O sábado 7 de decembro de 2013 ás 12:00 na Libraría Biblos de Betanzos, Xosé Leis e Isabel Risco (coa Compañía Maquinaria Pesada) fixeron unha representación moderna das tradicionais fábulas de La Fontaine e Esopo. Colección FABULANDO, Mon Daporta.
Promovida pola CTNL, Agasallo.eu preséntase como unha plataforma en liña “que compila, difunde, dá a coñecer e recomenda agasallos en galego de diverso tipo, para todas as idades e para todo tipo de acontecementos e épocas do ano”.
O obxectivo da plataforma é difundir produtos, creacións e servizo que usan o galego entre a cidadanía, promover que os comercios teñan maior oferta de agasallos na nosa lingua, apoiar a produción propia e contribuír a que o consumo teña tamén responsabilidade lingüística.
Nace Agasallo.eu no tempo no que, sen dúbida, a práctica do regalo é máis habitual, mais promete acompañar tamén en aniversarios, nacementos, casamentos, agradecementos, día do libro ou día do pai e a nai.
Para produtos “agasallables e en galego”
Que pode estar na plataforma? Empresas ou entidades que elaboren produtos “agasallables e que estean en galego”. Para difundir as propostas a través da plataforma terán que se dar de alta e pagar unha tarifa anual que vai desde o 50 euros por cinco produtos aos 160 por 25 durante todo o ano. Con eses prezos publicarán directamente os produtos mais se queren que sexan a CTNL quen os suba á plataforma establecese tamén unha reducida tarifa anual. A recadación por este concepto investirase principalmente na difusión e mantemento da plataforma e tamén para gastos de xestión.
A plataforma ofrece tamén unha ferramenta para crear catálogos en pdf para distribuír en entidades, centros de ensino ou empresas, un buscador que indica tipos de agasallo por idade ou prezo ou unha axenda de días especiais para agasallar.
Para partillar da iniciativa e darse de alta na plataforma compre escribir un correo a altas@agasallo.eu ou chamar ao 981757815. A CTNL apunta que cantas máis empresas apoien a iniciativa, máis difusión se lle poderá dar e máis eficaz será a promoción do galego no consumo.
Fonte: SermosGaliza
A Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria apoiou esta pasada semana a proxección exterior do sector editorial galego na Feira do Libro Internacional de Guadalaxara, en México, que pechou onte as portas da que foi a súa vixésimo sétima edición.
No marco dun dos eventos culturais máis importantes do mundo arredor do libro, a Secretaría Xeral de Cultura, a través da sudirectora xeral de Bibliotecas, Cristina Rubal, acompañou a OQO editora na presentación do programa de fomento da lectura e alfabetización audiovisual Cuentos en movimiento, resultado da externalización do exitoso programa creado en Galicia Nós tamén creamos!, posto en marcha pola editorial, a Secretaría Xeral de Política Lingüística e a Compañía de Radio Televisión de Galicia.
O xurado do XIV Premio Risco de Creación Literaria acordou, na noite de onte, conceder o galardón deste ano á obra As escaleiras do gran hotel, do historiador Rubén Martínez Alonso. A decisión foi adoptada por maioría, logo de máis de dúas horas de deliberación, en na acta saliéntase «a gran calidade das obras presentadas» nesta edición. O número de orixinais a concurso foi de trece e o xurado estivo composto por Ana Garrido, Xoán Carlos Feixoo Mirón, Serafín Alonso Pintos, Ánxela Gracián e Alberto Ramos, gañador da pasada edición.
As escaleiras do gran hotel compón «unha trama de intrigas políticas e ideolóxicas previa á Segunda República. A protagonista é unha feminista adiantada ao seu tempo que racha co modelo familiar da época e soña cun futuro de independencia económica e intelectual», segundo recolle o fallo. O xurado sinalou, logo da xuntanza, que a historia recrea o ambiente do Balneario de Mondariz.
O Premio Risco de Creación Literaria está convocado polo Concello de Ourense e a Fundación Vicente Risco. Orixinariamente naceu vencellado á literatura fantástica, aínda que no 2006 pasou a ser só de «creación literaria». Está dotado con 6.000 euros e a publicación da obra.
Fonte: La Voz de Galicia
A Feira Internacional do Libro de Guadalajara, en México, abriu as súas portas para que adultos e nenos coñezan as novidades editoriais do ano que acaba así como do que se aveciña, 2014. Ata alí, viaxaron representantes de once editoriais galegas co fin de afianzar a súa presenza no continente, xa que como ben sinalan desde Kalandraka “esta é a cita editorial máis importante de Iberoamérica”.
Para facerse unha idea do que supón, basta con apuntar que 700.000 persoas acudiron o pasado ano aos distintos stands. Por certo, a Consellería de Cultura xunto á Asociación Galega de Editores (AGE) contan cun propio no que mostran o seu traballo as empresas OQO, O Patito Editorial, Galaxia, Baía, Positivas, Rodeira, MCSport, Ideas Propias e Edicións Linteo.
A representación galega tamén vén dada porque a organización invitou ás escritoras Final Casalderrey e Elena Galego a falar da súa obra desde onte ante o público na sección Ecos da FIL.
No caso de Nova Galicia Edicións e Kalandraka, ambas editoriais apostaron por ter stand propio. O de Kalandraka “está decorado con ilustracións da obra ganadora do VIN Premio Internacional Compostela de Álbum Ilustrado, Mamá, de Mariana Ruiz Johnson, que está causando moita expectación entre o público”, apuntan desde a editorial, que tamén presenta a súa novidade CoraSons. Este trátase dun proxecto dirixido por Uxía no que participaron máis de 40 artistas.
Por parte desta editora, explican que acoden a Guadalajara para celebrar encontros con distribuidores de México, Brasil, Perú, Uruguay ou Arxentina. Estas reunións son claves para penetrar en devanditos mercados. De feito, ” a presenza de Kalandraka en Latinoamérica está cada vez máis afianzada”, engaden.
Unha proba é que o Goberno arxentino incluíu no seu plan lector o álbum A viaxe do bisavó, de Marta Farias e Aitana Carrasco. Deste xeito, uns 125.000 exemplares chegaron a escolas púbicas do país, hospitais, bibliotecas e outros centros.
Tamén ata o 8 de decembro, atópase en Guadalajara o director xeral de Ideas Propias, Pedro López. O selo vigués especializado en formación multisoporte participa baixo o abrigo do stand de AGE e Xunta. A pesar do recente inicio da feira, “xa recollemos os primeiros froitos coa firma dun novo acordo con Noriega Editores que se materializará coa coedición de dous destacados títulos do noso catálogo: Elaboración y exposición de comidas en el bar y cafetería (de almudena Villegas) e Gestión del bar y cafetería (de Rosell Salvó). Antes de que finalice a Feira, prevemos pechar outros novos acordos”, indican desde a editorial.
Este selo xa está presente en varios países latinoamericanos (Colombia, México e EEUU) e dentro do seu plan de crecemento desexa incrementar a presenza no mercado internacional, principalmente, buscando alianzas con socios locais.
Fonte: Faro de Vigo
As mulleres representan o 37,5% do total de traballadores do sector TIC (Tecnoloxías de Información e Comunicación) galego, superando o promedio europeo, que se sitúa por baixo do 36%. A porcentaxe de mulleres empregadas no sector TIC de Galicia mantense estable nos tres últimos anos, aínda que cun boquete de 25 puntos porcentuales entre os homes e as mulleres.
A presenza das mulleres nas empresas tecnolóxicas galegas varía segundo a actividade desenvolvida. O dato máis positivo corresponde ás empresas de telecomunicaciones, nas que as mulleres representan o 46,4% do total de traballadores.
No outro lado da balanza están as comerciais TIC e as autónomas, que en ambos casos están nunha porcentaxe de ao redor do 30% respecto aos homes con este perfil profesional no sector TIC galego.
Fonte: El Correo Gallego
Culturgal valora que a mensaxe de corresponsabilidade que lanzaba mediante a posibilidade de contribuír á celebración do evento mediante o pagamento dunha entrada voluntaria, foi recibida polo público. Un 20% dos asistentes fixeron entrega deses tres euros a cambio da chapa de micropatrocinador. Máis de 14.000 persoas visitaron a feira durante a fin de semana.
Segundo expresou Xulio Amigo, presidente de Culturgal, este feito produce moitas esperanzas e “un novo escenario optimista para o Culturgal do futuro, un Culturgal no que público xogará un papel más atractivo e no que asumirá unha meirande responsabilidade, destacaba.
Premio do Público Culturgal
Pasadas as 17:30 horas iniciábase o acto deseñado para a entrega do Premio do Público Culturgal. Nun ambiente festivo, desenfadado e cargado de humor a conta de Os da Ría, a comitiva composta polo presidente da Asociación Culturgal, Xulio Amigo, o coordinador da edición 2013, Xosé Aldea, a Concelleira de Cultura Anxos Riveiro Portela e Orbil, representando ao premiado Salón do Libro, percorreron a Feira de Industrias Culturais no seu último día.
Entre un público numeroso que participaba das diferentes actividades da tarde e tras facer unha parada no espazo do Salón para amosar o cartel da edición 2014 “Cociñando Contos”, deseñado por Pirusca, procedíase á parte máis formal do acto.
Xulio Amigo comentou no seu discurso o motivo de crear este Premio para “darlle voz ao público, que é a razón de ser do Culturgal” e aproveitou para destacar as 3 candidaturas que optaron a el este ano: A Asociación PuntoGal, o Festival de Cans e o finalmente gañador, Salón do Libro Infantil e Xuvenil de Pontevedra, todas elas “meritorias e queridas”.
Visibilizarse
A concelleira de Cultura, Anxos Riveiro, tras recibir o diploma e o ramo de flores co que foi agasallada, destacou a importancia de crear “inicitivas como esta, que serven para facer visibles importantes proxectos culturais de gran calidade e creatividade que se producen no noso país e que espertan no público que se implica en votalos, un sentimento de orgullo polo noso”. Para o Salón do Libro, o Pazo da Cultura e o Concello de Pontevedra como organizadores, supón un gran recoñecemento, que fixo extensible a todos/as aqueles/as que durante estes 15 anos de vida colaboraron para darlle vida a este proxecto co seu traballo, ilusión e esforzo. Persoas como Luis Bará o Mª Xesús López Escudeiro que se atopaban entre o público.
Fonte: AGE
O número de títulos editados en galego “tocou fondo” no ano 2012, con 1.322 títulos editados. O galego está moi por baixo do catalán (9.326) e por primeira vez é superado polo éuscaro (1.810) en número de títulos. Aínda que o contexto xeral de caída é global para todas as linguas do Estado, “a lingua máis afectada é a galega”. Segundo os datos do Observatorio feitos públicos na internet, as empresas mantiveron a facturación previa, que en Galicia se incrementa lixeiramente no ano 2012, tanto na facturación total como na facturación en galego, ao contrario do que acontece no conxunto de España onde diminúe un 10,9% en relación ao ano 2011. O informe do Observatorio tamén constata que o prezo dos libros foise incrementando todos os anos e que as vendas de libros se incrementaron no ano 2012 nun 28,7%, polo que “chama a atención que diminuira un 10,9% a facturación”. Polo que atinxe á destrución de emprego, o informe elaborado polo Observatorio indica que “é semellante e parella á do resto dos sectores económicos de Galicia”.
Fonte: AGE
Chelo Suárez Muíños nace na Coruña o 1 de marzo de 1945. Asinou en diversas ocasión cos pseudónimos Amara Orzania e Puliana Marful. Foi colaboradora habitual de Radio Oleiros. En 2008 obtivo o Premio de literatura erótica Narrativas Quentes pola obra Os milagres de Cristamar e o segundo premio do Premio Modesto R. Figueiredo no 2008, por Colleita de sombras. En 2010 gañou a XVII edición do Premio Lueiro Rey coa obra As horas rotas e o Premio Adiala de relato curto do Centro Galego de Mallorca no 2010, por Monólogo dun cadáver. Gañadora da XIII edición do Certame de narración curta Ánxel Fole, convocado polo Concello de Lugo no 2011, por Recantos.
Ten publicado Flor de xiz. 2003, Primerapersona; Os milagres de Cristamar. 2008. Positivas; A venus de cristal. 2008, Xerais; Corpo de mar. 2008, Espiral Maior; O arco da luz. 2009, publicado en internet; As horas rotas. 2010, Sotelo Blanco; En defensa do Poleiro. A voz dos escritores galegos en Celanova. 2010, Toxosoutos; Vivir un soño repetido. Homenaxe a Lois Pereiro, 2011, Asociación de Escritores en Lingua Galega, libro Lois Pereiro, 2011, Asociación de Escritores en Lingua Galega, libro electrónico; A neve e o lume. Meiga Moira. Baía, 2012.
Penso que empecei a escribir moi nova,polo encanto que suscitaban en min a lectura e a maxia das palabras. Foi moi importante para min a tradición oral; todos eses contos clásicos que, adquirían unha nova dimensión, un sentido máis próximo nos beizos do meu avó, da miña nai.
Aprendín a ler en principio as imaxes, a través das películas, das que era espectadora diaria. Gardo moi bos recordos do meu cine de barrio, o Doré. O meu referente. As de vampiros, as películas de acción e intriga marcáronme e, xa lectora que devoraba libros, os de misterio eran os meus preferidos.
Empecei enviando a Bruguera, cando tiña trece anos, un conto longo, que tiña que ver coa mitoloxía, onde as musas eran malísimas e, en vez de inspirar, roubaban as ideas. Contestáronme cun catálogo de libros. Do meu conto nin palabra.
Gústame escribir moi de mañá e moi tarde, polas noites, sempre cun prato de mazás a man. Cando o que escribo me gusta, celébroo comendo unha. E penso o que lle custou a Eva, o atrevemento de chantala.
Algún premio recibín, e de todos sentinme moi orgullosa e agradecida. Fíxome moita ilusión recibir o Lueiro Rey de novela curta, polo que significaba para min a obra enviada.
Coa narrativa síntome na miña salsa. A poesía venme en refachos,é coma un acto de luz que teño que aproveitar, do que saquei uns cinco libriños, dos que só teño un publicado. A literatura infantil-xuvenil atráeme moito. De feito teño varios proxectos que xiran con ás de libélula de redor de min.
É algo que levo nos adentros. O mundo está cheo de penas, pero tamén de sucesos marabillosos e poesía. Así son eu: tristeza, ledicia, maxia e marabilla mesturadas. Polo tanto sinto a necesidade de expresalo na miña escrita.
Penso que si. Eu crieime tendo de redor xente que sabía contar. Que a palabra é o dicir eran fundamentais para eles. A tradición oral galega é coma un manancial que mana da alma, do que bebemos todos os galegos.
Naceu un inverno. Illada nun balneario antigo, que tiña altas e estreitas ventás, un fermoso bosque nevado, un ceo de chumbo, frío, moito frío, silencio e uns cantos corvos, colgando nos abetos centenarios os seus berros rotos. Así naceu Negraneve. De súpeto vina aparecer, preciosa pantasma da miña mente, tinxida de feluxe, deixando as negras pegadas dos seus pés no branco camiño. Tras dela foron xurdindo todos o demais. Todo o demais. A atmosfera érame propicia.
Son catro elementos que, no meu interior se funden nun todo. Téñoos como principio e como fin da miña existencia.
Os clásicos rusos e europeos. De entre eles, por nomear algúns, Tolstói, Chéjov, Flaubert, Stendhal. Galegos: Cunqueiro, Valleinclán, Emilia Pardo Bazán. En poesía, Rosalía de Castro, García Lorca e Alejandra Pizarnik son para min poetas moi próximos, que sinto vivos.
Hoxe moi destacable. Temos moi boas narradoras e poetas, todas elas con brillo propio. Este, como Rusia, é un país de tradicións, e moi literario.
A nivel galego bastante difícil para os editores e tamén para os escritores, polo pouco interese que o goberno amosa polo noso idioma, e os grandes recortes que está a facerlle á cultura.
Más dunha vez preguntáronme: Porqué escribes? A resposta. Fágoo polo amor e interese que en min sempre suscitaron as palabras, que eran música para os meus oídos, letras que brillaban tentadoras coma cereixas, máxica grafía, tatuada na pel dos libros, sempre, por sorte, preto dos meus ollos. O mellor don co que fun bendicida a nacer, foi cunha sede infinita de palabras e de libros.
Grazas Chelo! Foi un pracer!
Nin fan, nin deixan facer. A Xunta púxose en contacto con nós a través da Xefa do Distrito Forestal V, Sara Romero, para ordenarnos que paralisemos inmediatamente as accións de voluntariado de SOS Monte Pindo. O argumento é que o Monte Pindo “non é de todos”, senón da Xunta, porque existe un contrato nese sentido polo que todas as actuacións que se fagan teñen que contar coa súa autorización. Para a xefa de distrito, a situación é a mesma que “se entramos no seu piso a pintar”, e denunciou que utilicemosárbores de viveiro, cousa que é falsa pois recollémos todos os exemplares en bosques naturais da contorna a excepción de doce ameneiros cedidos por convenio co CSIC, certificados xeneticamente e que non plantamos no monte senón no chan de Carnota para que se aclimaten antes de transplantalas ao seu emprazamento definitivo.
As parcelas nas que temos actuado son titularidade do Concello de Carnota e da Comunidade de Montes de Caldebarcos, que non só autorizan senón que están a colaborar co proxecto. O suposto convenio ao que se refire delegaría na Xunta a xestión deste espazo, cuns resultados tan desastrosos que as consecuencias saltan á vista. Despois de anos sen apenas facer ningunha actuación, o deterioro e abandono do Olimpo Celta era tan acuciante que en setembro ardeu na súa totalidade, a pesar de que existía unha asociación que levaba anos solicitando implacablemente actuacións e medidas de protección. Ademais, nin o lume espertou unha Xunta que ignorou todos os avisos das previsíbeis escorrentías de lodos contaminantes que finalmente acabaron producíndose, afectando a bancos marisqueiros, o que obrigou á sociedade civil a tomar a iniciativa cun proveitoso proxecto de voluntariado que agora a Xunta intenta destruír. Ademais, non se pode dicir precisamente que a Asociación non tentara pedir permisos: ao igual que o Concello de Carnota, temos varias reunións solicitadas coa Xunta antes e despois do incendio para falar do que facer neste espazo, o que pasa é que nunca foron respondidas. Malamente pode consensuarse nada con quen se nega a recibirte e falar contigo.
Por todo, a Asociación Monte Pindo vese obrigada a tomar a dolorosísima decisión de paralisar indefinidamente SOS Monte Pindo ante a ameaza de que se presenten axentes na próxima acción de voluntariado (prevista para a vindeira fin de semana) para formalizar denuncias, situación á que non imos expoñer nin ao voluntariado -que abondo esforzo fai con vir a botarnos unha man- nin á propia Asociación que non conta con recursos para facerlle fronte a unha posíbel avalancha de multas.
O Concello de Carnota e a Asociación Monte Pindo Parque Natural estudan que medidas adoptar para poder continuar os traballos, e queremos trasladar unha mensaxe de tranquilidade a quen xa traballou na zona. O propio alcalde Ramón Noceda xa nos expresou a súa solidariedade e disposición a facerse responsábel no caso de que finalmente a Xunta decida emprender accións legais contra o voluntariado.
Asi mesmo, queremos denunciar a crecente persecución política á que nos vemos sometidos por parte do actual goberno da Xunta. Nunca nada malo lles fixemos, só lles pedimos que cumpran co seu cometido, e que se non queren facelo, que cando menos se aparten e non molesten. Non merecemos que despois de tres anos esixindo que declaren dunha vez o Parque Natural, o PP siga inmóbil. Non merecemos que cando pedimos actuacións urxentes para evitar as temidas riadas o PP se ría de nós facendo espectáculos televisivos na zona para simular que fan algo. Non merecemos que cando no Parlamento se piden actuacións e compensacións económicas no Parlamento para os veciños afectados, o PP diga que os veciños non as queren. Non merecemos que cando empezamos a falar de voluntariado, o PP contraataque cun voluntariado máis simbólico que real. Non merecemos que agora que está a agromar realmente a xenerosidade e solidariedade do noso pobo para recuperar o seu Olimpo Celta, veña agora o PP a poñernos paus nas rodas.
Pola parte positiva queda o bo traballo feito durante as dúas fins de semana consecutivas que leva o proxecto en marcha, e que se saldou coa participación dun total de 55 voluntarias e voluntarios, a plantación de 2500 castiñeiros e 1050 carballos, e o tratamento de 5,73 hectáreas con gramíneas de crecemento rápido para agarrar a terra e evitar as riadas de cinzas. Iso xa non o poderán evitar.
Lamentamos vernos involucrados nesta dantesca situación e agradecemos sinceiramente a xenerosidade das case cen persoas que xa se inscribiron para traballar altruistamente en SOS Monte Pindo, e moi especialmente a profesorado, nenas e nenos do CEIP Santa Eulalia de Dumbría que tiñan previsto participar na seguinte acción de voluntariado, que polo momento non poderá realizarse. A forza do noso amor non será inútil.