Entradas

Xa temos o premio FREI MARTÍN SARMIENTO en Baía!

Na entrega do Premio Frei Martín Sarmiento, que recoñece obras da literatura infantil e xuvenil seleccionadas polo alumnado e polas súas familias, García Gómez quixo destacar o papel normalizador da literatura, que “tantas veces se converteu en porta de entrada dos rapaces e rapazas ao coñecemento e ao amor pola lingua propia de Galicia”.

Premio Frei Martín Sarmiento
Na categoría de 1º e 2º de educación primaria, o Premio Frei Martín Sarmiento recaeu este ano na escritora Paula Carballeira, pola súa obra “A burra Ramona” (ilustrado por Xosé Tomás); na categoría de 3º e 4º de primaria, o gañador foi Xabier Frías, por “As aventuras de Enrico Müller”; na de 5º e 6º de primaria, Xabier Estévez, por “Todos os soños”; Santiago Jaureguízar fíxose co galardón na categoría de 1º e 2º de ESO por “O veleno da risa” e Agustín Fernández Paz, con “A neve interminable”, obtivo o de 3º e 4º de ESO. Na categoría de bacharelato e adultos, gañou o premio Francisco Castro, con “Tes ata as dez”.

Desde Baía queremos agradecer a Paula Carballeira e a Xosé Tomás a súa confianza en nós para publicar este magnífico libro!

 

Máis información

A BURRA RAMONA, PREMIO FREI MARTÍN SARMIENTO

Valentín García Gómez, secretario xeral de Política Lingüística, acudiu á entrega dos Premios Frei Martín Sarmiento e Rec.Curta que convocan a Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria e a Federación Española de Relixiosos do Ensino de Galicia – Centros Católicos (Ferega-Ceca).

Na entrega do Premio Frei Martín Sarmiento, que recoñece obras da literatura infantil e xuvenil seleccionadas polo alumnado e polas súas familias, García Gómez quixo destacar o papel normalizador da literatura, que “tantas veces se converteu en porta de entrada dos rapaces e rapazas ao coñecemento e ao amor pola lingua propia de Galicia”.

En canto a Rec.Curta, que galardoa curtametraxes de ficción elaboradas por alumnado de educación secundaria obrigatoria, bacharelato e formación profesional, o secretario xeral sinalou que o cine é “outra maneira de contar as historias e de transmitir as ideas, paralela á literatura”, que lle permite ao alumnado expresar a súa creatividade e “descubrir o valor do galego para comunicar o seu propio universo en calquera espazo ou soporte”.

Premio Frei Martín Sarmiento
Na categoría de 1º e 2º de educación primaria, o Premio Frei Martín Sarmiento recaeu este ano na escritora Paula Carballeira, pola súa obra “A burra Ramona” (ilustrado por Xosé Tomás); na categoría de 3º e 4º de primaria, o gañador foi Xabier Frías, por “As aventuras de Enrico Müller”; na de 5º e 6º de primaria, Xabier Estévez, por “Todos os soños”; Santiago Jaureguízar fíxose co galardón na categoría de 1º e 2º de ESO por “O veleno da risa” e Agustín Fernández Paz, con “A neve interminable”, obtivo o de 3º e 4º de ESO. Na categoría de bacharelato e adultos, gañou o premio Francisco Castro, con “Tes ata as dez”.

Rec.Curta
Na categoría de 1º, 2º e 3º de ESO obtivo o premio á mellor película a curta “Os invisibles”, do alumnado de segundo de ESO dos Padres Franciscanos de Lugo. O premio a mellor actor compartírono os alumnos Jorge Rodríguez, Manuel Jover e Jorge Fernández, e as mellores actrices resultaron ser Ángela Abelleira, Pilar Corredoira e Paula Jover, todos do mesmo centro lugués. O galardón aos mellores efectos especiais recaeu no traballo “O reloxo dos segundos”, elaborado polo alumnado de 1º de ESO do colexio Calasanz-Padres Escolapios da Coruña, e o da mellor música adaptada, en “Unha rosa para mariña”, do alumnado de 3º de ESO da Inmaculada de Lugo. Esta mesma curta obtivo tamén o premio ao mellor guión. O xurado outorgou, así mesmo, unha mención especial á participación para “A Curta”, do alumnado de 3º de ESO do colexio Calasanz-Padres Escolapios da Coruña.

Na categoría de 4º de ESO e bacharelato, a mellor película, en opinión do xurado, foi “365”, do alumnado de 4º de ESO do Colexio María Assumpta de Noia, que tamén obtivo unha mención especial á calidade de lingua. Outorgáronse así mesmo galardóns a mellor actor (Dani Ces e Marcos Lado, protagonistas de “365”), a mellor actriz (Sabela Fernández, do Colexio María Inmaculada de Vigo), mellores efectos especiais e mellor música adaptada (“O recordo esquecido”, do alumnado de 4º de ESO da Compañía de María de Santiago), mellor guión (“A intuición”, do alumnado de 1º de bacharelato do San Juan Bosco da Coruña, e “Sempre con nós, do alumnado de 4º de ESO do Colexio María Inmaculada de Vigo), mellor vestiario e mellor aderezo (tamén do alumnado de 1º do San Juan Bosco da Coruña, por “Xoanman” e “Secuestro no Congreso, respectivamente).

Fonte: Xunta

‘Miña querida Sherezade’ e ‘A Burra Ramona’ finalistas dos premios Frei Martín Sarmiento

En Baía estamos máis que felices por contar con dúas candidaturas aos Premios Frei Martín Sarmiento.

  • Na 1ª categoría: 1º e 2º de Primaria: A BURRA RAMONA, de Paula Carballeira e ilustracións de Xosé Tomás.
  • Na 4ª categoría: 1º e 2 de ESO: MIÑA QUERIDA SHEREZADE, de Andrea Maceiras e ilustracións de Antonio Seijas.

Aquí vos deixamos todas/os as/os canditadas/os, parabéns a todas/os!!!

Educación Infantil
AS MAIMIÑAS; Unha viaxe polo mundo; Ed. Galaxia

1ª categoría: 1º e 2º de Educación Primaria
AS MAIMIÑAS; Unha viaxe polo mundo; Ed. Galaxia
CARBALLEIRA, PAULA; A Burra Ramona; Ed. Baía

2ª categoría: 3º e 4º de Educación Primaria
CANOSA, MARÍA; Rubicundo; Ed. Xerais
FRÍAS, XABIER; As aventuras de Enrico Müller; Ed. Edebé

3ª categoría: 5º e 6º de Educación Primaria
ESTÉVEZ, XAVIER; Todos os soños; Ed. Tambre
TOBARUELA, PERE; Formig4s.Misión Nova York; Ed. Xerais

4ª categoría: 1º e 2º de ESO
MACEIRAS, ANDREA; Miña querida Sherezade; Ed. Baía
JAUREGUIZAR; O veleno da risa; Ed. Xerais

5ª categoría: 3º e 4º de ESO
FERNÁNDEZ PAZ, AGUSTÍN; A neve interminable; Ed. Xerais
GÓMEZ XURXO, SILVESTRE; De cristal; Ed. Xerais

6ª categoría: adultos
LÓPEZ SANDE, MARÍA; O faro escuro; Ed. Galaxia
CASTRO, FRANCISCO; Tes ata as 10; Ed. Galaxia
MACEIRAS, ANDREA; Europa Express; Ed. Xerais

Fonte: Blog do Premio

Coñecemos un pouco máis a Miguel Vázquez Freire

Nace en Corcubión en 1951. Estuda Filosofía e Letras nas universidades de Santiago de Compostela e Complutense de Madrid, licenciándose na especialidade de Filosofía.

Na actualidade é profesor de Filosofía no IES Eduardo Pondal de Santiago de Compostela. Foi director da revista Golfiño e codirector da colección Merlín de Edicións Xerais. Co-autor dos materiais educativos de Filosofía de Xerais (1990-2008) como membro do grupo de Didáctica da Filosofía Enxergo. Promotor do Congreso de Pedagoxía da Imaxe  «Pé de Imaxe» e membro fundador de Nova Escola Galega.

Ten colaborado como crítico e comentarista de literatura infantil en numerosas publicacións, entre outras, na xa desaparecida Fada Morgana, a Revista Galega de Educación (da que forma parte do Consello de redacción), Cuadernos de Pedagogía, CLIJ, El Urogallo e nas páxinas culturais e educativas de La Voz de Galicia e Faro de Vigo. Na actualidade forma parte tamén do Consello de redacción da revista Tempos Novos.

  • Bos días Miguel, cóntanos… cando e por que empezaches a escribir?

Comecei a traballar no eido da literatura para a infancia dirixindo unha revista infantil en Madrid, que inicialmente se ía chamar El Tobogán e acabou publicada en forma de libro co título xeral de Escocuentos. Aínda que ese non era o meu principal labor, os meus primeiros textos foron guións para historietas que tiñan como protagonista a un hipopótamo. Estou a falar de mediados da década dos setenta. Unha vez que me incorporei a Galicia como profesor de filosofía, en 1980, escribín os meus primeiros contos en galego que foron publicados co título dun deles: As aventuras do gato Bógar, coas excelentes ilustracións de Asun Balzola, unha gran artista, por desgraza xa falecida, con quen tiña traballado na revista madrileña.

  • Tiveches algún referente ou estilo que che gustase en particular?

Eu non falaría de “referentes”. Gústame repetir unha idea, que comparto con moitos, segundo a cal a literatura para os pequenos lectores debe ser literatura sen máis, garantindo ao tempo unhas mínimas condicións de accesibilidade acordes coas características deses destinatarios. Por iso, un bo libro para nenos debe ser un libro co que tamén poidan gozar os lectores adultos. Así que, como me pasa coa literatura en xeral, a min me gusta e teño como referencia toda a boa literatura infantil. Outra cousa é xa o que poderiamos chamar o rexistro no que eu me atopo máis a gusto e, nese sentido, diría que me movo con maior comodidade en rexistros realistas ca noutros de carácter máis fantástico.

  • Cal foi a túa primeira obra?

Isto xa o contestei na primeira pregunta. Se falamos de novela, daquela a primeira foi Proxecto Pomba Dourada, unha das incursións inaugurais no xénero de ciencia ficción en lingua galega. A primeira edición data de 1987.

  • Tes algún hábito á hora de escribir?

Primeiro de todo, debo precisar que non son nin me considero un escritor “profesional”, no dobre sentido dun escritor que vive do que gaña coa venda dos seus libros e ten un horario de traballo regular coma se ten en calquera outra profesión. Aínda que soe a unha concepción un chisco “romántica” e demodée, eu teño que agardar que chegue a inspiración e só a partir de entón me poño a traballar. Cando iso ocorre, non importa o momento, collo a pluma ou sento diante do ordenador. Xa logo, dependendo do xénero de que se trate, os procesos varían. No caso dos contos, unha vez que a idea está clara, preciso redactalos dunha soa sentada, por así dicir, e iso pode significar, segundo a extensión, unha ou catro horas de traballo. Logo virá a revisión e  iso xa implica días, semanas ou mesmo meses, incluída, claro, a hipótese de que o conto final non soporte as sucesivas relecturas e acabe na papeleira. No caso das novelas os procesos son ben distintos e, naturalmente, moito máis longos, nalgúns casos de dous, tres ou máis anos.

  • Escribes novelas, libros didácticos sobre filosofía e literatura infantil-xuvenil? En que estilo te sentes máis cómodo?

Ben, eu non falaría de diferenzas de “estilo” nese caso. Aínda que hoxe hai algunhas influentes correntes filosóficas que consideran que a filosofía non é outra cousa ca un xénero literario máis, sen entrar nesas polémicas, pola miña parte direi que son uns tipos de texto que responden a esixencias ben diferentes. Por exemplo, a cuestión da “inspiración” de que falaba antes, nos textos de carácter didáctico xoga un papel moito menor mentres que, nos textos de creación literaria, a dimensión didáctica adoita ser un atranco do que convén fuxir. No tocante á comodidade, non me sinto nin máis nin menos incómodo.

  • Como aparecen as ideas para as túas historias?

Obviamente, iso depende moito de cada unha. As veces pode ser unha imaxe ou unha situación concretas coas que me encontro e que poñen en marcha a imaxinación. Outras, determinadas experiencias máis complexas. En ocasións, a inspiración pode estar relacionada con lecturas previas aínda que en xeral, por aquela querenza polo realismo de que falei antes, as máis das  veces eu preciso atopar o meu motor creativo en elementos tomados do real.

Permítaseme aquí refuxiarme no tópico para dicir que non quixera ser obrigado a elixir entre ningún dos meus “fillos” literarios.

  • Tanto con María é maior como con Xurxiño quere ser… mostras a vida de dous nenos con personalidade, ambición e decisión. Pensas que os nenos se poden sentir identificados con estas historias?

Naturalmente. Esa foi a miña pretensión ao escribir eses relatos, que responden ao subxénero dos contos baseados na vida cotiá e que, xa que logo, describen condutas e personalidades de nenos e familias da sociedade contemporánea. Eu penso que os nenos e nenas seguen precisando alimentar o seu imaxinario con relatos fantásticos, incluídos os contos marabillosos tradicionais. Non entendo logo estes contos, que poderiamos cualificar de “realistas”, como unha opción alternativa o excluínte con aqueloutros contos senón perfectamente complementaria.

  • Fadita fosca! reflicte a maxia existente entre os avós e os netos, esa conexión interxeracional, o amor mutuo que senten. Cres que este valor pode chegar a perderse nesta sociedade que vivimos actualmente?

Non me parece que sexa algo opinable senón que por desgraza é evidente que a chamada sociedade posindustrial na que nos temos instalado tende a invisibilizar ás persoas anciáns e, como consecuencia, dificulta ou mesmo impide a comunicación entre avós e netos.

  • Todos estes libros son ilustrados por Xosé Tomás (ao que xa entrevistamos fai unhas semanas). Cres que é importante que o autor/ilustrador da obra estean de acordo á hora de crear as personaxes?

A historia ensínanos que as relacións entre o escritor e o ilustrador poden ser tormentosas e o resultado final da máxima excelencia, como no caso de Lewis Carroll e John Tenniell, autor dos debuxos xeniais das primeiras edicións de Alicia no País das Marabillas e A través do espello. En calquera caso, as miñas relacións con Tomás son as mellores e confío en que iso non obste para que os resultados non o sexan menos.

  • Poderías indicarnos cales son as túas autoras e/ou autores favoritas/os?

Para un lector compulsivo coma eu veño sendo desde que tiña menos de dez anos, responder a esta pregunta podería conducir a unha lista case interminable. Limitareime a dicir que medrei emocionándome, coma tantos rapaces, coas novelas de aventuras de Dumas, Verne, Stevenson, Twain e H. G. Wells; fascinoume, sendo adolescente, a complexidade psicolóxica dos personaxes de Dostoievski e, un chisco tardiamente, os relatos e novelas de Jack London ao tempo que os clásicos da primeira ciencia ficción (Bradbury, Asimov, Clarke). Falo só de autores que de algún modo se poden considerar afíns á literatura para a mocidade, autores que me seguen inspirando e aos que regreso coma lector reiteradamente. Pero tamén podería falar de clásicos dos que igualmente me sigo alimentando ou de autores contemporáneos que descubro incesantemente. Abonde con que engada un só nome: o do gran Álvaro Cunqueiro, sen o cal, na miña opinión, é imposible entender a actual vitalidade da literatura para a infancia e a mocidade en lingua galega.

  • Que proxectos tes en mente?

De novo acudo ao tópico: dos proxectos, mellor non falar, non sexa que fiquen sendo só iso, proxectos.

  • Como ves hoxe en día a situación no mercado editorial?

Esta é unha pregunta que require de todo un ensaio sociolóxico para ser contestada cun mínimo rigor. Espero que se me permita dicir tan só que estamos nunha situación de transición, motivada por circunstancias conxunturais (a crise económica) e estratéxicas (os cambios tecnolóxicos coa transición á edición dixital), na que é extremadamente difícil facer predicións.

  • Se queres comentarnos algo máis sobre ti ou sobre a túa obra deixamos este oco….

Graciñas a vós por preguntar.

Bo Día do Libro Infantil, deixamos un enlace a contos e actividades para celebralo

Busca “Xoga e aprende con Rodribico” na nosa web e pasa un bo día coas historias e actividades que se propoñen.

Ah! e non esquezas voar coa túa imaxinación!

Rodribico é unha pega marza á que lle encanta estar forte e vivir todo tipo de aventuras. Rodribico habita nunha inmensa árbore, con grandes pólas, e no seu niño ten todas as comodidades que unha ave pode desexar.

Ademais de voar, xogar, e divertirse, o que máis feliz o fai é compartilo todo cos seus amigos e amigas.

Neste enlace poderedes acceder aos cinco títulos da colección e a novos contidos e actividades

http://www.baiaedicions.gal/rodribico/index.php?option=com_content&view=article&id=63&Itemid=53

http://www.baiaedicions.gal/galego/infantil-xuvenil/rodribico.html

Rodribico aprende a voar

Rodribico e o mar

Rodribico visita a cidade

Rodribico e a noite

Rodribico vai ao circo

A Burra Ramona no listado de Ramón Nicolás de libros máis vendidos en marzo

Taboleiro do libro galego XXI (do 1 ao 31 de marzo)

http://cadernodacritica.blogaliza.org/2014/03/31/taboleiro-do-libro-galego-xxi-do-1-ao-31-de-marzo/

Transcorrido o mes de marzo ofrécese aquí a terceira entrega deste 2014 do «Taboleiro do libro galego» que recolle, segundo os datos obtidos de quince librarías galegas, as novidades editoriais máis vendidas en lingua galega ao longo do devadito mes. O meu agradecemento, nesta ocasión, ás seguintes librarías: Biblos, Librouro, Casa do Libro de Vigo, Torga, Couceiro, Andel, Aira das Letras, Paz, Trama, Cartabón, Á lus do candil, Carricanta, Suévia, Libros para Soñar, sumándose por vez primeira outra nova libraría como é Abrente, de Bueu.

ÁLBUM ILUSTRADO

-. Pan de millo, de Migallas, ilustracións de Dani Padrón, Kalandraka.

2º-. Toc Toc, de Pablo Díaz, ilustracións de Nuria Díaz, Galaxia.

3º-. Na cociña de noite, de M. Sendak (tradución de X.M. González), Kalandraka.

4º-. A burra Ramona, de Paula Carballeira, ilustracións de Xosé Tomás, Baía Edicións.

5º-. Maruxa, de Eva Mejuto & Mafalda Milhões, Oqo.

 

Celebramos o Día da Narración Oral con Paula Carballeira e A Burra Ramona na Libraría Biblos

A Burra Ramona, o último libro publicado de Paula Carballeira  foi o conto elixido por Baía Edicións
para conmemorar este día tan sinalado, coincidente coa entrada da primavera. Paula fíxonos pasar unha boa tarde e animounos a participar, mesmo cantando, pois Paula entende a narración como un acto colectivo.

Xosé Tomás fixo o posible por seguila coas ilustracións, cousa non doada e amosounos como a imaxe pode acomnpañar a palabra de forma armoniosa. Ao final, Tomás animounos a reinterpretar as cores do libro, que levamos para a casa en pequenas láminas para colorear.

Como é habitual neles, a Libraría Biblos estaba perfectamente prepararda para a ocasión, cunha exposición coas láminas do libro.

Grazas desde Baía pola tarde tan estupenda, da que deixamos algunhas imaxes.

Paula Carballeira visita Betanzos coa Burra Ramona, así conmemoramos o Día da Narración oral

Na libraría Biblos será recibida polo ilustador, Xose Tomás. Paula contaranos a historia da burra e Tomás amosará como a debuxou.

Así conmemoramos o Día da Narración Oral, 20 de marzo, cuns días de retraso porque a Burra está cansa.

O sábado 22 ás 18:00 horas na libraía Biblos; estades tod@s convidad@s.

A Burra Ramona, en Santiago, da man de Paula Carballeira e Xosé Tomás

Deixamos algunha imaxes da presentación na tenda Nikis en Santiago, con Paula Carblleira e Xosé Tomás estreado a camiseta de Ramona!

Mentres que Paula contaba a historia da burra e nos facía traballar a tod@s as presentes, Xosé Tomás afanábase en seguirlle o ritmo e debuxar, tarefa non doada!!!

Nenas e nenos con máscaras seguían tamén a historia, mesmo axudaban a recreala. A tod@s nos gustou moito Ramona!

Agora a prepararnos para a seguinte presentación, o sábado 22 en Betanzos e sei que irá Ramona.

 

 

 

Despois do Día de Rosalía, contamos con Paula Carballeira e a Burra Ramona

Despois de recordar a Rosalía e o que significa nas múltiples conmemoracións que do seu Día se fixeron, toca seguir a divulgar e gozar coa nosa cultura.

E que mellor maneira que cunha sesión de narración ao vivo de Paula Carballeira, acompañada con debuxos, tamén ao vivo, de Xosé Tomás presentano A Burra Ramona? Só falta a burra ao vivo.

Este xoves ás 18:00 h na tenda Nikis de Santiago de Compostela (Preguntoiro,26) onde ademais de pasar un bo momento con Paula e Tomás, poderás facerta co libro e a camiseta de A Burra Ramona.

Agardámoste, de seguro que non te decepcionará este burra que gusta de mirar o ceo.