos expoñer nin ao voluntariado -que abondo esforzo fai con vir a botarnos unha man- nin á propia Asociación que non conta con recursos para facerlle fronte a unha posíbel avalancha de multas.

O Concello de Carnota e a Asociación Monte Pindo Parque Natural estudan que medidas adoptar para poder continuar os traballos, e queremos trasladar unha mensaxe de tranquilidade a quen xa traballou na zona. O propio alcalde Ramón Noceda xa nos expresou a súa solidariedade e disposición a facerse responsábel no caso de que finalmente a Xunta decida emprender accións legais contra o voluntariado.

Asi mesmo, queremos denunciar a crecente persecución política á que nos vemos sometidos por parte do actual goberno da Xunta. Nunca nada malo lles fixemos, só lles pedimos que cumpran co seu cometido, e que se non queren facelo, que cando menos se aparten e non molesten. Non merecemos que despois de tres anos esixindo que declaren dunha vez o Parque Natural, o PP siga inmóbil. Non merecemos que cando pedimos actuacións urxentes para evitar as temidas riadas o PP se ría de nós facendo espectáculos televisivos na zona para simular que fan algo. Non merecemos que cando no Parlamento se piden actuacións e compensacións económicas no Parlamento para os veciños afectados, o PP diga que os veciños non as queren. Non merecemos que cando empezamos a falar de voluntariado, o PP contraataque cun voluntariado máis simbólico que real. Non merecemos que agora que está a agromar realmente a xenerosidade e solidariedade do noso pobo para recuperar o seu Olimpo Celta, veña agora o PP a poñernos paus nas rodas.

Pola parte positiva queda o bo traballo feito durante as dúas fins de semana consecutivas que leva o proxecto en marcha, e que se saldou coa participación dun total de 55 voluntarias e voluntarios, a plantación de 2500 castiñeiros e 1050 carballos, e o tratamento de 5,73 hectáreas con gramíneas de crecemento rápido para agarrar a terra e evitar as riadas de cinzas. Iso xa non o poderán evitar.

Lamentamos vernos involucrados nesta dantesca situación e agradecemos sinceiramente a xenerosidade das case cen persoas que xa se inscribiron para traballar altruistamente en SOS Monte Pindo, e moi especialmente a profesorado, nenas e nenos do CEIP Santa Eulalia de Dumbría que tiñan previsto participar na seguinte acción de voluntariado, que polo momento non poderá realizarse. A forza do noso amor non será inútil.

Fonte: Asociación Monte Pindo Parque Natural

Resposta do Valedor do Pobo ás queixas polo proxecto mineiro de Corcoesto

/en /

SGHN ven de recibir a resposta do Valedor do Pobo respecto ás 628 queixas que recibiu (incluida a de SGHN) relativas a diferentes aspectos do proxecto de explotación mineira de Corcoesto. Un dos paragrafos máis trascendentais é o que se inclúe na páxina 4: “A través de manifestacións en sede parlamentaria coñecemos que a administración finalmente rexeitou o proxecto, … e dado o rexeitamento global do proxecto, este ten como consecuencia que decaían todos os actos de trámite do mesmo, entre eles a avaliación ambiental”.

Xa que logo, caso de concretarse finalmente nunha resolución oficial firme as “manifestacións en sede parlamentaria” do Presidente da Xunta de Galicia durante o debate do Estado da Autonomía, quedaría automáticamente anulada a Declaración de Impacto Ambiental positiva do proxecto, como ven reclamando insistentemente SGHN dende que se fixo pública hai 10 meses.

Sobre o arsénico

“Así pois, sendo acertada -e concordante cos estudos- a afirmación da Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas de que a orixe do arsénico é natural, no entanto debe tamén afirmarse que a actividade mineira e os procesos de explotación non resultan neutros a estes efectos, senón que aumentan os niveis dispoñibles… resultaba unha obriga derivada do principio de prevención que, antes dunha eventual aprobación -o que agora se descarta-, se determinaran con exactitude as posibles relacións de causa e efecto entre as concentracións de arsénico e a anterior explotación.”

“Relacionado coa presenza de arsénico … Aínda de non coñecerse a relación causa-efecto entre a actividade mineira e a contaminación, o feito indiciario da súa coincidencia debería obrigar a facer efectivo o principio de precaución para o caso de continuar a tramitación -cousa que, como vernos, non sucede-, de tal forma que se estude adecuadamente o sucedido e se asegure que se adoptan medidas adecuadas, cousa que non se aclaraba”.

Sobre o cianuro

“…á hora de avaliar as moitas queixas recibidas o Valedor do Pobo tivo moi presente a resolución [do Parlamenteo Europeo sobre a prohibición do cianuro], dada a natureza parlamentaria desta institución. Sería conveniente que se examine e resolva sobre a proposta, a prohibición do cianuro.”

Sobre a avaliación ambiental e a autorización ambiental integrada

Ao contrario do feito pola Xunta de Galicia, “A tramitación simultánea é a práctica mais adecuada”.

Sobre a afectación a zona ambientalmente protexida

“A afectación, aínda que sexa indirecta ou posible, de zonas ambientalmente protexidas (neste caso L1C e ZEPA) debería ser obxecto de avaliación específica; debería constar de forma expresa que se acredita o plus de protección que require a circunstancia.”

Sobre as consecuencias do proxecto nos sectores económicos da zona

“…debería terse valorado a incidencia nas persoas afectadas, non só nos aspectos sanitarios ou estritamente ambientais, senón en calquera dos ordes da súa vida, entre os que se atopan de forma destacada o social e o económico, que resultan inseparables dos demais, como se desprende do texto legal citado.”

Sobre a protección do patrimonio cultural

“A través dunha queixa (0/2122/12) confirmouse que o estudo arqueolóxico achegado pola empresa era antigo… Os estudos posteriores non emendan o defecto que supón a carencia do estudo de impacto, que saíu a información pública sen incluír unha parte preceptiva de forma adecuada. Por esa razón formulamos unha recomendación para que se esixa que o previo estudo teña o contido legalmente establecido, de tal forma que cando saia a información pública se atope completo; e que, para tratar os efectos do estudo incompleto coñecido na queixa, se avalíen as consecuencias xurídicas do tratado.”

Máis información en www.sghn.org

A Xunta detecta decenas de carballos ananos no Pindo

/en /

O carballo anano (quercus lusitanica), especie protexida que tiña no Pindo o seu único hábitat en todo o norte peninsular, sobreviviu á furia das chamas que arrasaron o vello Olimpo celta. Fontes da Xunta informaron de que «xa están a brotar» decenas de exemplares, segundo puideron constatar axentes de campo do servizo de Conservación da Natureza que tomaron varias fotos dos retoños. O director do Centro de Investigación de Lourizán, José Antonio Vega, explicou que este fenómeno é posible porque o carballo anano ten unha gran capacidade de rebrotar desde a cepa. Durante a primavera acumula gran cantidade de hidratos e se é destruída a planta externa polo lume, necesita sacar follas na superficie para manter a vida a través da fotosíntesis.

Na Xunta opinan, así mesmo, que tanto a temperatura que fixo estes días como o réxime de choivas suaves « permitiron que o chan forme unha costra en lugar de sufrir arrastres». Deste xeito déronse as condicións idóneas para que salga á superficie.

Mentres, no Pindo continuarán durante varios días os labores de aplicación de palla sobre a zona queimada. «Hai que protexer o chan porque é o ben máis sensible», di José Antonio Vega . O desenvolvemento dos traballos dependerá das condicións meteorolóxicas.

Máis información sobre os carballos en: Guía das árbores de Galicia e O carballo.

Fonte: La Voz de Galicia

‘Conservando as nosas dunas’ premiado polo Ministerio de Medio Ambiente por segundo ano

/en /

A Fundación Biodiversidad do Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente seleccionou por segundo ano consecutivo o programa ‘Conservando as nosas dunas’ no marco da iniciativa Playas, voluntariado y custodia del territorio.

Este proxecto de ADEGA é un programa de voluntariado ambiental para a eliminación da flora exótica invasora nas praias galegas. Ademais de seguir divulgando a problemática das especies invasoras, e a importancia de conservar os ecosistemas dunares, esta acción ten por obxectivo “aumentar a concienciación cidadá, divulgar e promover iniciativas de custodia litoral, facilitando ferramentas de conservación”, segundo a organización ecoloxista. Outros dos obxectivos é acadar un mellor estado ecolóxico dos ecosistemas dunares.

Precisamente, o pasado 18 de xullo realizáronse actuacións de eliminación de flora invasora no concello de Porto do Son dando continuidade aos traballos realizados na mesma iniciativa no 2012, e na iniciativa ‘Móllate polos humidais’ en 2011. ADEGA  e este concello teñen firmado un convenio de Custodia do litoral para a preservación dos valores naturais deste concello.

Nova xornada de voluntariado

A segunda xornada de voluntariado celebrarase este xoves, 10 de outubro, na praia da Corna (Pobra do Caramiñal), onde realizaremos un ano máis labores de eliminación de flora exótica invasora e recollida de lixo. “Esta praia ten un ecosistema dunar ben conservado mais conta con numerosas ameazas que poñen en perigo  tanto a flora como a fauna”, apunta ADEGA. Este é un dos poucos lugares da nosa costa onde se pode atopar píllara das dunas (Charadrius alexandrinus), especie que se atopa en estado vulnerable en Galicia.

Esta organización ecoloxista xa realizou o pasado ano unha campaña divulgativa sobre o valor deste ecosistema e a necesidade de protección da píllara das dunas, dentro do proxecto Conservando as nosas dunas.  Para participar é preciso inscribirse. Son actividades gratuítas onde o voluntariado contará con seguro de accidentes, transporte e comida. Máis info en:  ramses@adega.info.

Fonte: GC

Poderiamos estar ante a extinción do carballo anano en Galicia?

/en , , /

A grande importancia botánica do Monte Pindo reside na existencia dunha poboación relicta de Quercus lusitanica (antigo Q. fructicosa) descrita por Lamarck  e que recibe o nome de carballo anano ou caxigo.  Esta especie ten unha curiosa distribución, na metade sur de Portugal, SO de Andalucia e N de África e conta cunha única  poboación en Galicia, nos montes do Pindo. Constutúe polo tanto, un endemismo ibérico occidental norafricano

Conseguirá sobrevivir á queima? deixamos neste artigo a descripción de Henrique Niño Ricoi e os debuxos de Calros Silvar para o coñecemento da especie, todo un símbolo nun monte que tamén o é.

Quercus lusitanica Lam. Quercus fruticosa Brot., Quercus humilis Lam.carballo anano, caxigo lusitanicus: de Lusitania, porque abunda en Portugal.

Arbusto estolonífero monoico que non pasa de 1 m de altura. Raíces estoloníferas. Caules delgados e flexuosos. Cortiza cinsenta-abrancazada e lisa. Copa irregular. Follas de 2,5-12 x 1,2-5 cm, marcescentes, simples, alternas, case coriáceas, obovadas ou elípticas, provistas dun curto pecíolo de 1,5-3 mm, co bordo lobulado-dentado na parte superior, enteiro na inferior, cor verde escura e lustrosas na face, cinsentas e tomentosas no envés.

Flores unisexuais, coa envolta floral sepaloide de lóbulos obtusos e pubescentes, as masculinas cun número variábel de estames (6-12), agrupadas en amentos de 3-5 cm, colgantes e interrompidos. As femininas con ovario ínfero provisto de estilos curtos e erectos e estigmas grosos, situadas no interior dun involucro formado por numerosas escamas.

Florece entre abril e maio. A polinización é anemógama.O froito é un aquenio de 10-16 x 8-12 mm, sentado ou con pedúnculo de até 15 mm, cor castaña. Cúpula de 7-12 x 10-18 mm, con escamas lousadas. Madura en outono.

Orixinaria da Península Ibérica e Marrocos. Habita en piñeirais e matogueiras sobre solos areosos en climas temperados. As citas galegas refírense todas a un pequeno grupo atopado no Monte do Pindo (Carnota).

(Fonte: Guía das árbores de Galicia, Baía edicións)

O Monte Pindo, devastado polo incendio que arrasou 2.200 hectáreas

/en , /

O lume foi controlado este sábado, despois de arder durante catro días. A Asociación Monte Pindo Parque Natural convocou para o sábado 28 deste mes tres “marchas verdes” eivindicativas con destino na Moa, o pico máis alto das montañas.

O incendio que queimou case a totalidade do Monte Pindo, e cruzou o río Xallas para cercar Ou Ezaro, foi controlado ás 18.54 horas deste sábado, despois de que poucas horas antes desactivásese a alerta de nivel 1, segundo informou a Consellería de Medio Rural e do Mar, tras arrasar unhas 2.200 hectáreas. O feito de que o vento perdese forza e un lixeiro orballo axudaron aos numerosos medios desprazados ao lugar a apagar as chamas. O aspecto das montañas tras o lume é desolador (ver galería de fotos). Unha negrura lastimosa e ferinte cobre o que antes era pedra clara salpicada de fermosa vexetación verde. A imaxe dos montes nas parroquias de Panchés e Caldebarcos é estremecedora: até a terra está queimada, desde a montaña ao mar. Tamén Quilmas, Ou Pindo e Ou Ézaro sufriron a virulencia das chamas, e neste último lugar, do concello de Dumbría, correu grave risco a central eléctrica de Electra do Jallas, á beira da catarata.

O incendio, o máis grave de Galicia este ano, destuyó unha paraxe única para o que se solicitaba a declaración de parque natural. A Asociación Monte Pindo Parque Natural convocou para o sábado día 28 deste mes tres “marchas verdes” que partirán simultaneamente ás 11:00 horas desde a Praza dá Solaina (Ou Pindo, Carnota), o Supermercado As Cruces (Caldebarcos, Carnota) e da área Recreativa do Fieiro (Mazaricos) para atoparse finalmente na Laxe dá Moa, no máis alto do Monte Pindo. Trátase dunha marcha reivindicativa para recuperar o verde do Monte Pindo: “do negro ao verde”, di o slogan.

Na zona do lume estiveron na mañá deste sábado a conselleira de Medio Rural e do Mar, Rosa Quintana, e o vicepresidente, Alfonso Rueda, quen garantiu que se redobrarán os esforzos” para deter aos incendiarios.

Ao redor de medio centenar de vivendas tiveron que ser desaloxadas na parroquia de Ou Ézaro, en Dumbría (A Coruña), tras ser afectadas as chamas que atacaron ao monte Pindo, no concello de Carnota e que na pasada xornada atravesaron o río Xallas até alcanzar a contorna da fervenza de Ou Ézaro, outra paraxe natural galego de gran valor ambiental.

“UNHA GUERRA”

“Parece a guerra”, dicían algúns veciños da parroquia carnotá de Ou Pindo ante o despregamento de medios de loita contra o lume aos pés das súas vivendas. Helicópteros cuspindo brigadistas na area da praia, avións sobrevoando constantemente o fume denso e homes e mulleres partíndose o peito, abrindo trochas e combatendo o lume co lume a poucos metros das casas, para salvalas das chamas.

Os veciños comentaron que nunca viran unhas chamas tan altas, tan poderosas. Nalgunhas zonas superan a altura das propias casas. Algúns tiveron que usar máscaras e todos tiveron metido o medo en elc corpo. Moitos deles non puideron durmir as últimas noites pola preocupación de ter as chamas tan preto das súas casas.

Moitos medios antiincendios foron desprazados a Ou Pindo para tratar de frear o desastre: No seu control traballaron 2 técnicos, 57 axentes forestais, 102 brigadas, 51 motobombas, 1 pa, 13 helicópteros e 8 avións. Tamén traballaron na zona efectivos da UME. A pesar do enorme esforzo, ao Monte Pindo volveu a ser devastado. Sete anos despois dos grandes incendios, o lume volve a destruír unha enorme riqueza paisaxística e unha reserva natural destacada, con centos de especies zoológicas catalogadas e flora distinguida. Máis de 1.600 hectáreas de monte arrasadas. Un desastre.

RESUMO DE INCENDIOS (DATOS DO DOMINGO)

A Consellería do medio Rural e do Mar informa da situación actual dos incendios forestais que superan as 20 hectáreas na Comunidade galega.

Un novo incendio foi declarado ás 23.02 horas deste sábado na parroquia de Peitieiros, en Gondomar (Pontevedra) e que permanece activo tras arrasar unhas 20 hectáreas. No seu control traballan cinco axentes, dez brigadas, 11 motobombas e dúas pas.

Confirmouno a Consellería de Medio Rural e do Mar, que tamén informou de que está extinguido desde as 22.50 horas deste sábado outro incendio iniciado nas inmediacións da Serra do Galiñeiro, na parroqua de Vincios, tamén en Gondomar.

O lume iniciouse ás 1.30 horas do mesmo día e, segundo as últimas estimacións provisionais, que se confirmarán tras o parametrizado, a superficie afectada sitúase nas 28 hectáreas. No seu control traballaron seis axentes forestais, 19 brigadas, sete motobombas, unha pa, tres helicópteros e dous avións.

Por outra banda, os incendios de maior entidade que afectan á comunidade permanecen controlados desde este sábado. É o caso do que afectou a monte Pindo, en Carnota, que atravesou o Xallas e obrigou a desaloxar na madrugada do venres para o sábado medio centenar de vivendas.

O incendio, declarado ás 21.37 horas do mércores, foi controlado ás 18.54 horas do sábado e é o que afectou a unha maior superficie: 2.200 hectáreas. Contra as súas chamas loitaron dous técnicos, 65 axentes forestais, 104 brigadas, 56 motobombas, unha pa, 13 helicópteros e oito avións, así como efectivos da UME.

Por outra banda, o lume que se iniciou en Negreira o mércores, na parroquia de Liñaio, permanece controlado desde as 8.48 deste sábado.

A superficie afectada, segundo as estimacións provisionais, que se confirmarán tras o parametrizado, é de 663 hectáreas. Nos traballos de extinción participaron un técnico, 13 axentes forestais, 33 brigadas, 14 motobombas, sete pas, nove avións e seis helicópteros. Sumáronse tamén efectivos da UME.

Sen saír da provincia da Coruña, en Porto do Son, parroquia de Ribasieira, permanece controlado desde as 8.41 horas deste sábado outro incendio que, segundo as estimacións provisionais, afectou a 325 hectáreas. Na súa extinción traballan dous técnicos, 20 axentes forestais, 39 brigadas, 20 motobombas, catro pas, cinco helicópteros e catro avións.

Imaxe da devastación na aba do Monte Pindo na zona da localidade carnotá de Panchés – FOTO: X.C.

Fonte: GaliciaHoxe.com

O lume arrasa a riqueza natural e paisaxística do monte Pind

/en , /

As chamas afectaron a especies endémicas como o carballo anano
O Pai Sarmiento, Otero Pedrayo e unha extensa relación de personalidades históricas de Galicia elevaron á categoría de mitológico ao monte Pindo, unanimemente cualificado como o Olimpo Celta. Onte pola noite, todo indicio de fauna e flora desta paraxe polo que, desde hai anos, loitan pola súa declaración de parque natural, sucumbira ao lume, e o peculiar ton rosado das súas pedras volveuse gris. A catástrofe empezou a fraguarse o mércores sobre as 21.30 horas na Cima Darca, paraxe forestal que marca os límites de Carnota e Mazaricos, e a medianoite seguía activo, aproximándose ás 2.000 hectáreas calcinadas. Só entre o mediodía do mércores e a noite do xoves, en apenas 34 horas, en Galicia arderon unhas 3.000 hectáreas, segundo datos oficiais.
Algúns testemuños aseguran que o lume comezou en dous focos a ambos os dous lados da pista que leva ao cume, e foi alentado por un forte vento do nordeste, que atopou abundante foresta, agreste e moi seca, para avanzar descontrolado sen que nada puidesen facer as cisternas e cuadrillas que chegaron ao pouco.
As chamas propagáronse polas ladeiras deste espazo, dentro da Rede Natura e que conta con 650 especies catalogadas, entre elas o carballo anano, que era única no mundo e que foi afectada as chamas.
O epicentro da traxedia viviuse de madrugada nos lugares de Panchés e A Curra, cuxos veciños foron os primeiros en sentir a calor do lume nas súas caras e casas, en cuxas xanelas derretidas constatábase onte pola mañá as altas temperaturas que se rexistraron.
A rapidez do lume fixo tensa e larga a noite aos residentes tanto das aldeas afectadas como doutras próximas que vían como as chamas se achegaban ameazantes pola cima do monte a Cabanude e Ou Lugariño; por unha banda, a Cornido, San Cibrán e Valdebois; pola costa, a Caldebarcos e Quilmas; xa ao amencer, á propia vila de Ou Pindo.
O lume afectou as instalacións de electricidade e telefonía, o que deixou sen servizo durante horas aos municipios da comarca de Muros e causou trastornos noutros próximos.
A asociación Monte Pindo Parque Natural culpou do desastre ao desinterese da Xunta por protexer a paraxe, polo que pide dimisións e convocou unha manifestación en Santiago de Compostela para o 6 de outubro.

Fonte: La voz de Galicia

Fotografía Simón Balvis