A mirada do pintor Jorge Peteiro (A Coruña, 1959) apagouse onte para sempre na súa casa-estudo de Vilar (Sada), onde loitou durante os últimos meses contra un cancro que, malia todo, non lograra arrebatarlle ese vitalismo indómito que derramou durante décadas na súa pintura.

Peteiro iniciou o seu andadura creativa na súa cidade, nos inquedos anos setenta, deambulando entre o teatro independente, os fanzines e os seus primeiros murales urbanos. Na súa primeira exposición individual en 1984, na xa extinguida sala de Caixa Galicia, o crítico Fernando Mon xa detectou a clave da súa obra: «Peteiro está en posesión dunhas ideas moi claras sobre a esencialidade da luz». Porque xa desde un primeiro momento este creador entusiasta, panteísta e hedonista a partes iguais, que como as súas obras chegou a converterse nun elemento máis da paisaxe urbana da Coruña, apropiouse dun estilo propio e dunha mirada, luminosa e vitalista, que forxaron os seus acenos de identidade durante máis de tres décadas.

Compaxinou durante eses primeiros anos a arte coa docencia, que exerceu en varios institutos galegos, de Ortigueira a Cambados, ata que en 1990 deixou as pizarras e trasladouse a Nova York, onde a súa carreira cobrou un xiro esencial. Era a perspectiva que necesitaba para regresar a Galicia, aos seus bártulos e aos seus lenzos. A Peteiro había que velo así, en plena faena, entre os seus botes e os seus pinceles. No baixo case clandestino que tiña en Calvo Sotelo, na Coruña, recluído entre os seus cacharros e cunha broma sempre lista nos beizos para restar pompa ao misterio da arte, que para el consistía en traballar e xogar no sentido máis nobre desta devaluada palabra. O pasado decembro, na súa última entrevista na Voz -coa que colaborou habitualmente e para a que deseñou unha colección de pines da Coruña-, subliñaba que do seu paso polo colexio recordaba, en esencia, o patio: «Eu non fun ao colexio, fun ao recreo». O xogo, sempre á espreita, desde a infancia ata estas últimas reflexións.

Esa mirada lúdica e felizmente inxenua bañou toda a súa obra. Colorista e luminoso, o seu estilo persoal e intransferible lese en todas as súas creacións: pinturas, murais, esculturas e gravados, entre as que se poden destacar obras xa icónicas como o peixe que recibe ao visitante no exterior do Aquarium Finisterrae da Coruña, a peza de gran formato que loce na residencia do presidente da Xunta en Monte Pío ou o cadro que aluma o sorriso dos pacientes no vestíbulo da unidade de Cardiología do Chuac.

Entre os seus máis de trinta exposicións individuais sobresaen a mostra de obras de gran formato que exhibiu en 1998 na añorada Estación Marítima coruñesa ou a que no 2000 dedicoulle a Casa da Parra de Santiago ao fío da capitalidad cultural europea de Compostela.

A familia e os amigos de Jorge Peteiro celebrarán hoxe un acto civil de despedida, ás 16.30 horas, no tanatorio Servisa da Coruña.

Fonte: La Voz de Galicia

Foto: Obra de Jorge Peteiro