Entradas

Cultura de Galicia e País Vasco poñen en común as súas políticas e buscan vías de colaboración

A Xunta de Galicia e o Goberno de País Vasco puxeron este luns en común as súas políticas de actuación en materia cultural, ao tempo que analizaron posibles vías de colaboración.

Así o falaron durante unha reunión que mantiveron na Cidade da Cultura de Galicia o secretario xeral de Cultura, Anxo Lorenzo, o director da Agadic, Jacobo Sutil, a directora da Fundación Cidade da Cultura, Beatriz González Loroño, e o viceconselleiro de Cultura do País Vasco, José Ángel María Muñoz Otaegi.

Na reunión de traballo, os responsables galegos abordaron xunto co viceconselleiro vasco as iniciativas que ambos os dous gobernos están a impulsar a través dos seus respectivos departamentos vinculados coa cultura, ao tempo que abriron a porta a posibles vías de colaboración nesta materia.

Fonte: GaliciaHoxe

Foto

O vigués Alejandro Marzoa presenta en Cans a súa primeira longametraxe

Suso e Manuel son dous pais de familia e amigos de toda a vida que quedan sen traballo tras cumprir os cincuenta. Un día, mentres están de pesca, atopan un paquete con dez quilos de cocaína. A súa situación era xa insostible e este feito desata toda unha serie de acontecementos imprevisibles. Este é o argumento de Somos xente honrada, o primeiro filme de Alejandro Marzoa (Vigo, 1979) que coproduce Vaca Films con El Terrat. A produción preséntase hoxe no Festival de Cans (Porriño) logo do seu paso por Málaga.

Fai parte da sección “Fillos de Cans”, esa na que personaxes que participaron no certame regresan para presentar os seus proxectos. Este filme, conta cun amplo elenco de actores galegos como Manuel Lozano, Morris, Pico, Luisa Merelas, Ricardo de Barreiro o Luis Iglesia que acompaña a Paco Tous, Miguel de Lira, Unax Ugalde ou Manuela Vellés. Rodouse na Coruña durante os meses de xuño e xullo de 2012 e chegará as carteleiras o vindeiro 7 de xuño.

Fonte: Culturagalega

Foto

Xaquín Marín e Manuel María foron homenaxeados nas Festiletras do Couto

Máis de tres decenios levan xa os veciños da pequena aldea do Couto celebrando esta xornada ao seu xeito, cunhas Festiletras capaces de atraer a atención dos principais creadores do país e que transcenden o 17 de maio para homenaxear durante máis dunha semana ao idioma e a cultura de Galicia.

Onte, a lembranza de Vidal Bolaño estivo presente en Ponteceso, pero non foi o único homenaxeado na Fundación Eduardo Pondal -promotora xunto coa asociación Monte Branco e o resto dos colectivos da parroquia desta edición das Festiletras-, posto que por alí pasou Xaquín Marín para impartir un obradoiro de ilustración e sumarse á relación de creadores convidados nestes tres decenios, da que forman parte Xosé Neira Vilas, Fina Casalderrey e Manuel María, entre outros. Marín explicou como xermolan e cobran forma as súas ilustracións e aproveitou a xornada para facer un chamamento en favor de que o galego sexa celebrado todos os días do ano.

A súa presenza foi un agasallo máis para os rapaces premiados na primeira edición do certame Letras Creativas Eduardo Pondal, que compartiron co autor e cos alcaldes de Ponteceso, Malpica e Laxe a xornada matinal.

Pola tarde, e na Casa dos Veciños -o local onde se celebraron tradicionalmente as Festiletras ata a posta en marcha da Fundación Pondal-, os máis cativos da parroquia tomaron a palabra para lembrar cunha escenificación poética a Manuel María e celebrar así o 20 aniversario do paso do autor lucense por esta festa. A artista Uxía Senlle tiña previsto pechar a xornada, xa pola noite, cantándolle ao poeta da Chaira.

Fonte: La Voz de Galicia

Foto

A Coruña elixida a cidade co son do mar máis bonito do mundo

A Coruña ten o son do mar máis bonito do mundo. Ou polo menos iso é o que pensa o xurado do concurso «O son do Mar», único no mundo, que organiza a cidade polaca de Slupsk. Este certame ten como obxectivo promocionar as cidades marítimas e a gravación presentada pola Coruña foi elixida como a gañadora entre máis de 600 aspirantes.

O son co que a cidade herculina optou ao concurso gravouse o mes de agosto pasado en 2009 na praia do Orzán. Nela pode escoitarse a cadencia das ondas e as gaivotas. Ademais incluíuse unha fotografía do atardecer no areal coruñés, como rexían as bases do concurso.

Unt otal de 621 cidades presentáronse a este certame. Tras a primeira selección quedaron 130 e ao final 44, entre as que se erixiu vencedora a cidade da Coruña, tal e como explicaron esta mañá en rolda de prensa o primeiro tenente de alcalde e responsable da área de Turismo, Henrique Tello e o responsable de Relacións Internacionais do Concello, Marc Guscin.

Ryszard Kwistwski, primeiro tenente de alcalde de Slupsk remitiu unha carta a Tello para felicitalo apuntando que «estou seguro de que este son pracenteiro do mar, creado pola natureza na súa forma máis pura, atraerá a máis turistas á Coruña, incluso dos lugares máis distantes do mundo».

Pola súa banda Tello, destacou o gran valor sentimental desta distinción, pero tamén o forte potencial como recurso turístico. Así aproveitou para anunciar que proximamente se convocará un concurso no que poderán participar os veciños e os visitantes da Coruña coas súas gravacións dos sons do mar coruñés nos seus lugares e momentos favoritos.

Fonte: La Voz de Galicia

Os xornais aforran en papel para salvar a crise

A actual crise está afectando de xeito drástico aos medios de comunicación tradicionais. Ao serio recorte de plantilla que xa levaron a cabo moitos deles –La Voz de Galicia, Faro de Vigo, La Opinión de A Coruña, El Correo Gallego, o Grupo El Progreso, La Región ou Grupo La Capital — nos últimos meses, súmase o aforro en papel.

E todo, pola gran caída da difusión que están a experimentar as principais cabeceiras de Galicia e do Estado, en parte, por mor da crise, e, en parte, pola competencia dos novos medios dixitais.

Caída do papel dun 18%

Segundo datos da propia patronal do sector, a Asociación de Editores de Diarios Españois (AEDE), só durante os últimos doce meses os xornais españois reduciron as súas compras de papel unha media do 18%. E é que logo do importante encarecemento do prezo do xornal que se produciu con motivo da instauración do euro, nos últimos meses, tamén se rexistraron novos incrementos debido á crise económica.

Por iso, os grandes grupos de comunicación optaron por reducir en papel e facer edicións máis cativas do que hai un ano. O obxectivo é abaratar custes, non só no número de páxinas, senón tamén na calidade do papel.

La Voz, a segunda en recorte de papel

Segundo os datos da AEDE, entre os xornais de maior difusión (vendas + subscricións) que máis recortaron o gasto en papel destacan os do Grupo Vocento, en especial o ABC cunha redución do 26,8%. Neste ranking, La Voz ocupa o segundo lugar cunha baixada do número de papel do 23,9% nos últimos meses. Segue El Mundo e El País, cunha baixada do 20,6 e do 18,9 respectivamente, e El Periódico de Catalunya, cun 11%.

Menos ingresos publicitarios

Por outra banda, os ingresos publicitarios das grandes cabeceiras tamén diminuiron no primeiro trimestre do ano. O descenso medio de publicidade de La Voz de Galicia foi do 20,5%, 1,5 puntos menos que a media dos xornais do Estado que se sitúa no 23%.

Entre os rotativos de ámbito autonómico e provincial, o descenso máis pronunciado foi o de El Correo, co 21,7%; seguido do Periódico de Catalunya, 21,2; La Voz de Galicia, 20,5; e La Vangarda, 19,9.

Pero tamén baixan os xornais de ámbito estatal. El País bateu marcas cun descenso inter-trimestral do 37%, seguido pola Razón, 24,8; ABC, 22,6; e El Mundo co 22,4.

Fonte: Galicia Confidencial

Foto

Avoaescola Ferrolterra estrea nova escola en galego

Este mércores preséntase Avoaescola Ferrolterra, un espazo educativo en galego dedicado, nun primeiro momento, a nenos e nenas até os 6 anos. Iníciase, segundo os seus impulsores, coa finalidade de se transformar nunha escola infantil e abrirá xa as sáus portas o vindeiro outorno.

Avoaescola Ferrolterra realizará todas as accións, actividades lúdicas e educativas en lingua galega, co fin de que nenas e nenos “acaden o seu uso nas relacións afectivas e de comunicación tanto sociais como familiares”. “Será un espazo educativo inclusivo, laico, respectuoso e aberto á comunidade social do seu entorno”, apuntan.

As actividades faranse en contacto co medio natural e fomentarán a expresión artística como a música, a pintura ou o movemento. Os seus impulsores aseguran que a aprendizaxe dos coñecementos será “un proceso activo lúdico de construción e investigación, para as crianzas dende a creatividade e liberdade”.

Valores

Tamén insistirase nos valores da “tolerancia, a solidariedade, a empatía, a igualdade, as habilidades sociais ou a expresión de sentimentos”. “O contacto con apego conformará unha relación baseada no afecto e na confianza”, din.

Avoaescola de Ferrolterra sitúase ao lado do paseo marítimo de Ferrol, dun parque infantil e de amplas zonas verdes. As propias instalacións contan con zona de xogo ao aire libre, espazos verdes e unha horta ecolóxica. De feito, na escola primará o concepto de funcionamento sostible, aprendendo sobre ciclos da natureza a través, por exemplo, da compostaxe e reciclado.

Cooperativa

Este é un modelo educativo en cooperativa na que as propias familias asociadas teñen poder de decisión sobre as cuestións relacionadas co funcionamento e mantemento do espazo. Ademais participan co persoal educativo na xestión e dinámica educativa. Nace apoiada económica e socialmente pola Asociación Galiza co Galego, en colaboración coas Asociacións pedagóxicas Nova Escola Galega e Asociación Socio-Pedagóxica Galega, e a Asociación de Escritores e Escritoras en lingua Galega.

Fonte: GaliciaConfidencial

‘A toda máquina!’, 14ª edición do Salón do Libro de Pontevedra

A concelleira de Cultura de Pontevedra, Anxos Riveiro, presentou a nova edición do Salón do Libro Infantil e Xuvenil de Pontevedra. A 14ª, que levará por título “A toda máquina!” e se celebra entre os días 2 e 23 de Marzo no Pazo da Cultura.

Coa finalidade de fomentar a lectura en galego, a creatividade e a imaxinación dos nenos/as dende ben pequenos/as e motivalos cada ano cunha temática distinta, o Salón prolóngase nesta ocasión durante 3 semanas. Serán preto de 100 actividades as que se celebrarán, destinadas a todas as idades e públicos, tanto concertados como en aberto, mantendo así o número de actividades do ano pasado, coa diferencia de que a edición 12+1, durou un mes enteiro.

Esta 14ª edición, que homenaxea a traxectoria da escritora Marilar Aleixandre, xirará em torno ao lema “A toda máquina!”, invitando aos participantes a inventar, crear, experimentar, construir e proxectar ideas e facelas realidade para este Salón, tal e como fixo a ilustradora da AGPI Almudena Aparicio, deseñadora do cartel.

Contacontos, obradoiros para todas a idades, teatro infantil e xuvenil/adulto, roteiros, pasarrúas, actividades para bebés, presentacións de libros, os Bolechas, Espazo Wii, espectáculos musicais e diferentes exposicións serán as pezas que fagan que o Salón do Libro vaia  “A toda máquina!”.

Horario de apertura

Debido a afluencia de público doutras edicións a organización acordou abrir as súas portas tamén os domingos pola tarde, podendo visitalo e participar das numerosas actividades da fin de semana en horario de 11:00h a 14:00. e de 17:00h a 20:30h os sábados e domingos.

Por outra banda, as Tardes na Sala, ademais dos contacontos e títeres habituais, apostan nesta ocasión por obradoiros en aberto que fomenten a participación dos nenos/as e os seus acompañantes, se cadra.  Ademais, as  presentacións que realizarán as editoriais serán máis dinámicas, e contarán en moitos casos con obradoiros, música, actividades didácticas.

E, como de máquinas vai o conto, teremos habilitado un Espazo Wii, con consolas e videoxogos cedidas por Nintendo Ibérica, permantemente monitorizado onde se celebrarán concursos e torneos con videoxogos educativos e didácticos polas tardes e o fin de semana.

Dossier Salón 2013

Fonte: AGE

A cultura de base implícase nas celebracións do Día das Letras Galegas 2013

O Día das Letras Galegas 2013 ameaza con chegar moi para alén das homenaxes institucionais habituais nesta celebración. A pegada de Roberto Vidal Bolaño, homenaxeado nesta xeira, está a motivar múltiples propostas feitas desde o asociacionismo e a base cultural. Entre estas, destaca o nacemento da Asociación Roberto Vidal Bolaño, que quere recuperar a memoria do dramaturgo e desenvolver toda unha serie de accións que chegan moi para alén deste ano.

Aínda que se deu a coñecer o pasado mes de novembro e tivo a súa posta de longo a pasada semana, o proxecto da asociación vén de moito tempo atrás. “Xa desde que Roberto nos faltou un grupo de xente próximo a el tivemos a preocupación de que non se perdera a súa obra e todo o seu legado, que vai para alén da escrita. Entón levamos anos a traballar xuntos, indo de editora en editora buscando quen editase as obras completas, presentando proxectos de documentais e de ficción audiovisual, movendo espectáculos ou tentando que se representase”, lembra Belén Quintáns, presidenta da asociación de viúva do dramaturgo. “Cando chegou a declaración das Letras vimos que precisabamos unha estrutura legal para nos relacionar coas institucións e a fórmula de asociación pareceunos forma máis rápida e axeitada”. Naquel momento, a propia Belén Quintáns, Roi Vidal, Rubén Ruibal, Antón Dobao, Francisco Macías, Xosé Manuel Fernández Castro e Camilo Franco botaban a andar o proxecto.

Incorporación

Coa presentación da segunda semana abríase unha segunda fase para o colectivo. Agora, a participación está aberta a todos os interesados, que se poden facer socios vía web, aproveitando así que o formato permite artellar unha ampla participación social. “Buscamos que todos os colectivos que dun xeito ou doutro tiveron que ver con el se impliquen. Por unha banda buscamos xente que podería colaborar con nós, pero pola outra sabiamos que hai moita máis xente que estarían interesados e que non sabían como acceder a nós ou como facerlles chegar propostas”, lembra Quintáns. A amosar o interese e a implicación de diferentes sectores, incorporáronse e participaron na presentación Antonio Durán “Morris”, en representación do colectivo actoral; Jorge Rei, en representación dos titiriteiros; Antón Dobao, en representación do audiovisual; Luis Rei e Luciano Fernández, en representación do colectivo Land Rober de programadores culturais; Roberto Pascual, da Escola Superior de Arte Dramático de Galicia e director da Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia; Manuel Guede, director do Centro Dramático Galego; Laura Ponte, de Teatro Antroido; e un representante da Federación Galega de Teatro Amador (Fegatea).

Propostas sociais

Así pois, a implicación social na celebración do Día das Letras 2013 semella clara, e Quintáns recoñece que están ter coñecemento de múltiplas iniciativas que, en ocasións, acaban dando acubillo no seo da Asociación. “Hai moitísimas cousas. Dalgunhas mándannos información á asociación de doutras enterámonos cando están en marcha, desde pequenas representacións ata o roteiro de viños da Santa Bolaña” que percorreu a zona vella compostelá o pasado 15 de decembro. “Enterámonos que desde o Conservatorio de Santiago están a preparar un acto reunindo os músicos que traballaron con Roberto e queren interpretar algunhas da pezas que se fixeron para as obras. Entón estarán Roberto e Uxía Bolaño, que son sobriños del e que estudan no centro, canda a Rodrigo Romaní, Emilio Cao ou Bernardo Martínez”. A esta proposta sumouse “o conservatorio de Culleredo, que tamén quería facer algo semellante, entón imos ver de preparar algún tipo de circuíto”. Desde as universidades, pola súa banda, estaba previsto desenvolver unha serie de lecturas dramatizadas de obras do homenaxeado. “Semella que agora iso evoluíu e que se van montar espectáculos, entón a ver se tamén os facemos circular polas universidades. E logo nos centros de ensino os rapaces están a traballar como tolos. Hai documentais, montaxes, obradoiros de teatro, de todo. É incrible a acollida que tivo nos centros, están implicados desde os máis pequenos aos últimos”. En xeral, Quintáns recoñece que “hai relativamente pouco que Roberto desapareceu. Era un personaxe en si mesmo e resulta moi coñecido e reivindicado por xente que ao mellor nin ía ao teatro. E logo está o seu público, que en todo este tempo xa viña reclamando que se programase”.

Actividades

Desde a Asociación, pola súa banda, pretenden que “este ano sexa algo festivo e de exhibición, tentando chegar a todo tipo de xente e de públicos”. Nese sentido “parécenos fundamental pór os seus textos nos escenarios”. Deste xeito, a escena ocupará unha parte fundamental da programación prevista para este ano. Destacan nestas propostas as montaxes de obras do homenaxeado que xa anunciou o Centro Dramático Galego, Días sen gloria, para a primavera e Touporroutou da lúa e do sol, para o segundo semestre do ano. Ademais, está xa en marcha o ciclo Vidal Bolaño recuperado. Citas audiovisuais que recupera gravacións das representacións de obras do autor. Ademais está previsto para o vindeiro outono levar ás táboas Bailadelas, un texto de Roi Casal, fillo de Roberto, que recolle varios dos personaxes femininos do dramaturgo. Sen esquecer que está en xira a montaxe Criaturas, de Teatro do Aquí. O colectivo ten claro que quere que haxa propostas ao longo de 2013. “Estanos custando moito conseguir que haxa actividades ata decembro. Polo xeral semella que logo do 17 de maio acabou todo o relacionado co Día das Letras”, lembra Quintáns. Con este obxectivo “para o vindeiro outono queremos organizar, en colaboración coa SGAE unha mostra de teatro afeccionado no que se recoñeza a mellor montaxe da obra de Roberto que se fixese ao longo do ano, para animar tamén a que os grupos de teatro amador monten os seus textos”. Canda a isto “un dos obxectivos que pretendemos é que se comece a recoñecer a literatura dramática ao mesmo nivel que a narrativa e a poesía. Pensamos que é o que máis lle interesaría a Roberto desta celebración e era unha das súas grandes preocupacións. O Día das Letras é un impulso importantísimo neste camiño”. Unha exposición é outra das actividades que pretenden divulgar este ano a figura do dramaturgo.

Reivindicacións

Dado o carácter social que están a adquirir as homenaxes a Vidal Bolaño, resulta inevitable que estas celebracións reflictan dalgún xeito a difícil situación que está a pasar a escena na actualidade, precisamente cando a profesionalización era unha das grandes teimas do autor. Así se puido ver na posta de longo do colectivo, no que non faltou o elemento de denuncia sobre o perigo que corre o sector teatral do país. Segundo recoñece Quintáns, “poida que estas homenaxes chamen a atención sobre a situación, pero non vexo a administración sensible con este tema. A profesionalización que comezou con Roberto alá no comezo dos tempos está a se desmantelar. Hai pouco orzamento e a crise afecta a todos os sectores, pero no caso galego está a se desviar todo á cidade da cultura. Ao tempo a programación dos concellos está a ser cada vez menos, desprezando o traballo dos técnicos de cultura. Voltaremos ao que contaba Roberto dos seus primeiros tempos de ir actuar por un bocadillo”. Malia á crítica coa actuación, polo momento “a colaboración coa administración é boa, semella que hai interese en facer cousas, o que pasa é que a estas alturas seguimos sen contratar orzamentos, e moitos concellos non saben aínda se van poder contratar obras”.

Melloras

Fronte a esta problemática, a presidenta da asociación salienta a evolución na última década, desde a morte de Vidal Bolaño, do traballo que se fai en Galicia . “A nivel de actores houbo un subidón de calidade importantísimo, tanto de xente nova que se incorpora á profesión como dos actores de antes, que se lle vai notando a práctica. Nomes como Evaristo Calvo, Belén Constenla ou Víctor Mosquera xa eran bos, pero están a chegar a niveis que non teñen nada que lle envexar a ninguén”. Fronte a isto, sinala que “a nivel de propostas artísticas, penso que a xente continúa a funcionar un pouco por ocorrencias, ou ben opta por autores e fóra con algo de renome. Síntoo moito pero é o que penso. Poño en dúbida mesmo que moito do teatro que se fai se lle poida chamar galego para alén do emprego da lingua. Aínda que hai excepcións, falta algo que nos parece tristísimo que é que Vidal Bolaño non crease escola”.

Alén do Día das Letras

Para alén dos fastos deste ano, a Asociación ten claro que quere seguir traballando pola memoria do dramaturgo. “Aínda que semella que hai un efecto Día das Letras que mata o autor por segunda vez. A xente queda saturada dos homenaxeados e non se volta falar deles en anos salvo que haxa alguén que teña interese en que se coñeza a súa figura”. Deste xeito, de cara ao futuro está na mesa a creación dunha fundación que manteña o legado de Vidal Bolaño. “Xa é a idea inicial desde que comezamos a asociación”. Con esta perspectiva sinala que “sabemos que hai traballo que non collen en 2013. Un que resulta inmenso é a compilación e a catalogación de todo o material audiovisual, literario e fotográfico ou de cartelería que ai arredor del. Falamos de grupos afeccionados que montaron obras súas e de todo tipo de documentación. Entón aí hai un reto importante. Logo parécenos moi importante que se estude en serio a súa obra e o seu traballo, que salvo no caso da tese que fixo Fernández Castro, é algo que non analizou en profundidade. Por exemplo, poderían darse bolsas para investigar esta obra, e parécenos que é algo que cómpre facer. Logo seméllanos incrible que, por exemplo, o director da Escola Superior de Arte Dramática puidese dicir, hai cousa dun ano, que non estaba seguro de que todos os alumnos soubesen quen era Vidal Bolaño, cando debía ser unha materia obrigatoria nun centro que se supón que tenta formar profesionais do teatro galego”, lembra Quintáns.

Fonte: Culturagalega

Foto

As compañías de teatro claman pola apertura da rede galega de teatros e auditorios

Xa caera o pano, xa foran os aplausos, pero Cándido Pazó volveu saír a escena despois de noventa intensos minutos de traballo para contarlle ao público que a Rede Galega de Teatros e Auditorios (RGTA) estaba pechada. Iso significaba que moita “xente de moitos e pequenos pequenos concellos” non poderían gozar do que eles acababan de ver. Era das poucas veces que se facía partícipe directamente ao público dunha situación da que levan alertando os profesionais na presentación de cada espectáculo: o peche dunha rede vital para a cultura galega.

“Non pode ser que un teatro feito con cartos públicos, agora nos trate con criterios de mercado” aseguraba Cándido Pazó na presentación en Santiago de “Decamerón”. O sector quere deixar claro que “non se trata só das nosas funcións senón tamén do acceso á cultura do público” tal e como aseguraba Eduardo Alonso na presentación de Linda&Freddy ilusionistas, un espectáculo sobre o esmorecemento dunha compañía que buscaba unha solución a tempos de crise económica. Foi na presentación doutro espectáculo O refugallo, unha coprodución entre Berrobambán e Bichakadela, cando Chiqui Pereira explicou que entendían as restricións orzamentarias en tempos de crise pero “os cartos dos que se dispoñan que se faga con cabeza”. Na súa opinión non era posible que se creen premios teatrais que non se poden publicar nin tampouco representar porque “nos estamos a quedar sen escenarios para poder facelo” explicou.

Non son peticións illadas, o sector está unido nesa mesma queixa. A Plataforma das Artes Escénicas improvisou unha protesta este luns, ás portas do Salón Teatro logo de que a secretaría xeral de Cultura non lles responderá a unha petición para poder celebrar unha asemblea no seu interior. Entre as súas peticións figuraba a necesidade de redactar un plan para as artes escénicas e a apertura inmediata deste circuíto de exhibición que cofinancian as administracións autonómicas e locais (con porcentaxes que van do 50% ao 60% en función do tamaño do concello).

Pero que a rede estea pechada a día 30 de xaneiro non só afecta ás compañías, senón tamén a xestores e programadores. Víctor Carou, director-xerente do Auditorio de Galicia confirmaba que ten contratos paralizados á espera do que acontece coa Rede Galega de Teatros e Auditorios (RGT). “Non podemos seguir adiante con algúns contratos mentres non saibamos o que pasa coa rede” apuntaba.

No entanto, desde a consellaría de Cultura, Educación e Ordenación universitaria respostan cun “proximamente” cando se lles pregunta polo prazo de apertura da rede de teatros e cando se nomeará a persoa responsable de dirixir a Axencia Galega das Industrias Culturais.

As fórmulas
Mentres se resolve a apertura da rede hai numerosos centros e espazos que están a continuar coa súa actividade de divulgación cultural. E nesa liña tamén se aprecian diferenzas. A Pazó chegaron a pedirlle cartos por poder actuar nun espazo, en lugar dunha contratación habitual e aínda que despois “houbo bo entendemento, a proposta inicial estaba aí, coma se fósemos unha empresa comercial e creo que cómpre saber distinguir o que é cultural do comercial”.

As fórmulas de xestión máis habituais son: a contratación da empresa en función do caché do seu espectáculo ou deixar o espazo aberto e que sexa a venda de entradas (o despacho de billetes) para a compañía. Ante a escaseza de cartos esta é a fórmula pola que moitos xestores están a empregar. É o caso, por exemplo, do Salón Teatro que mantén a día de hoxe unha programación estable grazas ao empeño do seu responsable, Manuel Guede. Son as vendas de entradas os ingresos deste espazo, que mantén un volume de actividade mesmo superior ao doutros anos. Detractores do modelo a despacho de billetes para proxectos culturais, critican porque descarga todo o risco na compañía e que alertan da supresión de espectáculos. Carou desmitifica un pouco este temor ao asegurar que “en todo 2012 só houbo unha compañía que decidiu suprimir o seu espectáculo ao non vender un número suficiente de entradas”.

En concellos como o de Santiago altérnanse as dúas fórmulas. “Temos espectáculos a caché e outros a billetes, case podemos dicir que metade e metade” aseguraba Víctor Carou que establecía que as modalidades “dependen de cada caso, do tipo de espectáculo, da súa produción, das nosas liñas de traballo, de se ven en xira ou non…”. O concello manexará un orzamento de programación para este ano de 800.000 euros, unha cifra inferior ao do ano 2012 que o obrigará a buscar novas fórmulas. Precisamente neste sentido, na xestión de Carou destaca a busca de vías de colaboración entre entidades, que poidan traballar xuntas e sen que iso implique sempre unha dotación económica. O exemplo máis notorio disto é o acordo con A regadeira de Adela, unha casa de microteatro co que se chegou a un acordo para facer pequenos pases de microteatro de obras que logo se representarán no Teatro Principal. Unha iniciativa piloto que Carou explica que naceu cun obxectivo concreto como é a “necesidade de buscar fórmulas para volver aumentar o público do teatro galego, ou de propostas máis alternativas”. Carou considera que cun só pase é cedo para auditar os resultados pero valorou como “moi positiva” as primeiras impresións.

No fondo, son formas e fórmulas que se adoptan ante as baixadas orzamentarias e circunstancias administrativas de xestión. As compañías xa se están preparar con reducións dos orzamentos, dos cachés, do número de actores das súas propostas, da previsión do número de funcións….“arriscar só os salarios dos donos da compañías” ten afirmado Eduardo Alonso en numerosas ocasións ante o drástico cambio de orientación da súa compañía. Ou fiel á súa fórmula como di Cándido Pazó: “cando pasen este malos ventos, que pasarán, eu seguirei a facer este mesmo tipo de espectáculos”.

Fonte: Culturagalega

A Mesa chama a “votar en galego” porque “Feijóo non merece ser reelixido”

Que a cidadanía do país teña “todos os argumentos posibles” antes do 21 de outubro sobre a xestión da Xunta do PP en materia lingüística. É o propósito que A Mesa pola Normalización Lingüística se marca coa posta en marcha da campaña Alberto Núñez Feijóo non merece ser reelixido, unha acción coa que, explica o presidente da asociación de defensa do idioma, Carlos Callón, pretenden recompilar “tres anos e medio de retrocesos lingüísticos”.

A difusión “masiva” de carteis, fisicamente e a través das redes sociais, así como posibles actos de rúa son os eixos dunha campaña na que figuran, por exemplo gasto público para trocar libros de texto redactados en galego pola súa versión castelá, a eliminación da lingua propia das materias escolares relacionadas coa ciencia e a tecnoloxía ou a “censura” dun manual escolar “por reproducir o artigo 5.1 do Estatuto de Autonomía, no que se sinala que o galego é a lingua propia” de Galicia.

Os “vellos e malintencionados prexuízos” dalgúns conselleiros, como que “a cultura galega limita” ou que “o galego non pode ser un muro para o futuro”, así como a “maior destrución de libros de texto en galego dende 1936” son outros dos argumentos que levan a que A Mesa conclúa que a xestión de Feijóo converteu o galego na “lingua máis desprotexida do Estado”, proceso no que, ademais, di Callón, a Xunta “tirou máis de catro millóns de euros” para “reducir o galego no ensino”.

Neste contexto, explica Callón, o colectivo que encabeza tratará de centrar todo o seu “esforzo” ata o inicio da campaña electoral en promover unha “reflexión sobre a lingua galega” previa á decisión do voto. “Non nos presentamos ás eleccións”, ilustra, ademais de abondar que o feito de achegar “argumentos” para seleccionar unha ou outra opción política contribúe a que a cidadanía estea “mellor informada” e, por extensión, a “afortalar a democracia”.

Fonte: Praza