Presentación dupla: Modelos de lingua e compromiso e A poesía oculta de Filgueira Valverde

/en , , /

Esta tarde, no marco da Feira do Libro da Coruña presentaremos dous ensaios, Modelos de lingua e compromiso, obra na que  Gorreti Sanmartín, Laura Tato,  Manuel Ferreiro e Xose Ramón Freixeiro, coordinados por Xose Manuel Sanchez Rei, todos  investigadores do grupo ILLA, achegan as súa reflexións sobre a calidade da lingua.

En paralelo Xosé Ramón Freixeiro presenta os resultados da súa investigación sobre a obra  do autor homenaxeado no Día das Letras e desvela a autoría de 2 poemas en A poesía oculta de Filgueira Valverde

De seguro dará para o debate, estades todas e todos convidadas; será ás 19:00

 

 

 

 

O compromiso de Baía Edicións coa nosa natureza II. Guías prácticas e outros

/en , /

A coleción de Guías de Natureza, que supuxo un esforzo de catalogación que debemos agradecer a estudosas e estudosos da nosa natureza,  foise complementando nas súas orixes con outra que chamamos Prácticas, xurdidas da necesidade de dar ás nosas labregas e aos nosos labregos unhas orientacións con datos prácticos para o cultivo na nosa terra e coa climatoloxía galega, resultando 7 títulos de gran éxito de público, como o indican as 8 reimpresións de A horta en Galicia ou as 7 de Guía práctica de enxertos, gallos e mergullos en Galicia, que supuxo un inxente esforzo de investigación lingüística no seu momento. Polo medio non quixemos pasar por alto o feito de  que a contaminación do nos planeta está directamente relacionado co consumo dos seus habitantes e Ramsés Pérez incide na súa Guía de ecoloxía cotiá a importancia do consumo sustentábel e da soberanía alimentaria citando a máxima de Vandana Shiva como modelo a seguir “No noso planeta hai suficiente para satisfacer as necesidades de todos e todas, pero non para quen quere demasiado. Se consumes máis do que necesitas, estás roubando a outa persoa”. Tamén coñecimos a Xan Pouliquen (cando aínda era Yean Pouliken) a quen propuxemos facer A horta ecolóxica na Galiza. Guía práctica para o cultivo e que agora culmina,  coa guía que presentaremos esta tarde, ás 19:00, na na Feira do Libro da Coruña: A horta sen químicos, nun esforzo de  adaptación aos tempos, coñecemento e interese da sociedade galega polo cultivo saudábel e sustentábel.

Dese o principio sempre tivemos presente a importancia da educación, polo que elaboramos as Guías didácticas, nas que 13 unidades didácticas acompañadas de diapositivas foron os recursos utilizados polo profesorado galego para introducir ao alumnado de ensino obrigatorio no coñecemento do seu medio como vía para aprender o mundo. Evidentemente, o instrumento está totalmente obsoleto pero penso que non houbo centro galego que non utilizara nalgún momento estee recurso.

Coa mesma intención de inculcar nas nenas e nenos galegos a curisodade e o amor pola nosa natureza tamén creamos a colección “As 50 máis comúns” pequenas guías referidas a Aves, Ábores e Cogomelos, coas 50 especies máis comúns para aprender a observar a natureza e coñecer cando menos as especies máis habituais.

A maiores publicamos outras obras de interese natural e medioambiental, en forma de ensaio  (Os bosques atlánticos europeos, Os residuos na Galiza, Contaminación atmosférica en Galiza ) e de coleccións infantís (O carballo, Pregunta á Doutora Peteiro, O meu pequeno Animalario…)

Anímovos a repasar o noso catálogo e acompañarnos esta tarde na presentación de A horta sen químicos, de Xan Pouliquen

O compromiso de Baía Edicións coa Natureza I. Guías Natureza

/en , /

Co gallo da presentación na Feira do Libro da Coruña do último título da colección Baía Verde, A horta sen químicos, de Xan Pouliquen, e xa van 26!,  veume á memoria o traballo de compromiso co noso medio natural que levamos facendo desde a creación do proxecto editorial que representa Baía Edicións.

Sei que se pode pensar que «non temos avoa», o que, por outra parte, é certo, polo que me atrevo sen ningunha falsa modestia a facer este recordatorio do noso traballo divulgativo.

Hai 25 anos saíu ao mercado a Guía de aves de Galicia,  de Xosé M. Penas Patiño, Carlos Pedreira López e de Calros Silvar, autor das súas ilustracións. Esta guía viviu  algunha reimpresión e unha nova edición moi mellorada e actualizada no ano 2004 e supuxo nos anos 90 un punto de partida na aventura de divulgación do noso medio natural, algo case insólito no seu momento. A esta seguiron outras de non menos importancia e impacto, como as referidas ás  árbores, macroalgas, liques, anfibios e réptiles, orquídeas, cogomelos, mamíferos, fentos, microorganismos das nosas augas continentais e libélulas, todas elas eminentemente descritivas das especies galegas na procura de dar a coñecer a nosa riqueza natural, sempre seguindo dúas máximas: unha do saber popular “só se valora e se pode conservar aquilo que se coñece” e outra do noso gran fabulador Álvaro Cunqueiro, “[…] dicir rula e abidueira e dorna e fonte […] fanme dono da rula e da abidueira e da dorna e da fonte[…]” para indicar que só existe e posuímos aquilo que ten un nome, aquilo que coñecemos, nun afán á vez normalizador do noso idioma. Penso, se non fora porque a situación económica nos obrigou a facer un alto neste fermoso proxecto, que se convertería no mellor catálogo de especies galegas, non apoiado pola Consellaría que debería encargarse desta tarefa. Polo medio, varias referidas a espazos naturais.

Non recibimos case axudas para este grandioso proxecto, mai si numerosos recoñecementos, como o da Asociación Galega de Editores en 2010 á Guía dos Mamíferos de Galicia ao mellor libro ilustrado e o que quero destacar e agradecer de forma especial da Federación de Libreiros de Galicia en forma  de Premio á Obra Editorial nos XXIII Premios “Irmandade do Libro” do ano 2012; grazas amigas e amigos por serdes conscientes do esforzo e traballo que fixemos.  Mentres, as obras cítanse en varias universidades europeas e algunhas están traducidas e adaptadas a outras linguas…

En fin, recoñecemento popular, recoñecemento científico e cultural, pero esquecemento por parte da Administración a un traballo que pon en valor de forma divulgativa e rigorosa aspectos da noso medio natural coa finalidade de ir construíndo, digamos, “artigos” da enciclopedia da natureza galega.

Beneficios dos alimentos ecolóxicos

/en , /

Os produtos ecolóxicos son produtos naturais, sen ningunha modificación xenética, sen conservantes ou aditivos de orixe química, sen pesticidas, funxicidas e outros produtos químicos. Para empezar os beneficios parecen evidentes, consumir produtos ecolóxicos permítenos evitar a inxesta de elementos químicos que poden ser tóxicos e que a longo prazo poden acumularse no organismo.

1. Os alimentos ecolóxicos aportan unha maior concentración de nutrientes e vitaminas. Algúns produtos químicos utilizados na agricultura non ecolóxica convencional proporciona un mellor aspecto ás verduras e hortalizas, pero aumentan a cantidade de auga e reducen nutrientes.

2. As froitas e verduras conservan o sabor, textura e o cheiro que as caracteriza. Aínda que a primeira ollada son menos atractivas. A agricultura chamada limpa proporciona unha maior riqueza en enzimas, antioxidantes e sustancias bioloxicamente activas, dado que se respectan os tempos de crecemento e de maduración e evitan frigoríficos e longas viaxes ata o lugar de consumo.

3. Non conteñen sustancias químicas. Fertilizantes, pesticidas, medicamentos, e tampouco son elaboradas son conservantes e aditivos químicos. Produtos químicos que a longo prazo poden provocar graves repercusiones nos consumidores como resistencias aos antibióticos, alerxias, intolerancias, acumulación de tóxicos?

Beneficios para o medioambiente e a comunidade agrícola

Na agricultura e gandería ecolóxicas trabállase cunha visión a longo prazo. Son producións respetuosas co benestar dos animais, o medio ambiente e baseados en métodos de elaboración tradicionais, os cales tráennos novos beneficios ligados aos produtos ecolóxicos.

4. Co consumo de produtos ecolóxicos fomentamos un cultivo e crianza sostible, racional e con beneficios a curto e longo prazo para o consumidor e a comunidade. A produción require menos enerxía e máis man de obra, feito que beneficia a agricultura local e proporciona traballo a moitos profesionais do sector.

5. O método tradicional de produción, sen produtos químicos, manteñen sans a auga, o subsolo e os acuíferos, non danando a outras especies de vexetais e animais silvestres nin ao mesmo productor, que non se ve exposto a produtos químicos no seu traballo diario.

Baía Edicións na Feira do Libro da Coruña

/en , /

Como cada ano, Baí Edicións estará presente na Feira do Libro da Coruña no stand da distribuidora, Consorcio Editorial Galego, onde poderedes ver e adquirir os nosos libro e novidades, tamén presentes nos stands das nosas mellores librarías.

Destacamos as obras que se presentarán na Feira:

Martes 4 ás 19:oo, presentación da última obra da colección Baia Verde, A horta sen químicos, de Xan Pouliken.

Mércores 5 ás 19:oo, dupla presentación de dous ensaios nos que particpa o profesor Xosé Ramón Freixeiro: A poesía oculta de Filgueira Valverde, estudo do profesor que demostra a autoría de 2 poemas antes atribuídos a Noriega Varela e Modelos de lingua e compromiso, obra colectiva coordenada por Xosé Manuel Sanchez Rei que afonda na importancia da calidade da lingua en distintos ámbitos.

Tamén poderedes ver outras novidades,  como a obr gañdora do Barriga Verde infantil, O lobo e a lúa, de Andrea Bayer.

 

 

 

Empezou a Feira do Libro da Coruña

/en , , /

A Coruña, 1 de agosto de 2015.- A cidade herculina acolle desde hoxe e ata o vindeiro 10 de agosto a cuadraxésimo cuarta edición da Feira do Libro Novo da Coruña, que foi inaugurada esta mañá polo secretario xeral de Cultura, Anxo Lorenzo; polo alcalde do municipio, Xulio Ferreiro; e mais pola presidenta e o vicepresidente  da Federación de Librarías de Galicia, Pilar Rodríguez e Pedreira.

As novidades editoriais que ofrecen as librarías participantes xunto con preto dun cento de actividades para lles achegar o libro e lectura a todos os públicos centran a nova edición deste evento, da que o secretario xeral de Cultura destacou o nivel e o importante número de escritores e escritoras que volverán participar, un ano máis, nesta cita de referencia co libro e a cultura en Galicia.

O acto de apertura da feira, que contou co pregón de Mercedes Queixas Zas e mais coa actuación da Banda Municipal de Música da Coruña, dará paso a partir desta tarde ao inicio do programa de actividades. Os xardíns de Méndez Núñez serán o escenario durante os próximos días de numerosas presentacións e sinatura de libros.

Stands
Berbiriana, Editores Coruñeses, El Faro de los Tres Mundos, IGN-CNIG, Espazo do Lector Nobel, Librería Cascanueces, M. Moleiro Editor, Libraría Couceiro, Praza do Libro, Komic Librería, Ediciones del Viento/Reino de Cordelia, 7 Mares Libros, Brea, Edelvives-Tambre, Aenea, Santos Ochoa, Consorcio Editorial Galego, Nobel Burela, Libraría Pedreira, Libraría Cartabón, Luzes, Áncora Libraría, Hegar, Alita Comics, Librería Molist, A Serpe Edicións, Librería Arenas, Xiada, Nova Galicia Edicións, Ler Probra do Caramiñal, Librería Formatos, Siloé, Librería Roget, M. Couceiro Librarías e Editorial Eneida participarán na nova edición da feira, que permanecerá aberta en horario de 11:00 a 14:00 horas pola mañá (agás na fin de semana, que se amplía ata as 14:30 horas) e de 18:00 a 22:00 horas.

A Biblioteca Pública Miguel González Garcés, de xestión autonómica, volve contar cun espazo propio na feira, a través do que lle achegar ao público os seus servizos e no que as persoas interesadas terán ocasión de realizar in situ o carné da biblioteca.

En breve, outro título máis de Barriga Verde, O LOBO E A LÚA, de Andrea Bayer!

/en , /

Autoría: Andrea Bayer

Ilustración: Chus Ferrín

Obra gañadora do XI Premio Barriga Verde de textos para teatro de monicreques (infantil) 2014.

Un lobo ouvéalle á lúa para que esperte. Ten algo moi importante que lle dicir. Dous animais pídenlle que cale. Temen que os ouveos esperten un gato rabudo que vive mesmo nese lugar. A insistencia do lobo fai que os animais fuxan buscando acubillo. Que quererá contarlle o lobo á lúa? Conseguirá o seu propósito sen que o gato esperte e o escorrente?

Entre outras consideracións, o tribunal puxo en valor que a obra tece unha trama clara e atraente, adaptando claves de intriga e suspense ao imaxinario dos máis pequenos. Os desexos, os conflitos e as emocións presentadas resultan facilmente recoñecibles e contribúen harmonicamente á evolución do drama.

En breve, xa en Baía!!!!

Coñecemos un pouco máis á ilustradora Noemí López

/en , /

Noemí López Vázquez nace o 22 de novembro de 1974 en Gijón (Asturias), pero medra e pasa case toda a súa vida en Lugo, a terra da súa familia ademáis. Realizou estudios de Deseño Gráfico e actualmente exerce de Ilustradora.

Desde o ano 1999 ata o ano 2003 formou parte como vocal ilustradora da directiva de Gálix (Asociación Galega do libro infantil e xuvenil). E de aí… para Arxentina.

Con Baía ten ilustrados un lote de libros. Da colección Meiga Moira:Os sons da buguina, de Carlos Labraña (2006); Améndoas e flores silvestres, de David D. Vázquez Álvarez (2008); A herdanza do Marqués, de Conchi Regueiro (2009); O segredo do lagarto arnal, de Andrea Maceiras (2012) e A cerna do segredo, de Conchi Regueiro (2014). Da colección Xiz de Cor:  Xela volveuse vampira (inclúe DVD), de Fina Casalderrey (2007).

Ademais da miña paixón pola literatura infantil e xuvenil, polos contos e as lendas, estarían outras cousas coma o cine de animación, cine de imaxe real, música e teatro…

  • Bos días Noemí, cóntanos… cando empezaches a ilustrar?

Dende cativa inventaba as miñas historias ilustradas que compartía cos amigos e compañeiros de colexio, de xeito mais “profesional” comecei a facer ilustracións para carteis e revistas e algo de prensa a partir dos 18 anos e o meu primeiro libro ilustrado de ficción para nenos fíxeno con 21.

  • Tiveches algún referente ou estilo que che gustase en particular?

Me gustaba rebuscar e ver cousas diferentes e, en paralelo, inventar os meus propios mundos pero sen dúbida, directa ou indirectamente o cine da época, os cómics e os contos ilustrados que caían nas miñas mans e as historias do meu avó alimentaron o meu imaxinario.

  • Cales son as túas ilustradoras e/ou ilustradores favoritas/os?

Recoñezo que non son moi “mitómana”, por sorte gústanme moitos ilustradores e de moi variados estilos…

Pero debo recoñecer que na miña casa había moito amor por Castelao e eu non me cansaba de ollar as súas ilustracións  xa que me fascinaba a súa capacidade expresiva con tan poucas liñas e había tamén moito agarimo na familia por Quino ¿Ou por Mafalda? Pero si, Quino sempre me resultou un “capo” da narración en imaxes. E, logo, como tantos rapaces da miña xeración, gostaba de ir pra cama cun libro de Mortadelo e Filemón e Axtérix, entre moitos outros.

  • Que é o máis che gusta do teu traballo?

Trasladar as historias que corren pola miña cabeza a través do papel. Dín que somos como actores tímidos e a ilustración me permite expresarme  e interpretar como mais me gusta e, e sobre todo, xogar.

  • Algo que sempre me interesou foi o tema da inspiración: como fas? Acodes a algún dos teus referentes?

Hai unha parte de traballo “intanxible” fundamental, mais longa ou mais curta segundo o día ou a hora ou o estado de ánimo de unha, onde hai que agardar e buscar a inspiración tendo sempre un lápiz a man por se as Musas chegan de súpeto e para poder dar “caza” desas ideas e plasmalas axiña en papel para que non fuxan. O boceto e a parte mais expresiva, a parte que recolle mais fielmente as emocións que queremos contar. No momento creativo non acostumo a buscar “documentación”, en todo caso si que procuro contrastar e buscar despois, unha vez resoltas ideas básicas das escenas dun conto, e o “casting” de personaxes.

  • E, en cuestión, de tempos… canto che leva facer un debuxo?

Pois a parte que mais tempo me pode levar é precisamente esta que comentaba, a creativa, a de bocetaxe, a procura de novas ideas, o ritmo. A parte “técnica” cada vez leva menos tempo (se un quere, xa que ás veces nos distraemos probando novas fómulas ou ténicas) pois a formación e os anos de práctica dan mais soltura, claro.

  • Normalmente, cres que a ilustración e o texto deben ir da man?

Si, e tamén non. Son medios de narración independentes e tamén é fermoso que vaian xuntos, pero ben orquestrados, contando de xeito paralelo unha mesma historia e tamén abrindo novos camiños, novas pólas, suxerir outras pequenas historias que complete o lector.

  • Cando creas ou ilustras un libro, utilizas as túas vivencias e as dos teus achegados?

Algunha vez, pero moitas veces parece que o fago inconscientemente e os que me coñecen mo sinalan: “Oes! Este persoaxe son eu?”

  • A cal das personaxes que creaches lle tes máis cariño?

Buuuf, a moitas, pobriñas… caen nas miñas crueis mans e os fago mover ao meu capricho, así que teño que querelos a todos por forza. Algúns son un pouquichiño mais especiais porque formaron parte en momentos decisivos da miña vida “real”.

  • Con Baía, realizaches un lote de libros? Con cal te quedarías?

Si, por sorte, e moi agradecida, por certo! Xa que, ademáis, me ofrecestes a posibilidade de traballar con historias con temáticas moi atractivas. E, ademáis, puiden formar parte de algo que antes me esquecín de comentar pero que é un dos motivos que me fai tamén querer adicarme a isto e é poder levar mensaxes que axuden a non esquencer certas cousas. Aquí está “Xela”, por exemplo ou “O segredo do lagarto Arnal”, pero tamén hai este pouso nos outros títulos que teñen ademáis unha grande dose de aventura e emocións.

  • Tiveches problemas con algunha autora/autor para crear as ilustracións dos libros?

Pois, a verdade é que non…, tiven moita sorte porque, ademáis, me pasou moitas veces que polo camiño me aportaron boas ideas que incorporei xa que acontece que unha, pechada no seu mundo, non é moi obxetiva. Así que sempre foron aportes bos para o meu traballo.

  • Neste momento, se alguén quere debuxar, que bases ten que ter para dedicarse profesionalmente?

Hai que ter, sen dúbida, unha boa base “técnica” e saber elexir os campos nos que un se defenda mellor (ilustración de ficción, educativa, publicitaria…), por unha cuestión práctica, antes de lanzarse profesionalmente. Pero hai outra cousa que, me parece, non se ten en conta moitas veces e é ter claro en qué consiste o traballo dun ilustrador: O compromiso como comunicador, como narrador. O saber cómo contar con imaxes sobre o soporte que sexa.

  • Consideras que faltan espazos de formación para as ilustradoras e ilustradores?

Si, aínda que nestes 20 anos que levo de camiño, foron abríndose moitas opcións (como a especialidade de ilustración en algunha escola de Artes coma a de Ourense que, por certo funciona moi ben). E a Asociación de ilustradores que é fundamental xa que se preocupa por iniciar ou promover cursos de formación e tamén como punto de encontro para compartir experiencias e dar e recibir consellos. Eu sempre dixen que aprendín máis dos meus compañeiros.

  • Agora mesmo estás traballando en algo? Cóntanos un pouco os teus plans…

Agora mesmiño, a día de hoxe, rematei un libro para o Museo de Lugo. Fixen ilustracións para outros medios (carteis, actividades lúdicas…). E, estiven e prosigo con libros de ensino. Soños e proxectos teño moitos, por sorte, como algúns libros para nenos, entre outros.

  • Como ves o papel da ilustración galega neste momento?

Nestes tempos de crise, a narración de ficción estivo e está en perigo de extinción…, penso, quero pensar… que isto vai quedar nun susto. Son días difíciles para a Fantasía nunha sociedade que non ve que sen alimentar a imaxinaxión non hai ilusión, e sen ilusión custa facer camiño.

  • Como ves hoxe en día a situación no mercado editorial?

Pois un pouco o mesmo que dixen antes xa que este mundo de ficción, de transmisión de historias o formamos todo o equipo. Os que saen nos créditos dos libros e moitos máis, pero toca facer unha campaña de promoción máis intensa aínda, a pesar de que os tempos nos corren en contra…,  para ter unha resposta, para recuperar lectores e soñadores…

  • Se queres comentarnos algo máis sobre ti ou sobre as túas obras deixamos este oco….

Procuro ser unha boa narradora, a través de liñas e cores que son a miña variña máxica e a miña linguaxe.  Adoro compartir emocións, pero das boas, das fermosas, das que fan rir. Quero formar parte da invención de novas historias e fantasías e tamén formar parte dese grupo de xentes que preservan a nosa cultura, as nosas lendas, coas que medramos e que alimentaron os nosos soños.

Grazas Noemí! Foi un pracer!

Os animais da xungla e da sabana

/en /

Neste marabilloso libro interactivo, os máis pequenos espertan os sentidos tocando e escoitando os animais.  Poden tamén tocar a crina do león ou a pel do elefante para experimentar novas sensacións.

MÁIS INFORMACIÓN

O alcalde da Coruña, Xulio Ferreiro, no acto de homenaxe a María Wonenburger

/en , , /

No seu primeiro acto público como alcalde, Xulio Ferreiro participou na homenaxe que se lle realizou no Paseo da Ciencia do Parque de Santa Margarita á matemática coruñesa nacida en Oleiros María Wonenburger no primeiro cabodano do seu falecemento. No acto estivo acompañado polo concelleiro de Cultura, Deportes e Coñecemento, José Manuel Sande, participaron os científicos Tino Fraga e Ana Tarrío. Foi o 1 de xuño do ano 2011 cando se inaugurou o monolito en honra á matemática galega María Wonenburger coa presenza de María Xosé Bravo.

Ferreiro afirmou que “o alcalde está hoxe onde ten que estar, nunha homenaxe á ciencia, ao coñecemento e a unha das coruñesas máis ilustres”. O rexedor falou, ao igual que Elena Candia, de tradición e memoria, pero dunha memoria e tradición moi distintas: “Hai un día chegamos ao goberno local unha nova xeración; pero novidade non significa que non teñamos memoria. E a nosa memoria ten moito que ver con figuras como a de María Wonenburger, que nos demostra que antes que nós houbo moitos coruñesas e coruñeses que loitaron por un mundo máis xusto”, destacou Ferreiro, que tamén lembrou a faceta “rebelde” da homenaxeada, especialmente pola súa condición de muller, xa que “as mulleres no seu tempo pero tamén agora seguen a ser consideradas intrusas nalgúns ámbitos, sufrindo teitos de cristal que impiden alcanzar as cotas de igualdade que debería haber na sociedade”.

María Wonenburger é unha das protagonistas do libro AS MULLERES NAS MATEMÁTICAS, de Matilde Ríos Fachal, editado por Baía Edicións. Wonenburger foi unha das referencias mundiais no mundo da álxebra, pero a pesar disto e de ter regresado a Galicia xa en 1983, tivo que agardar ata os últimos anos da súa vida para recibir recoñecementos e homenaxes públicas.

Fonte: Praza Pública. Foto: © Concello da Coruña.