Entradas

ADEGA-Lugo inicia o seu programa de roteiros

/en /

Este domingo, 11 de novembro, ADEGA-Lugo inicia o seu programa de roteiros, adicado á Galiza Máxica, co seu xa tradicional roteiro inaugural pola Serra do Courel. O Apalpador será a figura mítica sobre a que se vertebre a ruta, xa que andaremos polos camiños que o carboeiro transita polo Nadal, cando baixa dos cumes da súa serra nai até os vales para apalpar as barrigas das crianzas.

Roteiro de 10 quilómetros, de dificultade media para a xente habituada a andar. Comeza en Savane (Seoane) e remata na aldea de Ferreirós de Abaixo, no bar O Pontón, onde celebraremos o magosto. O treito máis difícil, de 3 quilómetros de longo, estará entre o paso do río Pequeno (km 2) e o Castro de Brío (km 4); que salva unha diferenza de altitude de 300 metros. Aínda así, subiremos moi amodiño e axudándonos entre todas e todos. Logo do castro, o roteiro é todo cara baixo até as inmediacións de Ferreirós.

RESERVA DE PRAZA.
 As persoas interesadas en participar deberán reservar praza chamando con antelación ao 679113718 ou 9822402299.
 O bus sairá de diante da Facultade de Formación do Profesorado de Lugo (antigo Maxisterio) ás 9 horas da mañá.

PREZOS

Xeral: 15 €

Estudantes/ parados/as: 12 €

Socios/as: 10 €

Menores de 17 anos: 5 €

Leva roupa e calzado axeitados e comida para o camiño. O bo humor é cousa de todos/as.

Descarga aquí o PROGRAMA DE ROTEIROS 2012-2013

Novas talas de eucalipto afectan un castro protexido

/en /

Adega e Mariñapatrimonio denunciaron perante o Servizo de Patrimonio da Xunta os posibles danos ocasionados pola tala do monte de eucaliptos nos Castros das Engrobias, na parroquia de San Martiño (Foz)

E é que nesta tala utilizouse maquinaria pesada sobre o xacemento e efectuáronse remocións de terra nun sector do parapeto, accións que puideron afectar o xacemento, protexido pola lei de Patrimonio. “A día de hoxe non se teñen feito labores de repoboación sobre o xacemento que, como é sabido, utilizarían maquinaria pesada e efectuaríanse remocións de terra  que provocarían a destrución do xacemento”, denuncian estas asociacións.

Actuar con dilixencia

Por iso, instan ao Servizo de Patrimonio para que actúen con dilixencia e, conforme recolle a Lei de Patrimonio,  eviten que a repoboación e a utilización de maquinaria pesada, causen danos neste ben patrimonial.

“Lamentamos unha vez máis estas agresións ao noso patrimonio e, asemade, lamentamos os prexuízos que ocasionan aos propietarios a falta dunha política axeitada que garanta a protección e conservación do patrimonio cultural”, conclúen.

Fonte: Galicia Confidencial

Foto: Castros – Engrobias (San Martiño-Foz-Lugo)

Galicia é a última de España na Rede Natura

/en /

Co verde que é Galicia e tan só o 11,88 por cento da súa superficie forma parte da Rede Natura 2000. Pouco máis do seu terreo, o 12,88%, é espazo protexido. Eses son os datos do último anuario do Ministerio de Agricultura e Medio Ambiente a decembro de 2011, e sitúan a Galicia como a comunidade autónoma que, en relación ao seu tamaño, ten menos superficie que forme parte da rede. Só a cidade autónoma de Melilla lle gana nestes termos.

Natura 2000 é o principal instrumento para a conservación da natureza na Unión Europea e protexe as especies e os hábitats máis ameazados, evitando a perda de biodiversidade ocasionada polo impacto do home.

Fonte: El Correo Gallego

SAÍDA á SERRA DO XISTRAL

/en /

A Delegación de As Mariñas da Sociedade Galega de Historia Natural vén organizando dende hai varios anos saídas a lugares de interese ambiental. O próximo 10 de xuño será a Serra do Xistral o obxectivo da andaina. Manuel Rodríguez Guitián, pofesor de botánica da USC vai ser o monitor que desvele os segredos deste contorno de alto valor ecolóxico.

A saída efectúase dende Sada (á porta do IES Isaac Díaz Pardo) ás 10 a.m. E a data tope para se apuntar é o próximo xoves 7. Pódese facer vía sms no 686 143 143 ou no enderezo-e asmarinhas@sghn.org.

Máis información no PDF

Foto: Turgalicia

Día Mundial do Medio Ambiente

/en /

Cada 5 de xuño desde 1972 celébrase o Día mundial do Medio Ambiente. A data foi establecida pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas, na Conferencia de Estocolmo, co Medio Humano coma tema principal. O mesmo día, a Asemblea Xeral da ONU aprobou tamén a creación do Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente (PNUMA).

A través do Día Mundial do Medio Ambiente a ONU tenta sensibilizar á opinión mundial con respecto ás problemáticas ambientais, intensificando a atención e a acción política e co obxectivo principal de motivar ás persoas para que se transformen en axentes activos do desenvolvemento sostible e equitativo; promover o papel fundamental das comunidades no cambio de actitude cara os temas ambientais, e fomentar a cooperación e solidariedade entre os países, para garantir así que tódalas as persoas e as nacións podan gozar dun futuro prospero e seguro.

O Día mundial do Medio Ambiente da pé á realización de múltiples actividades: concentracións, concertos, actividades escolares, plantacións de árbores, campañas de reciclaxe e de limpeza, entre outras moitas.

Alén máis, é un suceso que desperta o interese da prensa e os medios audiovisuais acerca do ambiente e que leva á celebración de múltiples actividades.

A celebración é unha oportunidade de asinar ou ratificar convenios internacionais e, ás veces, establecer estruturas gobernamentais permanentes relacionadas co manexo ambiental e a planificación económica.

A desforestación os Desertos e a Desertización , o Desxeo ou a consecución dunha economía baixa en carbono, foron algúns dos temas tratados neste evento ao longo dos anos… por desgracia non faltan motivos para continuar a celebralo e a demandar a atención dos organismos públicos, dos gobernos e da poboación en xeral, sobre cuestións vitais para a subsistencia do planeta e de cantos nel habitamos.

A conciencia real dos problemas ambientais e a nosa aportación para eliminalos ou amortecelos é fundamental: a nosa actitude diaria, a presión que exerzamos para que se tomen en consideración os problemas e se aporten solucións efectivas e duradeiras por parte dos nosos gobernantes, fará posible que o mundo siga a ser habitable. Un dia de conmemoración semella algo fútil, pero menos é nada: aproveitémolo para deixarnos ouvír e actuar, reivindicando accións concretas, solucións reais, fondos para solventar os problemas: é moito máis importante que salvar os beneficios dos banqueiros.

 Texto: Calros Silvar

O rural que queremos

/en /

Para este sábado, día 2 de xuño, está programada a xornada “O rural que queremos. Experiencias e propostas para a súa custodia e posta en valor”, na Casa de Cultura do Salgueiral en Bora (Pontevedra). O obxectivo dos organizadores é crear un espazo de encontro, de diálogo e de exposición da diversidade de axentes que están contribuíndo a activar, ó tempo que conservar, os recursos específicos do mundo rural.

Fragas do Mandeo, como entidade de custodia do territorio para a conservación da natureza de As Mariñas, está invitada a expoñe-la súa traxectoria e experiencia, introducindo ós asistentes na realidade da custodia do territorio como un instrumento para conserva-la biodiversidade local e axudar a dinamizar o mundo rural.

A empresa Hifas da Terra  estará representada polo seu director da área de medio ambiente, que terá ocasión de comentar como a micoloxía ofrece un recurso sostible na explotación dos bosques.

Amigos da Terra aproveitará para relatar a extensa experiencia do Centro de Educación Ambiental de As Corcerizas (San Mamede, Ourense), no que demostran alternativas para os problemas ambientais.

A cooperativa de mulleres Ancares de Meu contará a súa experiencia como iniciativa empresarial no mundo do tempo libre e das rutas ambientais nos Ancares lucenses.

Máis información en: Aniasociocultural

Calros Silvar imparte en Oleiros un obradoiro de Técnicas básicas de debuxo da natureza

/en /

Os días 14, 15 e 16 de xuño, Calros Silvar impartirá un Obradoiro de Técnicas básicas de debuxo da natureza no Castelo de Santa Cruz, Liáns, Oleiros. O 14 e 15 de xuño o horario será de 19.00 a 21.00 horas e o sábado 16 se realizán as prácticas de campo en horario de 10.00 a 14.00. As prazas son limitadas.

Os obxectivos que se pretenden son os seguintes:

  • Coñecer as técnicas básicas específicas do bosquexo de campo.
  • Capacitar aos asistentes para realizar apontamentos do natural.

 

Cartaz do Obradoiro Técnicas básicas de debuxo da natureza

O conxunto do ecoloxismo galego reclama a liberación do tiburón do Museo do Mar de Galicia en Vigo

/en /

Sería o mellor acto que o Museo do Mar podería desenvolver para celebrar o día dos museos, pois a diferenza doutras especies de fauna silvestre en catividade o cazón branco do acuario vigués aínda e recuperable para a súa devolución ao medio natural.

Os colectivos ecoloxistas galegos reclaman a súa liberación ante a Consellería de Cultura da Xunta de Galicia e a dirección do Museo do Mar.

Os colectivos ecoloxistas consideran que manter en cautividade ese pequeno cazón branco non se pode xustificar nin divulgativa, nin educativa nin científicamente. Tampouco ten nada que ver ese animal co ecosistema da ría de Vigo que o acuario pretende representar. Trátase simplemente de manter en catividade a un animal silvestre co único obxectivo de servir de reclamo para o público que, na práctica, asiste a un espectáculo que o único que consigue e insensibilizarnos polo feito de degradar a un animal ate rebaixalo á categoría de adorno. Xustamente todo o contrario do que defende a Educación Ambiental e que ao final solo só acaba sendo un lamentable espectáculo que se complementa co dobre cativerio do polbo cazón, dentro do acuario e a súa vez dentro dunha caixa de metacrilato na que morrerá en catividade.

Polo tanto reclamamos á Consellería de Cultura e á dirección do Museo do Mar que poñan fin a este absurdo exemplo de maltrato animal e liberen ao cazón branco, para que poida vivir donde debe facelo, no mar, e non nunha estreita e triste peceira.

Do mesmo xeito que no seu día o Museo do Mar utilizou o confinamento nesa peceira do cazón branco como reclamo publicitario, teñen agora unha oportunidade de dignificar as súas instalacións dando un bo exemplo de auténtico compromiso coa conservación dos océanos liberando ao tiburón. Un xesto que permitiría pensar que o Museo do Mar efectivamente predica co exemplo o seu discurso conservacionista.

Asinan esta petición os colectivos ecoloxistas ADEGA, Amigos da Terra, Verdegaia, Federación Ecoloxista Galega FEG (Adega, Adenco, Asociación pola defensa da Ría Pontevedra, Asemblea do Suido, Colectivo Ecoloxista do Salnés, Coto do Frade, Guerrilleiros das Fragas, Hábitat, Luita Verde, Movemento Ecoloxista da Limia, Naturviva, Néboa, Niño do Azor, Oureol, Vaipolorío, Verbo Xido, Verdegaia, Xevale), e a Sociedade Galega de Educación Ambiental-SGEA, Sociedade Galega de Historia Natural SGHN.

Fonte: SGHN

Paseo marítimo, aves… e contaminación

/en /

A Ría do Burgo (A Coruña) foise convertendo nos últimos anos nun importante enclave para a observación das aves: ao seu abeiro acode un numeroso e variado continxente de invernantes e especies migratorias en paso, entre as que destacan, por cantidade e variedade, as limícolas e mais as gaivotas.

Especialmente na parte interna, ao longo do paseo marítimo de Culleredo, dende Fonteculler ao Burgo é doado observar nos bancos de area, canda a marea baixa, ou na pequena marisma de Acea de Ama: Gabita (Haematopus ostralegus), diversas especies de limícolas (Pilros e Pilriños, Píllaras, Mazaricos e Biluricos), ardeidas como a Garza real (Ardea cinerea), a Garzota (Egretta garcetta), a Garza mediana (Bubulcus ibis), mesmo Cullereiros (Platalea leucorodia) e unha boa variedade de anátidas (parrulos, patos, gansos), mergullóns e gaivotas, que ás veces agasallan con rarezas chegadas da outra banda do Atlántico, como a Gaivota de Delaware (Larus delawarensis), por deitar un exemplo, ou do Norte Europeo.

O Picapeixe (Alcedo athis) e o Corvo mariño real (Phalacrocorax carbo) son outros dos habituais que os observadores de aves, cada vez mais frecuentes entre os paseantes, poden anotar nos seus cadernos de campo.

Porén, non é ouro todo canto reloce e o paseo marítimo e mais a riqueza ornitolóxica, non poden ocultar que, a Ría do Burgo, arrastra de vello moitos e serios problemas: contaminación difusa por deficiencia de saneamento, episodios puntuais de vertidos de índole diversa ou o marisqueo furtivo, fan que o estado ambiental da ría non sexa o desexábel, e iso a pesar da presión social e mais das autoridades da Unión Europea, que xa puxeron data límite ao proceso de saneamento das rías galegas.

A pesares de todo as distintas administracións (Concellos, Xunta, Estado) parecen non poñerse de acordo para acometer de vez a tarefa da rexeneración da ría, que permitiría non só mellorar a calidade ambiental do contorno, cousa importante de seu, senón tamén e de rebote, a explotación racional duns recursos (marisqueo, turismo e de lecer) susceptíbeis de  reactivaren a economía local, tema nada fútil nos tempos que corren. Mais recortes mandan, xa saben.

A Plataforma para a Defensa da Ría do Burgo leva anos na leria: reclamando a atención das autoridades, o seu entendemento e coordinación para achegaren solucións a tanto abandono.

A última, que non ha ser por desgraza a derradeira, nestes días, que reclaman a inclusión dunha partida presupostaria de 2 millóns de €, cando menos, nos Orzamentos Xerais do Estado. O seu destino: o saneamento e rexeneración integral da zona, pois nada se consigna no Proxecto de Lei correspondente, nin para 2012 nin nos anos sucesivos, e isto a pesares das boas palabras, esperanzadoras e confiadas na axuda do “goberno amigo”, de certos alcaldes e mais Goberno autónomo.

Ao efecto andan a recoller sinaturas das cidadás e cidadáns que teñan a ben apoialos, así que xa saben, anímense, causas hainas, pero se cadra nin tan boas nin tan xustas… ou que lles collan tan de perto.

Plataforma para a Defensa da Ría do Burgo

Texto: Calros Silvar

Des-regulamentar, privatizar, cementar, fumigar…

/en /

Difícil escoller unha nova a destacar, cando son tantas as (malas) novas que, como espada de Damócles, penduran sobre o noso contorno ambiental: tanto o Goberno central (o ministro Arias Cañete deixou claro, na súa comparecencia parlamentar do 1 de febreiro, que o “medio ambiente” ficará supeditado ao medre económico, da man dun “relaxamento” na normativa ambiental: revisión da Lei de Costas, volta cos “trasvases” entre cuncas fluviais, permisividade en canto a contaminación atmosférica, revisión da normativa estatal en materia de espazos protexidos etc…) como o Autonómico (a recente “ampliación” da Rede Natura eliminou espazos a protexer previstos polo anterior goberno autonómico, para permitir a instalación de novos Parques eólicos neses espazos sensíbeis; ou a  Orde que sixilosamente prepara, de cara a permitir o monocultivo -ate 100 Ha- de especies alóctonas, algunhas delas con potencial invasor, para a produción de biomasa forestal;  ou a nova Lei de Montes entre outras tanto ou máis temíbeis).

Mais quizais hai unha especialmente alarmante, pola inmediatez da súa aplicación, e a alarma que está a xerar entre os apicultores en particular e as entidades ambientais en xeral: trátase da fumigación, gratuíta e obrigatoria para as plantacións de eucaliptos, por medios aéreos, co gallo do control do Gorgullo do eucalipto (Gonipterus scutellatus) e que se pretende realizar en toda Galicia, co apoio expreso da Consellaría do Medio Rural e Mariño.

O procedemento da fumigación aérea afecta de xeito indiscriminado a todos os seres vivos (incluídas as persoas, evidentemente) e contamina solos e acuíferos, estean afectados ou non polo andacio, incluso a moita distancia do punto de aplicación.

A AGA (Asociación Galega de Apicultura) rexeita de plano esta práctica e vén de presentar denuncia, ante a Fiscalía do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, aducindo que o produto a utilizar (comercialmente coñecido como Cascade e que ten como principio activo o flufenoxuron) é particularmente tóxico para as larvas das abellas (como fai constar na ficha do mesmo a súa fabricante, a BASF), e moi danoso para outros insectos, especialmente os acuáticos, os peixes, moluscos e vermes terrestres e, polo tanto, para a cadea trófica.

A propia Comisión Europea decretou a súa prohibición e retirada urxente, dando un prazo até final do presente ano para retirar excedentes e a súa comercialización definitiva no próximo mes de agosto, así que o esperábel sería unha actitude responsable e celosa por parte do Goberno Autónomo.

Se consideramos que a superficie afectada polo Gorgullo achégase ás 100.000 Ha de eucaliptal, estímase que se empregarían arredor de 50.000 litros de lufenoxuron diluído, de xeito xeneralizado e sen protocolos de aplicación.

A AGA pregúntase se se terán en conta as condicións de aplicación (doses axeitadas, dilución correcta, ventos dominantes e proximidade a puntos sensíbeis) así como a oportunidade da mesma, nunha época de máxima actividade para as abellas e o resto de seres vivos que poden resultar afectados: os antes mencionados e máis as aves insectívoras, en plena época de cría).

Agardemos que a administración autonómica vele polo interese xeral e non só polo particular dos produtores de madeira, habida conta que existen e, xa se viñan empregando, outros métodos, inocuos, como o control por medios biolóxicos. Polo si ou polo non, os afectados e as organizacións que os apoian organízanse na Plataforma contra as fumigacións:

www.fumigacionsnon.org

Texto: Calros Silvar