Entradas

Andrea Maceiras gaña o 6.º Premio Meiga Moira 2014 de Literatura Infantil-Xuvenil

/en , /

O Xurado, formado polas escritoras Marica Campo e Conchi Regueiro, María Dores Fernández López,  profesora de Ensino Medio de Lingua e Literatura Galega na Coruña, o ensaísta e profesor da UDC Carlos–Paulo Martínez Pereiro, que actuou de Presidente, e a directora editorial de Baía Edicións, María Belén López Vázquez, como secretaria, reunido o venres  día 19 de setembro de 2014 resolveu conceder por unanimidade o 6.º Premio Meiga Moira de Literatura Infantil-Xuvenil á obra presentada baixo o lema “”.

Abertas as plicas, a mesma resultou corresponder a presentada pola escritora coruñesa Andrea Maceiras Lafuente, que leva como título Miña querida Sherezade e proposta para lectoras e lectores a partir de 12 anos.

O Xurado manifestou, entre outros aspectos, o seguinte:

«É opinión unánime deste xurado que, na referida obra, sobresaen características tan notorias como a dunha excelente estrutura especular e unha non menor fluidez narrativa. As historias d’As mil e unha noites son a base dun texto que xera repetidas e novidosas narracións por volta da ficción e doutras realidades literarias.

En resumo, a obra acaba por ser unha exacta e plural homenaxe ao libro e a lectura».

A obra será publicada por Baía Edicións na súa colección Meiga Moira antes de finalizar o ano e a autora recibirá 2.500 euros, cantidade coa que está dotado o Premio.

Noutra orde de cousas, o Xurado valorou a alta calidade das obras presentadas, das que dez alcanzaron a selección final, o que evidencia máis unha vez o extraordinario momento que vive a literatura en galego dirixida ao público infantil e o importante xermolo de escritoras e escritores que está dando o país para seguir facendo avanzar o galego como idioma literario e de uso vehicular entre as nosas nenas e nenos.

Baía Edicións destaca o feito de que Andrea Maceiras foi gañadora tamén do 4.º Premio Meiga Moira en 2010 con Violeta tamurana, obra que goza dunha grande aceptación entre as lectoras e os lectores máis novos e cunha especial introdución nos centros de ensino pola singularidade da historia narrada e posta en valor da integración cultural e denuncia do racismo.

Desde Baía queremos felicitar a todos os participantes e, especialmente, á nosa gañadora: Andrea Maceiras!!!

‘Améndoas e flores silvestres’, unha das once obras da LIX finalistas do Premio Frei Martín Sarmiento

/en , /

Once obras de autores galegos da LIX chegaron á fase final dos Premios Frei Martín Sarmiento, un recoñecemento organizado pola Comisión de Normalización Lingüística de Escolas Católicas, cuxa característica é que son os propios alumnos dos centros os que escollen as obras gañadoras, divididas en cinco categorías,  máis unha sexta categoría, para adultos.

Blog dos premios

Finalistas do X premio literario Frei Martín Sarmiento

1ª categoría: 1º e 2º de Educación Primaria

  • Toc-Toc (Galaxia), de Pablo Díaz.
  • Raro (Tambre) de Marcos Calveiro.
  • Catuxa quere saber (Everest Galicia) de Concha Blanco.

 

2ª categoría: 3º e 4º de Educación Primaria

  • Marcopola e a illa remeira (Xerais) de Jacobo Fernández.
  • O gato fantasma (Xerais) de Xelís de Toro.

 

3ª categoría: 5º e 6º de Educación Primaria

  • Soños de mar (Xerais) de X.H. Rivadulla Corcón.
  • Os Sabuxos entran na casa co pé esquerdo (Xerais) de Jaureguizar.

 

4ª categoría: 1º e 2º de ESO

 

5ª categoría: 3º e 4º de ESO

  • Dragal III (Xerais) de Elena Gallego Abad.
  • Bágoa da lúa (Galaxia) de Sabela González.

Fonte: AGE

Coñecemos un pouco máis a Chelo Suárez

/en , /

Chelo Suárez Muíños nace na Coruña o 1 de marzo de 1945. Asinou en diversas ocasión cos pseudónimos Amara Orzania e Puliana Marful. Foi colaboradora habitual de Radio Oleiros. En 2008 obtivo o Premio de literatura erótica Narrativas Quentes pola obra Os milagres de Cristamar e o segundo premio do Premio Modesto R. Figueiredo no 2008, por Colleita de sombras. En 2010 gañou a XVII edición do Premio Lueiro Rey coa obra As horas rotas e o Premio Adiala de relato curto do Centro Galego de Mallorca no 2010, por Monólogo dun cadáver. Gañadora da XIII edición do Certame de narración curta Ánxel Fole, convocado polo Concello de Lugo no 2011, por Recantos.

Ten publicado Flor de xiz. 2003, Primerapersona; Os milagres de Cristamar. 2008. Positivas; A venus de cristal. 2008, Xerais; Corpo de mar. 2008, Espiral Maior;  O arco da luz. 2009, publicado en internet; As horas rotas. 2010, Sotelo Blanco; En defensa do Poleiro. A voz dos escritores galegos en Celanova. 2010, Toxosoutos; Vivir un soño repetido. Homenaxe a Lois Pereiro, 2011, Asociación de Escritores en Lingua Galega, libro  Lois Pereiro, 2011, Asociación de Escritores en Lingua Galega, libro electrónico; A neve e o lume. Meiga Moira. Baía, 2012.

  • Bos días Chelo, cóntanos… cando e por que empezaches a escribir?

Penso que empecei a escribir moi nova,polo encanto que suscitaban en min a lectura e a maxia das palabras. Foi moi importante para min a tradición oral; todos eses contos clásicos que, adquirían unha nova dimensión, un sentido máis próximo nos beizos do meu avó, da miña nai.

  • Tiveches algún referente ou estilo que che gustase en particular?

Aprendín a ler en principio as imaxes, a través das películas, das que era espectadora diaria. Gardo moi bos recordos do meu cine de barrio, o Doré. O meu referente. As de vampiros, as películas de acción e intriga marcáronme e, xa lectora que devoraba libros, os de misterio eran os meus preferidos.

  •  Cal foi a túa primeira obra?

Empecei enviando a Bruguera, cando tiña trece anos, un conto longo,  que tiña que ver coa mitoloxía, onde as musas eran malísimas e, en vez de inspirar, roubaban as ideas. Contestáronme cun catálogo de libros. Do meu conto nin palabra.

  • Tes algún hábito á hora de escribir?

Gústame escribir moi de mañá e moi tarde, polas noites, sempre cun prato de mazás a man. Cando o que escribo me gusta, celébroo comendo unha. E penso o que lle custou a Eva, o atrevemento de chantala.

  • Recibiches moitos premios… se tiveses que escoller un, con cal te quedarías?

Algún premio recibín, e de todos sentinme moi orgullosa e agradecida. Fíxome moita ilusión recibir o Lueiro Rey de novela curta, polo que significaba para min a obra enviada.

  • Escribes narrativa, poesía e literatura infantil-xuvenil? En que estilo te sentes máis cómoda?

Coa narrativa síntome na miña salsa. A poesía venme en refachos,é coma un acto de luz que teño que aproveitar, do que saquei uns cinco libriños, dos que só teño un publicado. A literatura infantil-xuvenil atráeme moito. De feito teño varios proxectos que xiran  con ás de libélula de redor de min.

  • Nas túas obras mesturas sempre as penalidades do mundo coa poesía, que pretendes con esta mestura?

É algo que levo nos adentros. O mundo está cheo de penas, pero tamén de sucesos marabillosos e poesía. Así son eu: tristeza, ledicia, maxia e marabilla mesturadas. Polo tanto sinto a necesidade de expresalo na miña escrita.

  • Polo que podemos comprobar nas túas obras a tradición oral galega sempre está presente, cres que este é un dos xeitos de transmitila duns a outros?

Penso que si. Eu crieime tendo de redor xente que sabía contar. Que a palabra é o dicir eran fundamentais para eles. A tradición oral galega é coma un manancial que mana da alma, do que bebemos todos  os galegos.

  • A neve e o lume é a túa última obra publicada, verdade? Esta obra é unha achega á literatura galega da narrativa gótica. Poderías contarnos cando naceu Negraneve, a protagonista da historia?

Naceu un inverno. Illada nun balneario antigo, que tiña altas e estreitas ventás, un fermoso bosque nevado, un ceo de chumbo, frío, moito frío, silencio e uns cantos corvos, colgando nos abetos centenarios  os seus berros rotos. Así naceu Negraneve. De súpeto vina aparecer, preciosa pantasma da miña mente, tinxida de feluxe, deixando as negras pegadas dos seus pés no branco camiño. Tras dela foron xurdindo todos o demais. Todo o demais. A atmosfera érame propicia.

  • Segues a mesturar as penalidades, coa poesía e a sensualidade e, inclúes tamén, a tradición oral. Por que?

Son catro elementos que, no meu interior se funden nun todo. Téñoos como principio e como fin da miña existencia.

  • Poderías indicarnos cales son as túas autoras e/ou autores favoritas/os?

Os clásicos rusos e europeos. De entre eles, por nomear algúns, Tolstói, Chéjov, Flaubert, Stendhal. Galegos: Cunqueiro, Valleinclán, Emilia Pardo Bazán. En poesía, Rosalía de Castro, García Lorca e Alejandra Pizarnik son para min poetas moi próximos, que sinto vivos.

  • Como ves o papel da muller na literatura galega?

Hoxe moi destacable. Temos moi boas narradoras e poetas, todas elas con brillo propio. Este, como Rusia, é un país de tradicións, e moi literario.

  • Como ves hoxe en día a situación no mercado editorial?

A nivel galego bastante difícil para os editores e tamén para os escritores, polo pouco interese que o goberno amosa polo noso idioma, e os grandes recortes que está a facerlle á cultura.

  • Se queres comentarnos algo máis sobre ti ou sobre a túa obra deixamos este oco…

Más dunha vez preguntáronme: Porqué escribes? A resposta. Fágoo polo amor e interese que en min sempre suscitaron as palabras, que eran música para os meus oídos, letras que brillaban tentadoras coma cereixas, máxica grafía, tatuada na pel dos libros, sempre, por sorte, preto dos meus ollos. O mellor don co que fun bendicida a nacer, foi cunha sede infinita de palabras e de libros.

Grazas Chelo! Foi un pracer!

Coñeceremos un pouco máis a LÓBEZ, este sábado en Gondomar

/en , /

Este sábado 23 de novembro, ás 12:00 horas, na Biblioteca Municipal de Gondomar, o CLUB DE LECTURA COMPARTIDA LENDO CONTIGO de Espazo Lectura organiza un encontro literario con Antonio Yáñez Casal, que xirará sobre LÓBEZ, publicada en Baía Edicións. No acto estará presente o autor, con quen o público asistente poderá intercambiar impresións sobre a súa obra.

Coñecemos un pouco máis a Andrea Maceiras

/en , /

A coruñesa Andrea Maceiras é licenciada en Filoloxía Hispánica e Filoloxía Galega. Recibiu en 2010 o cuarto Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil, que convoca Baía Edicións, pola súa obra Violeta tamurana. Unha obra que cualifica como unha “alegoría contra o racismo” na que advirte os seus lectores de que “quen sustenta o dominio sobre os pobos o fai mantendo a ignorancia e o temor ao descoñecido e ao diferente”. Ademais desta obra, publica en 2012 outra coa que procura, tamén nesta ocasión, romper cos tabús e achegarnos a unha realidade vista aínda co receo pola sociedade, O segredo do lagarto arnal. Entrevistamos a Andrea Maceiras para coñecela un pouco máis!

  • Bos días Andrea, cóntanos… cando empezaches a escribir?

Comecei a escribir nas portas da adolescencia. Nun momento dado decateime de que era posíbel situarme do outro lado das letras, como quen repara por vez primeira na existencia dunha ponte sobre un río caudaloso e, nunha intuición fascinada, sábese capaz de chegar á outra orela. Foi un proceso de evolución natural que se viu afectado por estímulos externos: a posibilidade de participar en certames literarios para xente nova (como o de Cambre ou o “Viaductos” de Redondela) foi moi importante. Desde entón, a literatura converteuse en algo imprescindíbel miña maior arela foi transitar as súas dúas beiras tanto canto fose posíbel: a través da lectura, da escrita,da miña vida académica e laboral.

  • Tiveches algún referente ou estilo que che gustase en particular?

Os meus primeiros referentes foron os da literatura pensada para nenos e mozos da que eu gozaba inmensamente como lectora. Tiven a gran sorte de poder ler, sendo moi nova, a moitos escritores que comprendían a necesidade dunha literatura concibida para os máis xoves: desde os membros da xeración Lamote, como Agustín Fernández Paz ou Xabier Docampo, ata Roal Dahl e Michael Ende, pasando por autores como Andreu Martin, Maria Gripe, Ruíz Zafón e moitos outros. Supoño que o feito de lembrar con gran viveza e agarimo aquelas lecturas fai que me sinta moi cómoda escribindo LIX.

  • Cando e por que xurde Violeta tamurana? Foi a túa primeira obra publicada?

Violeta tamurana é unha obra especial. Xurdiu naquela primeira etapa e foi evolucionando ata o momento no que a escribín, anos despois, de modo que conviviu moito tempo comigo. A novela en si mesma é unha metáfora de moitos aspectos do noso mundo e, como tal, inspírase na observación da realidade. Porén, non foi  a miña primeira obra publicada: tres anos antes vira a luz Proxecto Bolboreta, obra gañadora do I Certame Literario do Concello de Soutomaior, da man de Xerais.

  • É unha historia de aventura e fantasía, mais introduces moitos temas de actualidade como os conflitos xeracionais, a preocupación ecoloxista… cóntanos que nos podemos atopar na obra?

Violeta tamurana recrea un mundo violeta, ficticio só nalgúns aspectos e moi real noutros. Na obra contrástanse dous mundos moi diferentes: o do Arquipélago Perdido, de carácter tradicional e tribal, e o do Continente Luminoso, desenvolvido e tecnolóxico. No desequilibrio existente entre ambos son fundamentais problemas como o racismo, a manipulación da información ou a devastación da natureza a mans do home. Pao, o heroe da obra, emprende unha arriscada viaxe desde a súa illa natal ata o outro extremo do mundo, coa intención de deter a destrución do seu fogar e das extraordinarias flores que alí medran: as tamuranas. O inconformismo da mocidade, a busca de respostas e, sobre todo, a defensa da identidade propia son outras cuestións moi presentes na novela.

  • E despois desta magnífica obra que recibiu o Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil 2010, publicas no 2012 O Segredo do lagarto arnal. Cando xurde a idea desta obra?

O segredo do lagarto arnal xorde da experiencia do paso do colexio ao instituto e afonda nos cambios, medos e esperanzas desta nova etapa. A este proceso, que é común para a ampla maioría dos rapaces, engádense outras cuestións. David, o protagonista, está preocupado polo divorcio dos seus pais e estraña moito a aldea, que identifica coa felicidade da infancia. Neste momento de inestabilidade precisa un referente vital: o seu curmán Marcos, varios anos máis vello ca el e co que mantén unha relación fraternal. Porén, hai catro anos que non sabe del e a súa familia garda silencio ao respecto.O segredo da obra ten moito que ver co descubrimento do mundo, con ese espertar asociado ao inicio dunha nova etapa, coa capacidade de tomar decisións e de ser un mesmo, sen deixarse intimidar, a pesar das circunstancias.

  • Pensas que as mozas e os mozos poden sentirse identificadas coa obra?

A obra aborda moitos conflitos cos que pode atoparse calquera rapaz nesta idade: desde as amizades, as ilusións ou os desenganos ata cuestións de maior gravidade como o acoso escolar e a marxinación e persecución daqueles que son vistos como máis débiles pola sociedade… A novela fala de atreverse a ser diferente e… quen non se sentiu diferente algunha vez?

  • Tratas moitos temas de actualidade: o divorcio, os segredos familiares etc. consideras importante tratar este tipo de temas na literatura xuvenil?

A literatura xuvenil procura atraer os intereses do público mozo, mais estes son moi diversos. As historias afastadas da vida cotiá, xa sexa porque son distantes a nivel xeográfico ou porque recrean mundos de ficción, apelan á curiosidade e ofrecen moitas posibilidades de evasión. No entanto, os relatos que se centran en aspectos máis próximos poden resultar interesantes porque permiten unha maior identificación e dan pé á reflexión sobre cuestións do día a día que non sempre son tan intranscendentes como parecen. O verdadeiramente importante é conectar cos lectores e lectoras tratando de ofrecer historias que inspiren e entreteñan porque estas son as funcións orixinarias e primixenias da literatura.

  • En 2013 publicas Nubes de evolución, na que segues tendo en conta a actualidade e nos indicas que somos nós quen podemos virar a nosa historia e loitar para dar as costas a decepcións e enganos. Que pretendes con esta obra?

Nubes de evolución é unha historia intimista de fríos e soidades.Os seus personaxes principais teñen en común unhas vidas imperfectas que non encaixan na sociedade tal e como está concibida: unha moza de dezanove anos cunha filla pequena, un rapaz problemático e un profesor de secundaria viúvo e frustrado coa súa profesión. Os tres frecuentan a cotío unha estación de autobuses e é nese espazo impersoal e húmido onde se produce o seu encontro. A novela fala das pequenas cousas que son capaces de mudar o noso xeito de ver o día a día, de saber poñerse na pel do outro, da capacidade de transformar os lugares que habitamos e, sobre todo, da vontade de mudar as cousas para conseguir os nosos propósitos.

  •  Poderías indicarnos cales son as túas autoras e/ou autores favoritas/os?

-Quizais porque durante a miña formación tiven a oportunidade de ler a moitos autores clásicos, na actualidade o meu interese pasa por obras máis contemporáneas e achegadas a min no tempo: Murakami, Milan Kundera, Paul Bowles, Orhan Pamuk, Christa Wolf, Clarice Lispector, Amin Maalouf, Don DeLillo… En Galicia considero que temos unha LIX de gran calidade e hai moitas obras coas que gozo moito, como as de Marcos Calveiro ou Ledicia Costas, por poñer algún exemplo. Despois hai textos aos que regreso con frecuencia porque nunca se esgotan, como os de Carlos Casares ou Marica Campo. As miñas lecturas pendentes son igualmente variadas: desde o novo de Pedro Feijoo ata o último de Kazuo Ishiguro. Interésame estar ao día e explorar as novidades.

  • Que farías para fomentar a literatura xuvenil?

-Aínda que en principio poida parecer paradoxal, sabemos que na actualidade os rapaces e rapazas len e len moito e sabémolo porque hai moitos fenómenos de libros que acadan gran repercusión nos medios, o que quere dicir que detrás deles hai un público que desexa historias. Por desgraza no mundo no que vivimos o que non está exposto á vista de todos aparentemente non existe. Nas grandes superficies, que é onde cada vez máis mercan libros os mozos e mozas, a literatura galega está moi difícil de localizar e ocupa espazos moi reducidos. É unha cuestión de visibilidade. Con toda probabilidade os adolescentes aceptarían de forma natural que nos andeis de libros xuvenís se mesturasen os de distintas linguas e literaturas. Esta percepción baséase no feito de que nos clubs de lectura dos institutos (que fan un enorme labor a moi distintos niveis) as lecturas están moi repartidas entre as distintas literaturas porque os profesores se encargan de darlles visibilidade a todas elas.

  • Como ves hoxe en día a situación no mercado editorial?

Vivimos tempos difíciles en todos os ámbitos. Loxicamente os problemas económicos que afectan á maior parte da poboación teñen o seu reflexo tamén neste sector. A pesar diso, as editoriais galegas apostan polo futuro, facendo esforzos por integrar e integrarse nas novas tecnoloxías e iso propicia o interese dos lectores. Como autora, considero que un dos grandes acertos das editoriais galegas é a creación e mantemento de premios literarios que ofrecen moitas posibilidades para calquera escritor, pero sobre todo para aqueles que estamos comezando.

Grazas Andrea! Foi un pracer!

Hoxe presentamos a Henri, o mosquito, defendendo á cantante Miss Turata

/en , /

Moscas e mosquitos adoitan aparecer á vez, coa chegada da calor, mais non todos son tan excepcionais como Henri, o mosquito da imaxe, a quen vemos na imaxe defendendo á cantante Miss Turata das avespas macarras. É de recibo recoñecer que Miss Turata é unha libélula tamén excepcional.

Tal é a excepcionalidade de Henri, que o seu creador, Raúl Dans, recibiu o  X Premio Barriga Verde de textos para teatro de monicreques na modalidade infantil.

Parabéns a Raúl Dans, a Henri e a Jacobo Serrano, polos fabulosos retratos das aventuras e desventuras de Henri.

Sabías que:

Moscas, mosquitos e tábanos pertencen todos á unha única orde, a DIPTERA, que en xeral son magníficos voadores. No mundo hai catalogadas 100.000 especies distintas, 15.000 delas están en Europa

Fonte: Insectos de Galicia, Jose Manuel Parada, Xosé lois Rei muñiz e Carlos rey Rañó (Bahía Edicións, 1997)

Martes 6 agosto, 19:horas presentación da novela gótica A neve e o lume

/en , /

Ás 19:00: A neve e o lume

A escritora coruñesa Chelo Suárez e a tamén escritora e prologuista da obra, Marica Campo, farán unha introdución a esta singular novela dirixida ao público xuvenil e ilustrada moi certeiramente por Calros Silvar,

Comentario:

Vén Chelo Suárez guiada por Alejandra Pizarnik cuxos versos son a epígrafe de cada capítulo, con ecos do mundo de Erzébet (Elisabeth ou Elizabeth) Báthory, a condesa sanguenta, aquela que fixera do sadismo máis brutal o seu emblema até se converter en paradigma da crueldade sen límites ao servizo do pracer sexual. Mais aquí non hai outra tortura que o alento axeado do misterio, o rostro da morte cando esta é violada, os poderes do Maligno desencadeados como a tormenta perfecta. O perigo axexa, docísimo, tras a porta. Traspasala é chegar ao mundo dos mortos viventes, aboiar para sempre entre o ser e o non ser.

Vén, sen pudores nin eufemismos, porén delicada, cunha historia imposíbel, mais verdadeira por coherente, co seu sentido alén da realidade.

[Do Prólogo de Marica Campo]

Presentacións de Fadita Fosca! e A neve e o lume na Feira do Libro da Coruña, martes 6 agosto

/en /

O martes 6 de agosto Baía Edicións presentará Fadita Fosca! e A neve e o lume na Feira do Libro da Coruña

Ás 18:00 horas: Fadita fosca!

Miguel Vázquez Freire e o recoñecido ilustrador betanceiro Xosé Tomás, quen  realizará tamén un taller de ilustración dirixido ao público infantil, acompañados da directora editorial de Baía Edicións, Belén López Vázquez, farán un achegamento crítico a esta obra incluída na colección infantil Mar de Letras.

Ás 19:00: A neve e o lume

A escritora coruñesa Chelo Suárez e a tamén escritora e prologuista da obra, Marica Campo, farán unha introdución a esta singular novela dirixida ao público xuvenil e ilustrada moi certeiramente por Calros Silvar.

Contamos con vós!

Marica Campo e Chelo Suárez falarán de A neve e o lume, na Feira do Libro da Coruña

/en /

O martes 6 de agosto, ás 19:00 horas, Marica Campo e Chelo Suárez falaran de A neve e o lume, última novela de Chelo, que nos mergulla nun soño ou nun pesadelo, non se sabe moi ben onde.

Desde The Castle of Otranto, o lugar privilexiado dos medos, e aínda do terror, ten paredes vetustas, ventás á noite, sons estarrecedores. Así a Gran Mansión e o seu soto onde Negraneve (repárese no oxímoro do nome) chega á vida ou ao tempo que, se cadra, nin iso é. Mais os sons, que tamén os hai, adoitan ser outros.

Vén Chelo Suárez guiada por Alejandra Pizarnik cuxos versos son a epígrafede cada capítulo, con ecos do mundo de Erzébet (Elisabeth ou Elizabeth) Báthory, a condesa sanguenta, aquela que fixera do sadismo máis brutal o seu emblema até se converter en paradigma da crueldade sen límites ao servizo do pracer sexual. Mais aquí non hai outra tortura que o alento axeado do misterio, o rostro da morte cando esta é violada, os poderes do Maligno desencadeados como a tormenta perfecta. O perigo axexa, docísimo, tras a porta. Traspasala é chegar ao mundo dos mortos vive ntes, aboiar para sempre entre o ser e o non ser.

Vén, sen pudores nin eufemismos, porén delicada, cunha historia imposíbel, mais verdadeira por coherente, co seu sentido alén da realidade.

Marica Campo

Baía Edicións entrega o 5º Premio Meiga Moira de Literatura infantil e xuvenil 2012

/en /

 

A entrega do 5º Premio Meiga Moira de Literatura infantil e xuvenil 2012 á obra de Ana María Galego Gen, Bandeiras negras, terá lugar hoxe mércores día 3 de abril, ás 12:30 h., na Libraría Lume da Coruña (Federico Macías, 3 · Teléfono: 981 263 408).

No acto de presentación, no que se servirá un pequeno almorzo, ademais da autora, que, como gañadora da obra publicada por Baía Edicións na súa colección Meiga Moira, recibirá neste acto 2.500 euros, cantidade coa que está dotado o Premio, tamén intervirá Belén López Vázquez, directora editorial de  Baía Edicións, que se encargarán de faceren unha aproximación crítica da novela.

Xurado e criterios selectivos

O Xurado, formado polas escritoras Marica Campo e Andrea Maceiras, gañadora do 4.º Premio coa obra Violeta tamurana, María Dores Fernández López, profesora de Ensino Medio de Lingua e Literatura Galega na Coruña, o ensaísta e profesor da UDC Carlos–Paulo Martínez Pereiro, que actuou de Presidente, e a directora editorial de Baía Edicións, María Belén López Vázquez, como secretaria, reunido o día 21 de setembro de 2012 resolveu conceder por unanimidade o 5º Premio Meiga Moira de Literatura Infantil-Xuvenil á obra presentada baixo o lema “Mago Chalupa”, na que destacou, entre outros aspectos,  que:

  1. Supón a recuperación para a literatura galega do xénero clásico de aventuras e máis en concreto o da narración de piratas.
  2. Incorpora unha perspectiva nova na voz narrativa feminina dunha escrava negra, reutilizando o recurso clásico da muller transvertida de home.
  3. Dálle nova vitalidade ás personaxes d’A Illa do Tesouro, completando os contornos e a personalidade da figura do John Silver.
  4. Emprega unha lingua axustada, expresiva e rica no desenvolvemento da historia.
  5. Se serve dos mellores recursos da técnica narrativa da page-turner, ao facilitar unha lectura continuada e implicar os lectores e as lectoras no narrado.

Sinopse da obra

N’A Illa do Tesouro, Jim Hawkins, o narrador, ou Stevenson, o autor, non dan moitos detalles sobre a vida de Long John Silver. Só temos algúns trazos: que navegou co histórico capitán England, ou que está casado cunha muller negra.

Este é o xermolo de Bandeiras negras. Quen é esa misteriosa muller, onde coñeceu a Silver e como chegou a casar con el?

Páxina a páxina, coñeceremos as aventuras da pequena escrava Providence, quen se converterá no mariñeiro Chris e que navegará baixo as bandeiras dos piratas de máis sona: Bonnet, England… e Flint, o temible capitán do Walrus. Providence sabe cal é a vida á que está abocada dende o seu nacemento e será quen de rebelarse contra o seu destino. Non hai moitas oportunidades para as mulleres, e menos para as mulleres negras, no século XVIII. Pero as oportunidades, e a sorte, ás veces chegan andando sobre unha soa perna…

Información da autora

Ana María Galego Gen. Naceu en Ferrol, 1970. É licenciada en Filoloxía Hispánica pola Universidade da Coruña (1993). Actualmente exerce como profesora de Lingua Castelá e Literatura no Ensino Secundario, traballando no presente ano académico no IES Castella Vetula (Medina de Pomar, Burgos).

Publicacións e premios literarios

>     Terceiro premio no I Certame de Narrativa Curta organizado pola Consellería de Medio Ambiente (1999) coa obra Non era tempo de cacharelas.

>     Gañadora do II Certame de Narrativa Breve organizado pola Universidade de Santiago de Compostela (2001) co relato O malfadado ano no que perdín a moza por culpa dun robot, porque as desgracias sempre veñen mal acompañadas. (Publicada polo Servizo de Publicacións da Universidade de Santiago de Compostela, 2003)

>     Gañadora ex aequo do Premio “Estornela” de Teatro para Nenos organizado pola Fundación Neira Vilas (2004), coa obra O porco que perdera a cabeza. (Publicado por Ediciós do Castro, A Coruña, 2005)

>     Finalista do 18º Certame de Narracións Breves “Manuel Murguía” organizado polo Concello de Arteixo (2009), coa obra As aventuras de Nice Rod. (Publicado pola Deputación da Coruña no volume colectivo De eirugas a bolboretas, 2010)

>     Gañadora do 2º premio no I Certame de Textos Teatrais “Manuel Rey Posse”, organizado polo Liceo Casino de Vilagarcía de Arousa (2011), coa obra Don Matute e a árbore que falaba.

>     Gañadora do 2º premio na categoría de adultos no I Concurso de Relatos “Río Órbigo”, organizado por el Ayuntamiento de Villarejo de Órbigo (2011), con la obra Es ojo porque te ve.

>     Gañadora do 2º premio no Certame “Ánxel Fole” organizado polo concello de Lugo (2012) co relato Neiges d’antan.

>     Gañadora do 2º premio no Certame “Happycurtis” organizado polo concello de Curtis co relato Tres mil setenta caracteres.

Traducións

>     Tradución ao galego de Bouvard et Pécuchet (2005), de Flaubert, de La cousine Bette (2008) de Balzac, e de Le cousin Pons (2012). Estas traducións están publicadas na Editorial Toxosoutos.

Outras publicacións

>     “Una aproximación a La doncella Teodor” en VVAA, Campus Stellae. Haciendo camino en la investigación literaria. Universidade de Santiago de Compostela. Santiago de Compostela, 2006.

>     “Lo monstruoso en la narrativa de Pilar Pedraza” en VVAA, Héroes, mitos y monstruos en la literatura española contemporánea. Andavira Editora. Santiago de Compostela, 2009.